ဒီညတာက ႐ွည္လိုက္တာ...ဘယ္လိုျဖတ္ေက်ာ္ရမလဲ...လင္းခက္ို
လြမ္းခြဲဖို႔ေျပာလိုက္တာမွားသြားၿပီလား...တစ္ကယ္ဆို ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုသိပ္ခ်စ္ပါတယ္...ဒါမယ့္ ကြၽန္ေတာ္နားမလည္ႏိုင္ဘူး အျမဲကြၽန္ေတာ့္ဆႏၵေတြကိုလစ္လ်ဳ႐ႈတဲ့သူ႔ကိုမုန္းတယ္...ေတြးရင္းပါးျပင္ထက္မွာစိုစြတ္သြားတာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္စမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္ရည္ေတြ...ကြၽန္ေတာ္ငိုေနမိတာလား...ဟူး..မသိေတာ့ဘူးဗ်ာ..
"သားေရ..သံစဥ္ မအိပ္ေသးဘူးလား..ေနာက္က်ေနၿပီ"
အေတြးနယ္ခ်ဲ့ေနတုန္းေမေမ့အသံကိုၾကားလိုက္ရတယ္...
"အျပင္မွာေအးတာကို ဘာလို႔အျပင္ထြက္လာတာလဲေမေမ.."
"ျခံထဲမွာ မီးလင္းေနလို႔ သားထိုင္ေနတာေတြ႔လို႔ထြက္လာတာ"
"သားမနက္ေက်ာင္းမသြားဘူးေမေမ..အဲ့တာေၾကာင့္သားဒီမွာခနထိုင္ဦးမယ္"
"သားကိုေမေမလည္ေျပာစရာ႐ွိတယ္...သားမမ U.S ကေနျပန္လာေတာ့မယ္..ေနာက္တစ္ပတ္အတြင္း"
"ဟင္ ေမေမ..ၾကဳိလဲမေျပာဘူး..ဘာျဖစ္လို႔လဲ.....အေရးႀကီးလို႔လား"
"ခန ျပန္လာတာ သားကိုလည္းလြမ္းလို႔တဲ့...သားဆယ္တန္းမတက္ခင္ထဲက ထြက္သြားတာေလ "
မျခဴးခတ္သြယ္...ကြၽန္ေတာ့အစ္မ သိပ္ၿပီးထက္ျမတ္တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္..ဒါေၾကာင့္လည္းလည္း ေဖေဖက သူ႔အနားမွာေခၚထားတာေပါ့ေလ...
"ဟုတ္ေမေမ..သားသြားၾကဳိေပးမယ္ မမေရာက္တဲ့ေန႔ကိုေျပာပါ.."
"အင္းသား..ဒါဆို အေမအိမ္ထဲဝင္ၿပီေနာ္...သားလဲ အျပင္မွာအၾကာႀကီးထိုင္မေနနဲ႔ ေလေအးေတြတိုက္ေနတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါေမေမ"
အိပ္ယာဝင္ခါနီ မနက္ျဖန္ေက်ာင္းမသြားရင္ လင္းခ စိတ္ပူၿပီး အိမ္လိုက္လာမွာကိုေတြးမိၿပီး လက္ကိုင္ဖုန္းေလးကို ယူၿပီး mgs တစ္ေစာင္ေလာက္ပို႔လိုက္တယ္...
