လဲ့ ျမစ္ျကီးနားကို သြားဖို့ အေ၀းေျပးဂိတ္ကို ကားစီးလားရင္း
အေတြး တစ္ခု စဥ္းစားမိတယ္ သူအခုလိုတာ၀န္နဲ့ နယ္ကိုသြားရတာ လင္းခကိုေျပာျပထားသင့္လား လိုအပ္လားမလိုအပ္ဘူးလား တစ္ကယ္ကို မစဥ္းစားတက္
ေတာ့ပါ ဘာပဲဖစ္ဖစ္ ေျပာျပထားလိုက္ပါ့မယ္ ဖုန္း contact ထဲက လင္းခဖုန္းနံပါတ္ေလးက္ို လွမ္း ေခၚ လိုက္ တယ္ ဖုန္း၀င္သြားျပီးသိပ္္မျကာဘူး သူျပန္ေျဖတယ္
"လဲ့ ဘာကိစရွိလို့လဲ "
"လင္းခ ငါ ျမစ္ႀကီးနား ဘတ္ ကို အလုပ္တာ၀န္နဲ့ သြားေနရတယ္ အဲ့တာ ငါမရွိတုန္း သံစဥ္အကူညီလိုတာရွိရင္
နင္ကူညီပါဦး "
"လဲ့ နင္နည္းနည္းမွမစိုးရိမ္ဘူးလား "
"ဘာ ကို လဲ လင္းခ "
"ငါနဲ့ သံစဥ္အရင္လိုအေျခအေနျပန္ဖစ္သြားျပီး နင့္ဆီက
သံစဥ္ကို လုယူသြားမွာကို နင္နဲနဲေတာင္စိတ္မပူဘူးလား"
" ငါပိုင္တဲ့အရာမွ မဟုတ္ပဲ ငါကဘာကိုစ္္ိတ္ပူရမွာလဲ
ဒါပဲ လင္းခ နင္သူ့ကိုေကာင္းေကာင္းဂရုစိုက္ေပးပါ "
ငါပိုင္တဲ့ အရာမွမဟုတ္ပဲဆိုတဲ့ စကားလံုးရဲ့အဓိပၸာယ္က
အမွန္တရားကိုသိခ်င္တယ္ သံစဥ္ဆီက က်ြန္ေတာ့္ကိုထားသြားခဲ့အတြက္ အေျကာင္းျပခ်က္တစ္ခုပဲဖစ္
ဖစ္လိုအပ္ေနျပီမို့ သံစဥ္တို့အိမ္ရွိရာဘတ္သို့ ေျခဦးလွည့္လာ
ခဲ့ တယ္ ...
သူနဲ့နွစ္ေယာက္ထဲစကားေျပာခ်င္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ေျကာင့္အိ္္မ္ကလူေခၚဘဲလ္ကိုမတီးေတာ့ပဲ အုတ္တံတိုင္းေပၚကေက်ာ္
တက္ျပီး သာခိုး၀င္ခဲ့လိုက္တယ္ ပိုက္နက္က်ဳးလြန္မွဳနဲ့မ်ား
တရားစြဲခံရေလမလား...တစ္အိမ္လံုးအိပ္ေနျကတာလား လူမရွိတာလား တိတ္ဆိတ္ လြန္း ေန တယ္ အေတြနယ္ခ်ဲ့ ရင္းဟိုျကည့္ဒီျကည့္နဲ့ ၀င္လာသည္မို့ အ၀င္၀နဲ့ တစ္စံုတစ္
ေယာက္နဲ့ တိုက္မိမလိုဖစ္သြားေတာ့ ျပဳတ္မက်ေစရန္ အျမန္လွမ္းဖမ္းလိုက္တယ္
သူကေတာ့သံစဥ္ပါ ဟုတ္တာေပါ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၇နွစ္ကသံစဥ္ပါ
အတူရွိစဥ္အခ်ိန္က ပူပူကပ္ကပ္သိပ္မေနခဲ့ရေပမယ့္
ဒီလူသားရဲ့ ကိုယ္အေနြးဓာတ္က အရင္တိုင္းပဲ...
ရုတ္တရ သံစဥ္က လက္ေတြ့ကိုဖစ္ ပစ္ျပီး မ်က္နွာကိုစမ္း
တယ္ ပုခံုးနားကိုကပ္ျပီး အနံခံတယ္ ျပီးေတာ့ ၇နွစ္ျကာမွ
ျပန္ျကားရတဲ့ သူ့ဆီက က်ေတာ့နာမည္ေခၚတဲ့ အသံေလး
