ဘာလိုလိုနဲ႔ မႏၱေလး မွာတာဝန္က်တာ ၂ လေတာင္ျပည့္ၿပီ...ဆရာကရန္ကုန္မွာပဲအလုပ္လုပ္ခ်င္တယ္ဆို စာတင္ပါေျပာေပမယ့္..ကြၽန္ေတာ္ဒီ မႏၱေလး ျမဳ္ိ့ေလးကေန႔ေဝးရာကိုမသြားႏိုင္ဘူး..ဟုတ္တယ္..ကြၽန္ေတာ္ အမွန္တရားကို႐ွာရမယ္...ကြၽန္ေတာ့္ကိုပညာသင္စရိတ္ေထာက္ပံ့ေပးတဲ့သူ...လဲ့ ေျပာတဲ့ သံစဥ္နဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့အမွန္တရား...အားလံုးကိုကြၽန္ေတာ္သိရမွျဖစ္မယ္...ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္စာသင္ေနတဲ့တပည့္ေလးလည္း႐ွိေနၿပီေလ...ရန္ကုန္ကိုေျပာင္းဖို႔ကမျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးကြာ...
"လင္းခ"
"ဗ်ာ..ဆရာ ကြၽန္ေတာ္ကိုဘာေျပာမလို႔လဲ"
"ရန္ကုန္ေျပာင္းမယ္ဆို စာတင္ၿပီးၿပီးလား"
"ကြၽန္ေတာ္ မေျပာင္းေတာ့ဘူးဆရာ..ဒီမွာပဲ ဆက္ေနမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတယ္..တီေလးကလည္းဒီမွာတစ္ေယာက္ထဲဆိုေတာ့"
"ေကာင္းတာေပါ့ကြာ..ဒါဆိုလည္း မင္းတာဝန္ယူကုေပးေနတဲ့ ဆရာ့လူနာကိုမင္းပဲဆက္တာဝန္ယူလိုက္ေလကြာ"
"ဟာ..မဟုတ္တာဆရာကလည္း..ကြၽန္ေတာ္ဟိုလတုန္းကဆရာ ခရီးသြားေနတုန္းခနတာဝန္ယူေပးတာ..အခုဆရာျပန္လာၿပီဆိုေတာ့ ဆရာပဲယူျပန္ယူလိုက္ပါ"
"မဟုတ္ဘူးကြာ..အဲ့လူနာ႐ွင္ကမင္းနဲ႔ပဲကုမယ္လို႔ေျပာလိုျ"
"ဗ်ာ..သံစဥ္ကလား"
"ဟုတ္တယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာ..ကြၽန္ေတာ္ပဲဆက္ၿပီးတာဝန္ယူလိုက္ပါ့မယ္".................
"ေဒါက္တာ"
"ေအာ္..လဲ့တိုလာၿပီလာ တစ္ပတ္ကမေန႔ကျပည့္တာ မလာလို႔ကြၽန္ေတာ္ကစိတ္ပူေနတာ"
"ဟုတ္တယ္ေဒါက္တာသံစဥ္ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာနဲ႔ မလာေတာ့တာ..ဒါနဲ႔ အလႉ႐ွင္ေတြဘာေတြဆက္သြယ္ေသးလားဟင္.."
"မ်က္ၾကည္လႊာအလႉ႐ွင္ေတြက ဆက္သြယ္ေပမယ့္ သူနဲ႔အမ်ဳိးအစားမတူဘူးျဖစ္ေနတယ္
..ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆက္ႁပီးေစာင့္ၾကည့္ရမွာပဲ.."
"ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာ"
"လဲ့ ညေန ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာေတြ႔ရေအာင္ ငါ့ကိုခနေလာက္အခ်ိန္ေပးပါလား"ကြၽန္ေတာ္တိုးတိုးေလးကပ္ေျပာေပမယ္သံစxဥ္ၾကားတဲ့ပံုပဲ