ေလာကႀကီးက ထူးဆန္းမႈေတြနဲ႔ျပည့္ေနတယ္လို့ေျပာရင္ လူေတြယံုၾကမွာလား...
ႏွစ္ေတြအမ်ားႀကီးၾကာခဲ့ၿပီးမွ ကြၽန္ေတာ္သိခဲ့ရတာ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔သံစဥ္ၾကားမွာ အမွန္တရားတခ်ိဳ႕႐ွိတယ္တဲ့...အဲ့အမွန္တရားကေရာဘာလည္း...မႏၱာေလးမွာတာဝန္က်တာကိုလက္ခံမိတာမွားသြားၿပီလား...အသက္႐ႈစရာမ႐ွိေအာင္မြန္းက်ပ္ခဲ့တဲ့ေန႔ေတြကိုျပန္မသြားခ်င္ဘူး...ထပ္လည္းမလိုခ်င္ဘူး...
"တီ..တီ.."
"ဟာ..သြာပါၿပီ..အကုန္ညစ္ပတ္ကုန္ၿပီ..ကြၽတ္"ကြၽန္ေတာ္အေတြးလြန္ၿပီးလမ္းေလ်ာက္လာတာ ကားဟြန္းတီးတာမၾကားေတာ့အနားေရာက္မွာေ႐ွာင္လိုက္တာ ဗြက္အိုင္ထဲျပဳတ္က်ေရာ.."ဒီေန႔ ကံကိုမေကာင္းဘူးကြာ"
"အကို..ရရဲ႕လားဗ်.."
"ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလည္း ဒီမွာငါ့အက်ီေတြအကုန္ညစ္ပတ္ကုန္ၿပီ"
"ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္...ကြၽန္ေတာ္ဟြန္းတီးေနတာၾကာၿပီ..အကိုကမၾကားတာ"
ေကာင္ေလးပံုကိုအခုမွေသခ်ာၾကည့္မိတယ္..ကြၽန္ေတာ့္ထက္ ၅ ႏွစ္ေလာက္ငယ္မယ့္ပံု
ေခတ္လူငယ္ဆိုေပမယ့္ စကားေျပာတာမ႐ုိင္းဘူး..မမွားေပမယ့္လည္းတစ္ဖက္သားကိုေတာင္းပန္တဲ့စိတ္႐ွိတယ္..ဟာ..ငါဘာေတြေတြးေနတာလည္း..
"ရပါတယ္ ညီ...အကိုအေတြးလြန္သြားတာ အာ့ေၾကာင့္ကားဟြန္းသံမၾကားလိုက္တာ"
"ဒါဆိုကြၽန္ေတာ္သြားပါဦးမယ္ေနာ္"
"ေကာင္းၿပီ..ညီ"
.....
"ဟယ္..သားရယ္ ဂ်ဳတီကုတ္မွာလည္းဗြက္ေတြနဲ႔ ဘယ္လိုျဖစ္လာတာလည္း"
"ကားကိုေ႐ွာင္လိုက္တာ...ဗြက္အိုင္ထဲျပဳတ္က်လို႔"
"သားရယ္ မင္းကေတာ့ျဖစ္ရမယ္...သြားသြားေရးခ်ိဳးၿပီးနားေတာ့"
"ဟုတ္ကဲ့ပါတီေလးေရ"
....
ေရမိုးခ်ဳိးၿပီးေတာ့ ထံုစမ္အတိုင္း အတိတ္ဆိုတာကို မေမ့ႏိုင္ေသးေတာ့ သူနဲ႔အရင္ခ်ိန္ေတြကအတူသြားခဲ့တဲ့ေနရာေတြကို ေရာက္လာမိျပန္တယ္...
က်ဳံးေဘးကအုတ္ေဘာင္ ကြၽန္ေတာ္ထိုင္ဖို႔ၾကည့္ေတာ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ထိုင္ေနတယ္ အဲ့ေကာင္ေလးက...
"သံစဥ္...တစ္ေယာက္ထဲလား"
"ဗ်ာ...ေဒါက္တာလား..တစ္ေယာက္ထဲေတာ့မဟုတ္ပါဘူး.....လဲ့ပါတယ္.တစ္ေရာက္ထည္းထိုင္ခ်င္လို႔ လဲ့ကိုေနာက္မွျပန္လာေခၚခိုင္းထားတာ"
" သံစဥ္က ကြၽန္ေတာ္ အသံကိုမွတ္မိတယ္ေနာ္ တစ္ခါထည္းၾကားရေသးေပမယ့္..ဒါနဲ႔ဒီမွာဘာထိုင္လုပ္ေနတာလည္..."
"ကြၽန္ေတာ့္ေကာင္ေလးကိုလြမ္းလို႔"
"ဟင္..."
