JAIL ACADEMY (On-going)

Chapter 17.

Bakit sobrang dilim? Wala akong maramdaman, at para akong namamanhid. Hindi ko rin maibuka ang aking bibig, tila inalisan ako ng karapatang mag salita, gusto ko sumigaw ngunit hindi ko magawa.

"Doc, kamusta na po sila? Bakit hanggang ngayon ay hindi pa po sila gumigising?"

Tinig ng isang lalaki, saan nangagaling iyon?

"They're fine, they just need to have a long rest. It's good to say na wala masiyadong nadamage sa kanila. Malakas ang impact ng bomba, pero they lucky to survive."

Dalawang tinig na nag uusap? Nasan ba kasi ako? Bakit wala akong makita, tanging dilim lamang ang aking naaaninag.

"It's good to hear Doc. Hanggang ngayon ay pina-iimbestigahan pa rin ng mga nakaka taas ang nang yaring pagsabog sa S-2 classroom, kaya gusto kong malaman ang lagay nila, dahil kapag nagkaroon na sila ng malay, tatanungin ko sila tungkol sa nangyari."

"Pardon? Mr. Bustamente, as a doctor I advice to you, it is okay, if you don't ask them immediately such things? For sure they will be having a trauma because of this incident, So it's much better if we will let them to rest first."

Wait Mr. Bustamente? It's means isa siya sa mga tinig na naririnig ko, and anong bomba yung narinig ko? What happen to me? To us?

"Alright Doc, I'm sorry for my bad acting. I just worried to what happen."

"It's okay Mr Bustamente, just follow what I said, sa ikabubuti naman nila ito. By the way I'll go ahead now, i have more patients need to check."

"Alright, thanks again Doc."

Ano nga ba ang nang-yari bakit parang wala akong maalala, ang natatandaan ko lang ay may mga pinasagot sa aming mga logics si Sir Bustamente, kapalit upang hindi na kami mailipat sa red building, and then---di ko na maalala yung kasunod.

I want to wake up, wake up on this dream, if I just only dreaming but its look like real. I want to speak up, I want to move my body but I just can't. Ano bang nang-yayari sakin?

"As the doctor said, I'll let you rest first, as what I suspect he's starting. He even managed to use my name for his stupidity, he has no right to use my clean name unlike his. Get well soon, we have a lot of things to talk about."

Pagkatapos non ay narinig ko nalang ang dahan-dahang pagsara ng pinto, at kasabay nito ang unti-unting pagpikit ng aking mga mata.

Nagising nalang ako ng maramdaman kong may isang kamay ang humahaplos sa aking ulo. Dahan dahan kong iminulat ang aking mga mata at isang puting kisame ang bumungad sa aking paningin, medyo malabo pa ito dala ng kakagising ko lang.

"Atlast you're awake!" Dinig kong sigaw ng aking kuya sabay yakap sa aking katawan.

"Kuya! I can't breathe, please loose your hug." Saad ko sabay palo sa kanyang braso "Aray! Buti nagising kana. Noong isang araw pa ako nag aalala sayo, dahil ang tagal mong gumising." Nag aalalang saad niya. "Noong isang araw?" Tanong ko "Oo, two days ka ng natutulog, sa inyong pito ikaw nalang ang nandito sa hospital, kaya nga sobrang tuwa ko ng magising kana."

Two days na akong natutulog at ako nalang ang nandidito sa hospital, teka yung S-2 classroom.

"Kuya, anong nangyari sa S-2 classroom?" Tanong ko sa kaniya "Yun pa talaga ang inalala mo Erin? Tignan mo nga muna yang sarili mo, ang dami mong sugat dulot ng pag sabog, please care to yourself first bago ang iba." Inis nitong sagot kaya napayuko nalang ako. "Concern lang ako kuya, classroom namin yon eh! Oo napaka dami kong sugat dulot ng pag sabog pero wala na akong magagawa nandiyan na eh, atsaka gusto ko lang naman malaman kung anong nangyari."