love among us •jikook

o n d ö r t

Selaaaaam🌼

En sonunda geldiii! 🥳👯 Kontrol ettim ama yine de gözümden kaçan şeyler olabilir😚

Ve ne ara bu kadar büyüdü? Her baktığımda seveni çoğalıyor. Çok teşekkür ederim hepinize.

İyi okumalar 🥳

•••

"Cakcuk, biraz tavuk versen ne olur?"

"Önünde var zaten."

"Biter ama bu. Hatta bak bitti bile. Hadi lütfen, lütfen, lütfen."

Jimin mutfağa doğru adımlarken, Taehyung ve Jungkook'un yüksek tonda kurduğu diyalog evde yankılanıyordu. Muhtemelen yemeğe başlamak için sarışın olanı bekleyememişlerdi, ki bu dün geceden sonra baya normaldi. Hepsi başlarındaki keskin ağrıdan ötürü fazlasıyla enerji kaybetmişti. Bedenleri bir an önce yemek yiyerek o enerjiyi geri alma ihtiyacı duyuyordu.

Mutfağa girdi ve masada oturan ikiliye baktı. Taehyung baş köşede oturmuş, çaprazında ise Jungkook vardı. İkisinin de bakışları Jimin'e dönmüştü.

"Kutu bebek, çabuk soğumadan yemeğini ye."

Taehyung'un hemen karşısındaki sandalyeyi çekti ve kendisi için masaya konmuş olan yemeğin önünde oturdu. Jungkook'un bakışlarını üzerinde hissettiği için ona bakma gereği duysa da bakmadı.

Dün olanlar hâlâ aklındaydı. Hatta, uyandığı gibi eli istemsizce dudaklarına gitmişti. Nasıl unutabilirdi ki? Fazla düşündüğünde bedeni ısınıyor, kasıklarına tatlı bir ağrı giriyordu. Aklında olan yalnızca temasları değildi. Kelimeleri de beynine altın harflerle kazınmıştı. Bu yüzden kendisini ekstra güçlü hissediyordu. Artık tüm ipler Jimin'in ellerindeydi. Normalde yaptığının iki katını yapacaktı ona. Daha fazla çıldırtacak, her yerde kendisini görmesini sağlayacaktı.

"Kutu bebek, dün nasıl bir geceydi öyle? En son Jungkook shot atıyordu. Sonrası yok bende."

Taehyung'un ağzı doluyken anlattıklarına kıkırdadı. İşte şimdi tam sırasıydı. Yemek çubuklarını eline alırken "Ben de en son Jungkook'u hatırlıyorum." dedi.

Nasıl hatırladığı detayına girmedi, şimdilik. Nedeni ise barizdi. Kendisi her şeyi hatırlıyordu. Buraya kadar sorun yoktu. Peki ya Jungkook hiçbir şey hatırlamıyorsa? O zaman aralarında geçenler kocaman bir boşluktan ibaret olacaktı. İlk önceliği hatırlayıp hatırlamadığını öğrenmekti.

Yemeği ağzına attığı sırada "Beni mi?" diye sordu Jungkook. Sesinde ne bir alay, ne bir merak, ne de ciddiyet söz konusuydu. Normal bir soru sormuş gibiydi.

Jimin ağzındakini çiğnerken ona baktı. Yemeği ile baya ilgili duruyordu. İçinde ne yaşıyorsa asla dışarı yansıtmıyor oluşu büyük bir zorluktu. Tek bir bakışta nasıl hissettiğini anlayamıyordunuz. Uzun süre gözlemlemeniz gerekiyordu. Bu çok yorucuydu. Aynı zamanda gizemli ve merak uyandırıcı.

"Ben hiç dayanıklı değilim." dedi Taehyung pirinci dolu olan ağzına atarken. Diğer eliyle önüne gelen saçlarını arkaya taramaya çalışıyordu.

Jimin tavuğu çubuğuna aldı. "Öyle mi?" Ağzına götürmeden önce Jungkook'a bakıp "Peki ya sen Jungkook?" diye sordu. Açık açık ağzından laf almaya çalışıyordu. Yoksa hiçbir şekilde öğrenemezdi.

Doğrusu, normal bir şekilde sohbet ettikleri için bir cevap alabilir sanıyordu. Fakat sandığı kadar kolay olmadı.

Jungkook tek kaşını kaldırıp gözlerinin içine bakarak sordu. "Ben ne?"