Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'Teacher'
Bölüm: 16
Okulun dönem ortalarına doğru sınav haftası başlamıştı. En az öğrenciler kadar bıkkın ve yorgun olan ben, elimdeki telefondan çektiğim sınav kağıtlarını inceliyordum. Yugyeom ile birlikte çıkışa doğru yürüdüğümüzde, kısaca birbirimize el sallamış ve ben arabama, o ise servisine adımlamıştı. Koltuğuma oturup çantamı hemen yanımdaki ön koltuğa bırakmış ve arabayı çalıştırmıştım. Bugün fazlasıyla geç ayrılmıştım okuldan.
Evimin yoluna koyulduğumda, slow bir müzik kulaklarıma peyda oluyordu. Parmaklarım, melodiyle birlikte direksiyon üzerinde hareket ederken, yüzümde hafif bir gülümseme vardı. Sakin geçen bir yolculuğun ardından, evimin önüne varmıştım. Çantamı alıp arabadan indiğimde, apartmanıma son derece hızlı bir şekilde giriş yapmış ve merdivenlere yönelmiştim. Dağılmış saçlarımı iyice dağıtıp eve girdiğim andan itibaren yapacaklarımı kafamda sıralarken, kapımın önünde elinde bir buket çiçekle bekleyen Taehyung'u fark etmiştim. Ona doğru son basamakları da çıkarak yaklaştığımda, sırtı dönük olduğu için beni görmüyordu.
Gözlerimi çiçekten ayırıp omzuna dokunduğumda, hızla suratındaki tedirginlikle bana dönmüştü. "Jimin?"
"Saklamak için sence de biraz gecikmedin mi?" Bir hamleyle arkasındaki papatyaları aldığımda, o kare gülüşüyle ensesini kaşıyordu.
"Tabi.. senin için almıştım zaten. Şey.. sen evde değil miydin ya?"
"Bugün biraz geç çıktım okuldan. Telefondan sınav kağıtlarına göz atıyordum, bir baktım bütün öğretmen arkadaşlarım odadan ayrılmış. Sonra koştur koştur hazırlandım. Ama yol arkadaşım yine beni beklemişti, okulda yanlız değildim yani." Sonlara doğru gülümseyip ona yaklaştığımda, çatılmış kaşlarıyla sormuştu;
"Yol arkadaşın?"
"Yugyeom'dan bahsediyorum canım."
Anladığını belirterek yüzündeki gülümsemeyle ellerini belime getirdiğinde, ben hâlâ kucağımdaki papatyalarla olan odağımı kesmiyordum. Siyah bir bukete sarılıydı ve kokuları olsun, görüntüsü olsun cezbediciydi.
Ama cezbedici olan diğer bir şey, karşımda olan ay yüzlü sevgilimdi.
Odağımı ona çektiğimde, parlak bakışlarının bende olduğunu görmüş ve gülümsemiştim. Ardından ise çiçekler için bir teşekkürü hak ettiğini düşünerek, bir elimi büyük çiçek buketimden ayırarak ona doğru uzatmış ve yanağını okşayarak kafasını kendime doğru yaklaştırmıştım. Dudaklarımız kısa sürede buluştuğunda, alt dudağıyla oyalanmış ve sonunda küçük bir öpücük bırakarak ayrılmıştım. O her ne kadar belimdeki ellerini sıklaştırarak bana engel olmaya çalışsa da, karşı dairemizdeki komşunun çıkması, bulunduğumuz konum dolayısıyla kötü bir anlaşılmaya yol açacağından ondan ayrılmayı başarmıştım.
