Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'Teacher'
Bölüm: 20
Akşam soğuğu yüzünden üzerime giyindiğim Taehyung'un hırkasıyla birlikte kapının önünde beklerken, o içeriden evin anahtarını almış ve kapıyı kapattıktan sonra yanımdaki yerini almıştı.
"Üşümüyorsun değil mi?" Anahtarı eşofmanının cebine atıp omzumdan kendine doğru çektiğinde, gülümseyerek onu reddetmiştim.
"Bu üstümdeki yeter de artar. Ayrıca tıpkı senin gibi kokuyor ve bu beni daha da sıcak tutuyor." Kollarımı beline sarıp, geniş kaldırımda ilerlerken, sokakta tek tük arabalar dışında kimse yoktu.
"Ailen çok tatlı." Dediğim şeyle birlikte kafama bir öpücük bırakmış ve mırıldanmıştı.
"Sahi mi?"
"Evet. Çok güzel bir ailesiniz. Seni çok seviyorlar. Ve aşırı sıcak kanlılar." biraz durduktan sonra, kafamı ona doğru kaldırmıştım. "ben de seni ailemle tanıştırmak isterdim, ama maalesef burada değiller."
"Aşık olduğum insanın ailesini de elbette ki çok severim, ne zaman istersen tanışabiliriz. Seni yetiştiren kişileri görmek beni çok mutlu eder." Söylediği şeyler kocaman gülümsememi sağlarken, ona daha da sokulmuştum. En kısa zamanda bir buluşma ayarlamalıydım.
Deniz kenarına vardığımızda, yan yana kurulu olan banklardan birine oturmuş ve sakin denizin dalgalarını izlemeye dalmıştık. Bir kolu üzerimden uzanmış, sırtımı kavrarken, diğer elini bankın arka kısmına atmıştı. Temiz hava.. Sevdiğim insan.. Bulunduğumuz yerdeki tek ses olan dalga sesi.. Adeta huzur kelimesinin sözlük anlamında kaybolmuştum.
Birkaç ayda monoton hayatın değişecek deselerdi, gülüp geçerdim. Kolayca birine alışamaz, duygularımı kolay kolay anlayamazdım. Hayatım boyunca, uzun birliktelikler sonucu kişilerle samimi olurdum. Ama o bu klasik hayatımı tamamiyle değiştirmek için çıkmıştı sanki karşıma. Aşık olmuştum. Alıştırmıştı kendini bana, sanki bir uyuşturucu gibi. Öyle bir bağlamıştı ki kendini, sanki bütün hayatım bir anda o olmuştu.
"Seni seviyorum, Taehyung." Ağzımdan çıkan şeyle, kafasını göğsünde olan kafama doğru eğmişti.
"Bir anda neden böyle birşey söyledin bebeğim?" Şaşkın sesi kulaklarıma dolarken, kıkırdamıştım.
"Nasıl yani? Seni sevdiğimi söylemek için özel bir zaman mı olması lazım? İnsan bence sevdiği kişiye her zaman kendini açabilir." Omzumu silktiğimde, neşeli bir kahkaha atmıştı.
"Güzelmiş." Cümlesinin devamını beklerken susması kaşlarımı çatmamı sağlamıştı. Kafamı göğsünden kaldırarak suratına masum bir bakış atarken, anlamadığını ifade ederek bana bakıyordu.
