Oikawa yine sütünü alıp bahçeye çıkmıştı. Yağmur yağıyordu ama bundan rahatsız değildi, o yüzden içeri girmeyecekti.
Yağmur sesi dışında çok sessizdi etraf. Eskiden hiç böyle değildi, her sustuklarında başka bir konu açardı Iwaizumi. Onun eksikliğini yeni yeni hissetmeye başlıyordu.
İçeri gir aptal
Hasta olacaksın
Gelen mesajlara baktı ifadesizce. Emir veriyor gibi konuşmasını sevmiyordu ama onun tarzı buydu, o yüzden alışıktı aslında ama uzun bir süredir katlanamıyordu buna. Kimseye bağlı olmak zorunda değildi, istediğini yapardı.
Zil çalınca mecburen girdi içeri. Kıyafetleri fazlasıyla ıslanmıştı ama dert etmedi. Zaten peteğin yanında oturuyordu, yaslanınca kururdu çabucak.
Iwaizumi'nin sert bakışlarıyla karşılaştı sınıfa girdiği anda. İçeri girmediği için kızdığını biliyordu ama umrunda bile değildi.
Derste birkaç kere çocuğa baktı istemsizce. Bahçede birkaç saniyeliğine hissettiği yalnızlıktan sonra düşünmeye başlamıştı onunla ne ara bu kadar uzaklaştıklarını. Kafası çok bulanıktı, hiçbir cevap bulamamıştı bu sorusuna.
Peteğe yaslanmasına rağmen üşüyordu bayağı. Iwaizumi'nin dediği gibi hasta olmazsa iyiydi. Gribi ağır geçiriyordu hep. En az bir gün evde yatması gerekiyordu hatta. Okula gitmemek onun için sorun değildi ama antrenman aksatmak öyleydi.
Öğretmen konuşurken gözlerini kapattı yavaşça. Gece pek uyuyamamıştı yine. Belki şimdi uyuyabilirdi biraz.
Ders bitene kadar uyumuştu sıcacık peteğin dibinde. Iwaizumi onu böyle görünce garip hissetmişti. Gündüz uyuması gece uyumadığına işaretti ve uyku düzeninin iyice bozulmasından endişeliydi. Normalde de çok düzenli sayılmazdı ama en azından yeteri kadar uyurdu. Şimdi onu da yapmıyor gibi gözüküyordu.
