"Tanrım! Siktir git artık hayatımdan!" Ödevine odaklanamıyordu Oikawa yüzünden. Aklından asla atamıyordu onu. Tek yapabildiği şey şikayetçi olmaktı şu an, ama gerçekten gitmesini de istemiyordu tabii.
"Ne yapacağım böyle?" diye mırıldanırken başını arkaya atıp gözlerini kapattı. Düşünecek hâli bile kalmamıştı. Tek isteği biraz da olsun aklından atabilmekti çocuğu.
Telefonu aldı eline ve eskiden çekinmiş oldukları fotoğrafları açtı yine. Her gün yapıyordu bunu neredeyse. Eskiden aralarının ne kadar iyi olduğunu hatırlayıp kendini üzüyordu.
Parmağıyla Oikawa'nın yüzünü okşadı. Gerçek olmasa bile iyi hissettiriyordu biraz. Onun gülümsediğini görmeyi seviyordu. Şimdi görmesi pek olası değildi maalesef..
"Senden nefret edemiyorum bile." diye mırıldandı fotoğrafa bakmaya devam ederken. Gerçekten ona bu kadar sinirleniyor olmasına rağmen hiçbir zaman nefret ettiğini hissetmemişti. Nedenini de çok iyi biliyordu.
Oikawa'dan hoşlanmaya başladığı zamanlar çocuk da birinden hoşlanıyordu. Daha sonra sevgili olmuşlardı hatta. Iwaizumi ise hislerini içine atmış, unutmaya çalışmıştı. Her ne kadar unutmak konusunda başarılı olamasa da gizlemek konusunda gayet başarılıydı.
Acaba o zaman söylese ne olurdu? Gerçi, başka birinden hoşlanırken ondan hoşlanmaya başlayacak değildi ya.
"Senin neyinden hoşlanıyorum ki!" diye sinirle konuştu. Neyinden hoşlandığını gayet de iyi biliyordu aslında. -Eskiden- onu her şeye rağmen güldürmesinden, sürekli bir şeylerde yardımcı olmasından, kişiliğindeki başka birçok şeyden ve fiziksel olarak her şeyinden hoşlanıyordu. Şimdi öyle değildi çocuk, peki neden hâlâ hoşlanıyordu? Hatta neden daha da ileri gitmişti hissettikleri?
Anlayamadığı kısım tam olarak buydu. O çok değişmişti, ama buna rağmen ona karşı olan duyguları hiç değişmemişti Iwa'nın. Ama neden böyleydi? Neden ondan vazgeçemiyordu bir türlü?
Yine sorularına bir cevap bulamayacağını bildiği için telefonu kapatıp kenara koydu ve gözlerini kapattı. Düşüncelerinden kaçmanın tek yolu uykuydu, o yüzden çok fazla uyuyordu. Bundan şikayetçi olduğu söylenemezdi. Düşünmemenin her türlü daha iyi olduğunu biliyordu.
