3 sene sonra
Iwaizumi kız arkadaşını almaya giderken heyecanlıydı. Onu aldıktan sonra, Oikawa'yla belirledikleri kafeye gideceklerdi. Heyecanlı olmasının nedeni, çocuğu yaklaşık 8 aydır görmemiş olmasıydı.
Oikawa çok yoğun olduğundan dolayı görüşememişlerdi, bundan öncesinde sık sık görüşüyorlardı ama. Her boş olduklarında birlikte bir şey yapmaya çalışıyorlardı.
Uzun süre psikolojik destek almasından sonra voleybola olan takıntısını atlatmıştı Oikawa. Ve sonra Japonya Milli Takımına girmişti. Bu ona kendini o kadar yıpratmadan da en iyi olabileceğini öğretmişti.
Iwaizumi ise üniversiteye gidiyordu Oikawa'nın aksine. Voleybolu bırakmıştı liseden sonra, ama yine de bazen birlikte oynuyorlardı tabii.
Oikawa'ya karşı duygularının bitmesi kolay olmamıştı, hatta hâlâ tam olarak emin değildi bundan ama şimdi bir sevgilisi vardı ve onu sevdiğinden emindi. O yüzden hiç takmıyordu kafasına.
Oikawa'nın da bir kız arkadaşı vardı. Bunu ilk öğrendiğinde garip hissetmesine rağmen sonradan sevinmişti. Bu gerçekten bir gelişme olduğunu fark etmesini de sağlamıştı ayrıca.
Kapıyı tıkladıktan birkaç saniye sonra sevgilisi gülerek karşıladı onu. Kızın dudağına kısa bir öpücük bırakarak "hazır mısın aşkım?" diye sordu.
"Evet. Olmuş muyum?" diyerek elbisesini gösteren kızı başıyla onayladı. Günlük elbiseleri seviyordu, çok da yakışıyordu zaten ona.
"Oikawa'yla tanışacağım için heyecanlıyım." diyerek güldü kız. Iwaizumi ondan çok bahsetmişti, tabii bazı detayları atlayarak..
"Gidelim o zaman." Kız çantasını alıp kapıyı kapattı ve sevgilisinin koluna girdi. Kafe kızın evine biraz uzaktı ama taksiye binip gidecekleri için sorun yoktu.
Bildirim sesi geldiğinde yerinde hafifçe kaykılıp cebindeki telefonu çıkardı. Oikawa yazmıştı.
Biz geldik
Tamam
Beş dakikaya oradayız
Tamam
Dediği gibi, yaklaşık beş dakika sonra inmişlerdi taksiden. Cam kenarında oturan arkadaşını görünce gülümsemeden edemedi. Gerçekten özlemişti onu.
"Selaam!" diyerek ayağa kalktı Oikawa çocuk içeri girdiği anda. Birbirlerine sıkıca sarıldıktan sonra Iwaizumi Oikawa'nın sevgilisine döndü ve elini uzattı.
"Merhaba."
"Merhaba." Kızın adını biliyordu, sadece hiç görmemişti şimdiye kadar.
"Seninle tanışabildiğime çok sevindim." dedi Miya cana yakın bir şekilde. Oikawa da 'öyle mi?' derken el sıkışmışlardı.
"Hajime'nin seninle olan bir sürü anısını dinledim." derken hepsi yerleşmişti. Iwaizumi utandığını hissetti, bunu söylemesine hiç gerek yoktu.
"Şaşırmadım doğrusu." diyerek güldü çocuk. "Sürekli birlikte vakit geçirirdik zaten."
Siparişlerini verdikten sonra kızlar kaynaşıp konuşmaya başlamıştı. Iwaizumi ise konuşma arasında sevgilisine bakıyor, istemsizce gülümsüyordu. Oikawa bunu fark ettiğinde içi rahatlamıştı doğrusu. Iwaizumi'nin birisiyle gerçekten mutlu olduğunu bilmek onu sevindirmişti.
"Maçların nasıl gidiyor?"
"İzlemiyormuşsun gibi davranma." demesiyle Iwaizumi güldü. Evet, hiçbir maçını kaçırmıyordu çocuğun. Kendisi voleybolu bıraktığı için içinde kalan burukluk onu izlemesiyle geçiyordu. Tabii, bazen onunla oynamayı çok özlediği için üzüldüğü de oluyordu.
"Olsun. Konu açılsın işte."
"Gördüğün gibi işte, en iyisiyim." diyerek sırıttı hafifçe. Eskiden yaşadıkları şeylere ithafen demişti bunu. Iwaizumi'ye az çektirmemişti nasılsa..
"Sakın bana günde beş saat antrenman yaptığını söyleme." derken endişeli çıkmıştı sesi. Her ne kadar artık büyümüş olsalar da, Oikawa onun için hâlâ aynıydı. Hiçbir zaman tam olarak büyüyemeyecekti..
"Yok merak etme." Güldükten sonra devam etti. "Yapsam da söylemem zaten, gelip beni çekiştirmene hiç ihtiyacım yok doğrusu."
Iwaizumi sahte bir kızgınlıkla Oikawa'nın bacağına vurunca "bak, yine asabileştin." diye dalga geçti çocuk. Zamanında onları yıpratan şeylerin şimdi eğlendirebiliyor olması ne garipti..
O kadar eğlenmişlerdi ki, yaklaşık üç saat olduğunu fark etmemişlerdi bile. Ama artık ayrılma vakti gelmişti maalesef. Boş oldukları en yakın zamanda bir daha buluşmak için sözleştiler.
Iwaizumi Oikawa'ya sarılırken ona ne kadar minnettar olduğunu tekrardan hatırlamıştı. O anlayışlı biri olmayıp onunla arkadaşlığını bozsaydı sonrasında iyi zamanlar geçirmeyeceğinden çok emindi. Ama hiçbir şey korktuğu kadar kötü olmamıştı. Şimdi ikisi de mutluydu ve önemli olan tek şey de buydu.
Biliyorum final yakın dedim ama bu kadar yakın olacağını tahmin etmediniz, sürpriz oldu :')
Bu finalin sizin beklentilerinizi karşıladığını düşünmüyorum, benimkini de karşılamadı pek. Ama cidden neden bilmiyorum, onları birleştirmek istemedim bu kurguda. Bunun için onlara karşı kötü hissediyorum hahdjwhdjwjx
Yine de umarım bu kurguyu bir vakit kaybı olarak görmezsiniz.
Ayrıcaa diğer kurgumu da çok beklemeyeceksiniz ve onu yazarken bayağı tatmin olduğumu hissediyorum doğrusu. Siz de beğenirsiniz diye düşünüyorum o yüzdenn
Ve tekrardan, bu kurgumda da yanımda olduğunuz için teşekkür ederim. Sizin desteğiniz benim için her şey..🥺💞💞
