Aşkı Hilal

11

Herkese merhaba. Bölüme başlamadan açıklamayı okuyun lütfen.

YKS2021 öğrencisi olarak gerek stres gerekse üzerime yüklenen sorumluluklardan dolayı burayı çokça ihmal ediyorum bu yüzden hepinizden özür dilerim. Burası bana birbirinden farklı kapılar ve hayatlar açtığı için burayı, sizleri çok seviyorum. Ancak istediğim vakti buraya ayıramıyorum umarım bana kızmazsınız. Sınav sonrası her an burada hep birlikte olmayı temenni ediyor ve sizlere bölümü takdim ediyorum.

İyi okumalar yorumsuz geçmeyelimmmm!😍🤝🧚🏻‍♀️

(Yorumlarımız çok az kalıyor sanki :((
Ona da el atmayı unutmayalım lütfennnn)

TEXTİNG SEVERLER İÇİN PROFİLİMDE ÇEVİKÇİ BEY ADINDA BİR KİRAP VAAAR BEKLENİYORSUNUZZ

İçine derince bir nefes çekerken gülümsedi. Yağmur sonrası mis gibi kokan, kuş cıvıltılarının eksik olmadığı uzanabildiğince yeşil olan memleketini nasıl da özlemişti. Kaç ay önce buraya geldiğini hatırlamıyordu.

Rize'nin temiz havası onu haftalar öncesine götürürken abisiyle yaptığı konuşmayı hatırladı. Kaçmak yerine itiraf etmeyi seçmişti ve hafiflemiş hissediyordu. Kalbindeki ağırlığa rağmen hafiflemiş hissetmek... sahi nasıl oluyordu bu?

O gecenin sabahı Turanlar görevden dönmüş kısa süre dinlenerek kendi görev yerlerine geçmişlerdi. Az vakit geçirmeleri Hilal'i üzse de böylesinin daha iyi olduğunu düşünüyordu çünkü Turan'a nasıl yaklaşması gerektiğini bilmiyordu. Çok acemiydi. Bu konuda abisine danıştığında Kalbin nasıl davranmanı istiyorsa öyle cevabını almış iyice kafası karışmıştı. Kendisine düşünme süresi vermek istediği o zamanlarda ise tüm time iki haftalık izin verilmişti. Bordo bereli bir ekip hem görev hem de eğitim için iki hafta orada olacaktı bu yüzden içi rahattı.

"Hilal!"

Annesinin sesiyle daldığı düşüncelerden sıyrılırken sesindeki telaşı anlamıştı. Kendisi de en az annesi kadar telaşlı ve heyecanlıydı ancak belli etmemek için elinden geleni yapıyordu.

Beş gün önce yani izne ayrıldığının ikinci gününde Turan'ın da içinde bulunduğu dört kişilik bir ekip Rize'ye özel görevle gelmişti. Görev bitmiş olmasına rağmen halledilmesi gereken birkaç pürüz olduğu için kalma sürelerini iki gün uzatmışlardı. Hilal bunu dün öğrenmiş ve ağzından kaçırarak annesine söylediğinde kadın ısrarla Turan'ı ve arkadaşlarını yemeğe davet etmişti. Annesi...Kesinlikle Hilal'le zoru vardı.

"Misafirlerimiz geldi!"

Annesinin bağırmalarına daha fazla kayıtsız kalamayarak içeri adımladı. Çok heyecanlı. Ne yapacaktı nasıl davranacaktı hiç bilmiyordu.

Salona girdiğinde birbirinden yapılı duran dört adam karşıladı onu. Tüm bakışlar kendine dönerken hafif bir tebessümle "Hoş geldiniz," diye mırıldandı. Gerilmişti hem de çok. Turan sanki bunu fark etmiş gibi ayaklanarak aralarındaki mesafeyi en aza indirip kıza sıkıca sarıldı. Özlemişti.

Hilal ise put gibi kalmıştı. Ne sarılabiliyordu ne ağzından tek kelime çıkıyordu. Sanki en ufak bir şey söylese adam ona olan hislerini anlayacaktı. Belki de anlamıştı? İçinden kendine küfür ederek Turan'a sarıldı.

Sağ tarafına denk gelen kalbinin sesini ve ritmini hissediyor muydu acaba? Delicesine çarpan kalbinin..

"Nasılsın güzelim?"

"Gelmişim memleketime nasıl olayım iyiyim," diyerek güldü.

Ve seni görmüşüm...