my family || taegyu

09: sen benim ailemsin.

bölüm 9:
sen benim ailemsin.

‣
‣
‣

Sessiz ama birçok duygu barından yolculuklarının sonunda evlerine gelmişlerdi. Beomgyu oğlunu Taehyun'a bırakıp direkt odasına gitmişti.

Taehyun da kucağından oğlu ile salonun ortasında dikilmeyi bırakıp Sejun'u odasına götürmüş, kıyafetlerini değiştirmişti. Küçük, asık suratı ile babasını izlerken aklı Beomgyu babasındaydı.

Taehyun pijamalarını giydirdikten sonra Sejun'u banyoya götürmüş, elini yüzünü yıkamasına yardımcı olmuştu. Tekrar elinden tutup odasına götürdü ve yatağına yatırdı. Alnına bir öpücük kondurdu. "İyi uykular bebeğim."

Tam gideceği sırada Sejun sıkıca tuttu elini. Taehyun oğluna dönüp ne olduğunu sorarcasına baktı.

"Baba, Beomgyu babam iyi olacak mı?"

Taehyun yatağın ucuna oturup oğlunun saçlarına götürdü elini. Yüzünde buruk bir gülümseme ile okşadı yumuşak tutamları. "Olacak oğlum, merak etme sen. Biliyorsun, o çok güçlü bir adam."

Sejun kocaman gülümseyip hızlıca başını sallayarak ellerini iki yana açtı. "Evet çok güçlü çoook."

"Aynen öyle. O yüzden merak etme sen babanı tamam mı? Güzelce uyu."

"Tamam babacım, iyi geceler."

Taehyun son kez oğlunun saçlarına ve alnına bir öpücük kondurup çıktı odadan.
Derin bir nefes alarak kendi odalarına geçtiğinde, Beomgyu'nun sırtı dönük bir şekilde, cenin pozisyonunda yattığını gördü.

Tekrar sıkıntılı bir nefes verip ebeveyn banyosuna geçti ve işlerini halletti. Tekrar odaya girip üzerini değiştirdikten sonra, odanın ışığı zaten kapalı olduğu için direkt yatağa geçti. Beomgyu'nun kesik kesik iç çekişlerini duyduğunda hafif eğilip yüzüne baktı. Koluyla yüzünü kapatmış olsa da ağladığı belliydi. Taehyun'un kalbi mümkünmüş gibi daha da sızlarken, arkasından sarılıp kafasını ensesine gömdü. Ensesine dudaklarını bastırması ile titrek bir nefes almıştı Beomgyu.

"Özür dilerim. Çok özür dilerim. Ne olursa olsun seni oraya götürmemeliydim, hepsi benim suçum."

Beomgyu eşinin sözlerine karşı sıkı sıkı yumduğu gözlerini açarken, Taehyun sözlerine devam etti. "Babam öyle ılımlı konuşunca annem de öyle olacak sandım. Belki pişman olmuşlardır dedim. Ama annem aynı annem işte. Kim bilir neler dedi sana."

Taehyun bu seferde omzuna narin bir öpücük kondurduğunda, kolları arasında ona doğru döndü Beomgyu. Taehyun eşinin kızarmış gözlerine bakarken boğazına oturan yumruyu geçirmek için yutkundu. Ama işe yaradığı söylenemezdi. Onu böyle görmek içinde bir yerlere bıçak saplanıyormuş gibi hissettiriyordu. Bi elini belinden çekip yüzünü götürdüğünde yavaşça okşadı göz altlarını. Beomgyu da kolunu Taehyun'un beline sardı.

"Senin bir suçun yok. Sen bana seçim hakkı verdin ve ben gitmeyi seçtim. Kolumdan tutup zorla götürmedin sonuçta. Annenin hatası yüzünden özür dilemek zorunda değilsin."

Taehyun bu durumda bile kendisini düşünen adama aşkla bakarken eğilip ıslak gözlerinden öptü. "Hadi anlat bana güzelim, ne dedi sana?"

Beomgyu bir an için anlatıp anlatmamak arasında kaldığı için sessiz kalmıştı. Anlatırsa Taehyun çok sinirlenecekti. Belki de annesini haklı bulacaktı. Ama eğer anlatmazsa da bunun peşini bırakmayacağını biliyordu. Bu yüzden anlatma kararı aldı. Derin bir nefes alıp gözlerini Taehyun'un gözlerinden çekti ve anlatmaya başladı.