my family || taegyu

17: öyle alışmışım ki varlığınıza, bir yanım eksik gibi.

bölüm 17:
öyle alışmışım ki varlığınıza, bir yanım eksik gibi.

‣
‣
‣

Beomgyu alnında hissettiği öpücükle gözlerini yavaşça aralamış ve bu sefer de yanağına sıkı bir öpücük konduran eşiyle karşılaşmıştı. Taehyun Beomgyu'nun uyandığını görünce gülümseyip geri çekildi. "Günaydın bebeğim."

Beomgyu yerinde doğrulup yatakta oturur bir pozisyona geldiğinde, yatağın hemen yanında dikilen eşinin elini tuttu. "Günaydın, saat kaç?"

"Yedi."

Beomgyu gözlerini kocaman açıp Taehyun'u süzdü. "Hazırlanmışsın. Beni neden uyandırmadın? Kahvaltı yapmadan mı çıkacaksın?"

Taehyun şirketi ile birlikte Fransa'ya iş gezisine gidiyordu. Ve Beomgyu dün akşam bunu öğrendiğinden beri üzülüyordu. Çünkü Taehyun ile hiç bu kadar uzun süre ayrı kalmamıştı. Taehyun eşinin buruk bakışlarına dayanamayıp yatağa oturmuş ve Beomgyu'yu kolları arasına almıştı.

"Uçak 8'de kalkacak güzelim, kahvaltı için vaktim yok."

Beomgyu kollarını Taehyun'a daha sıkı sardı. "1 Hafta nasıl dayanacağım ben. Daha çabuk gelme ihtimaliniz yok mu?"

"En iyi ihtimalle 5 günde biter işimiz."

Dudaklarını büzüp burnunu Taehyun'un boynuna yasladı Beomgyu. "Of hâlâ çok uzun. Ben çok özlerim ama."

Taehyun onun bu haline kıkırdayıp saçlarına bir öpücük kondurdu. "Ben de seni ve oğlumuzu çok özleyeceğim. Ama mecburen gitmeliyim işte, görüntülü konuşuruz bol bol sıkma canını."

Beomgyu kafasını usulca sallayıp geri çekildi ve eşinin yanaklarından tutup dudaklarına arka arkaya öpücükler kondurdu.

İkili birkaç dakika daha öyle sarılı durduktan sonra ayaklandı. Beomgyu dolaptan aldığı bir tişörtü üzerine geçirirken, Taehyun bavulunu alıp odadan çıktı. Beomgyu da arkasından geldiğinde, Taehyun oğlunun odasının kapısını yavaşça açmıştı.

Sejun, hâlâ mışıl mışıl uyuyordu. Taehyun eğilip uyanmaması için oğlunu yavaşça öptü. Ama miniğin uykusu çok hafif olduğu için hemen uyanmıştı. Başında dikilen babasına başta anlam veremese de, sonradan gülümsemişti.

"Günaydın babacım."

Taehyun oğlu zaten uyandığı için yatağa oturup kucağına almış ve sıkı sıkı sarılmıştı. Sejun da kollarını babasına dolamış ve kapıya yaslanıp onları izleyen Beomgyu babasına gülümsemişti.

Taehyun oğlunun yanaklarına, alnına ve saçlarına bir sürü öpücük kondurup geri çekilmiş, yüz yüze gelmelerini sağlamıştı. Elleriyle oğlunun saçlarını düzeltirken konuştu. "Ben bir süre evde olamayacağım bebeğim."

"Neden?"

Taehyun gülümseyip omuz silkti. "Çalışmak için bir uzak yere gitmek zorundayım. Ama merak etme işim bitince hemen geleceğim. Çünkü seni çoook özlerim."

Sejun dudaklarını büzüp usulca kafasını salladı. "Ama hemencik gel tamam mı? Ben de seni çok özlerim."

Beomgyu onların bu halini uzaktan izlemeye dayanamamış ve yanlarına gelip oturmuştu.

Taehyun oğlunun saçlarını okşamaya devam ederken gülümseyerek başını salladı. "Tamam bebeğim."

Sejun babasının yanağından sıkıca öptüğünde Taehyun kocaman gülümseyip iç çekti ve ayaklandı. Oğlunu yatağa geri yatırdığında, ufaklık da babasını uğurlamak istediği için hemen doğrulmuştu.