AŞK KERE AŞK

Bölüm -25-

       Gece yatağımda dönüp durmaktan uyuyamadım.Ablamın hamile olması bizi ilk önce çok şaşırttırken sonradan sevince boğdu.Ali pek belli etmesede bozulmuştu.Ona göre ablamızın evlilik dışında çocuk yapması tersti.Ablama sarılsada içinden kızdığı belliydi.Gülay'ın ukalalılığıda üstüne tuz biber ekince evde gerginlik hat safhaya çıktı. Sabah biz kahvaltı etmeden Murat Abi elinde koca poşet simit ve börekle çıktı geldi.Koca adamın suratındaki sevinç ve heyecanı gördükçe gülesim geliyordu.

     "Ayşe canım benim hangisinden yemek istersin bu peynirli,bu kıymalı,bu patatesli bu da boş?İstersen simitle var. Bu susamlı, bu açma, bu nohutlu bu..." Ayşe ablayı bırak bizi bile afaganlar basmıştı.Ayşe ablanın önündeki yiyeceklerden masada ablamı göremez hale gelmiştik.Gülay ise kollarını göğsünde birleştirerek imalı bakışlarını atıyordu.Osman ve Ali dün geceden beri hiç konuşmamış hatta göz göze bile gelmemişlerdi.Kahvaltı bitip kahve keyfi yapalım dedik ama Murat Abi bir doktor olarak olaya el koydu.

     "Ayşe'm sen kahve içmiyorsun biliyorsun canım.."Ayşe Abla dudaklarını ona bükünce kıyamayıp bugünlük içmesini söyledi.Ali'yle göz göze gelince eliyle ağzını kapatıp kusma işareti yaptı.Onun haline normalde gözümden yaş gelene kadar gülmek istesemde  şuan ortam el vermiyordu.

     "Murat biraz abartmıyor musun canım benim ya?"Murat Abi Ayşe Ablayı kucağına alıp koltuğa oturtturdu.

      "Yoo!! Abartmıyorum! Ellerini yıkamaya gerek yok ben sabunlu bezle silerim şimdi."Hepimiz Murat Abiyi şaşkınlıkla izliyorduk.Bu hamilelik dokuz aydı sonuçta.Gülay'sa kendinden beklendiği gibi gereksiz konuya dalmıştı.

     "Oldu olacak kadına ördek alında tuvaletede gitmesin."Hepimiz ona dönünce tek tek yüzümüze bakıp omuz silkti. "Şakaydı şaka."

     "Bence sen üstüne vazife olmayan konularda şaka yapma."Ali hiddetle konuşmaya başlayınca Osman'ın kaşlar çatıldı.Şükür ki söze girmeden Ayşe Abla konuşmaya başladı.

     "Gülay'cım sen nasıl oldun iyi gördüm seni?"

     "İyiyim.Osman sağolsun iyi baktı bana."Osman'a bakıp sevecen bir şekilde gülümseyince Osman'da ona karşılık verdi.Ayşe abla bir şeylerin döndüğünü anlamıştı ki dikkatle onları izliyordu.

    "Hımm anladım.Sevindim iyileştiğine.Nerede kalıyorsan Osman seni götürsün o zaman sonuçta artık iyileşmişsin."Ayşe Ablayı ağzımız açık izliyorduk.Resmen kızı evden gönderiyordu.Ali Osman'a zafer kazanmış gibi bakarken Ayşe Abla ona döndü. "Ali Osman'ın dersi varsa sende götürebilirsin."Ali cevap verecekken Osman kesti.

    "Abla Gülay bizim yanımızda kalsa olmaz mı? Kendine bakacak durumda değil."İşte şimdi başlıyorduk.

     "Abla ben götürürüm merak etme.Hatta ben doydum kalk hazırlan götüreyim hemen."Gülay'a elini sallayarak konuşuyordu.Osman sandalyesini itip hızla masadan kalkıp Ali'ye yürüdü

    "Ali canımı sıkma otur oturduğun yere."Sinirden dişini sıkıyordu.

     "Oturmuyorum ne yaparsın döver misin?"Ali'de ona doğru dönüp kaşlarını çattı.

     "Gülay gitmeyecek burda kalıcak."Eliyle Gülay'ın işaret ediyordu.

      "Sen mi karar veriyorsun buna? Kim bakacak ona? "

       "Ben anladın mı ben bakıcam."Osman göğsüne eliyle hızla vurup haykırınca birden irkildim.

       "Sen kendine bakamıyorsun be!Bizim çalışmamızla okuyorsun neyle bakacaksın? "Ali söylenmeyecek olanı söylemişti.

        "Susun! Ne oluyor burda bu ne biçim konuşmak böyle.Siz kardeşsiniz."Ayşe Abla birden karnını tutunca hepimiz telaşla ayağa kalktık. Murat Abi hemen ablamın yanına gidip ona sarıldı.Sonra bize dönüp kaşlarını çatarak konuşmaya başladı.

     "Bana bakın bugüne kadar sizinle hiç tartışmadım ama Ayşe'ye bir şey olursa külahları değişiriz.O benim değerlim.Aklınızı başınıza toplayın."Murat abinin sert konuşması aslında devam edecek gibiydi ama Ayşe Abla elini sıkıp susmasını sağladı.Ali elini yıkayıp odasına gidince bende masayı toplamaya başladım.Hepimiz suspus olmuştuk.Osman  masaya odaklanmış düşünüyordu.Ali'nin son sözleri onu kırmıştı belli ki.Gülay'sa  gözünü ayırmadan bir süre onu izledi.Sonra masadan kalkıp gitti. Bir süre sonra dış kapının kapanma sesini duyduk.Osman sesi duyunca rüyadan uyanmışcasına yerinden kalkıp gidecekken Ayşe Ablanın seslenmesiyle olduğu yerde kaldı.

     "Osman.Bırak gitsin.O buraya ait değil ablacım."Osman karşılık vermedi ama kıpkırmızı olmuştu.Aslında başkası olsa asla durmazdı ama ablamıza karşı gelemiyordu. Odasına girip kapandı.O odaya girince Ali çıktı yanımıza geldi.Ayşe Abla yüzüne baksada ona karşılık vermiyordu.

      "Ali söylediğin sözler sence ağır olmadı mı?Biz bugüne kadar birbirimiz için yaşamadık mı kardeşim?Aramızda bugüne kadar senin benim param mevzusu oldu mu?Yazık.Ben siz çalışana kadar tek başıma çalıştım hepinize baktım hiç benden böyle birşey duydunuz mu? Helali hoş olsun asla da duyamazsınız."Ayşe Ablanın gözünden yaş gelmişti.Murat abi onu kendine çekip sarılırken bir yandan Ali'ye ters ters bakıyordu."Ben sizi nasıl bırakıp gideyim şimdi.Gittiğim an birbirinizi yiyeceksiniz.Bizim birbirimizden başka kimimiz var."Murat Abiye bakıp onu odaya götürmesini istedi.Bizde onun arkasından susup kaldık.Sonuçta ablamız haklıydı.Bugüne kadar bizim için yaşamıştı belki kendine almamıştı bize almıştı. Kendi aç kalmıştı bizi doyurmuştu.

    Pazar günü o eski mutlu kahvaltılarımızdan eser kalmamıştı.Herkes suspus olmuş birşeyler yiyordu.Murat Abi sabah erkenden gelmiş Ayşe Abla ne isterse koşa koşa yapmaya çalışıyordu.Bense bedenen evde olsamda ruhen ve aklen Onur'un yanındaydım.Onu düşünmeye başlayınca kalbimdeki acı bütün bedenimi sararak boğazıma çıkarken o yutkunamadığım yumru orada kendini belli ediyordu.Onu deli gibi merak edip resimlerine bakmak istesemde kendimi zaptediyordum.Pazartesi okula gidip kendimi herkesten soyutladıktan sonra iş yerine gittim.Hasan'ın soğuk davranışları hala devam etsede onu takmamaya çalışarak işime bakmaya çalışıyordum.Volkan'la bir kaç koli yerleştirdikten sonra rafları düzenlemeye başladım.Alt rafları düzenlerken bir müşteri için Volkan beni çağırdı.

     "Dilruba ben kasaya geçicem hanımefendiye yardımcı olur musun? "Başımla onaylayıp o tarafa doğru gittiğimde o kadını görünce yerimde çakıldım kaldım.Oydu Onur'un yanındaki kadındı.İfadesiz bir şekilde yanına gittim o da bana tepeden bakarak konuşmaya başladı.

     "Spor erkek gömleklerinden çıkarır mısın canım? "Canım mı? Dalga mı geçiyordu bu kadın benimle? Dişlerimi sıkarak bir iki model çıkarırken arkamdan gelen sesle önüme dönemedim.

     "Arabayı ters yere park ettim ne alacaksak çabuk alalım."Oydu.Günlerce acı çektiğim, üzüldüğüm,paramparça olduğum o insan.Yüzünü göremesemde sesine,nefesine muhtaç kaldığım insan. Onur..