Ertesi gün işyerine geldiğimde akşama kadar dünkü olanları düşünmüştüm.
Hasan'ın bana ilgisinin olduğu kesindi.Aslında hareketleri sinirimi bozsada sahiplenmesi beni koruması hoşuma gitmişti.
Normal olarak ne bir anne ne bir aile tarafından sahiplenilmeyince sürekli bu yanımız aç yaşıyorduk.
Aslında şuan Hasan'ın nasıl olduğunu deli gibi merak ediyordum.Eve gidince aramaya karar verdim.
Gece Ali'ye beni almaya gelmesini söylemiştim.Dünkü olanlarlardan sonra eve yalnız dönemezdim.
Hasan dediğinden değil tabiiki..
Ali'yle eve doğru yürürken onun çok sessiz olduğunu farkettim.Onun mizacına uyan birşey değildi.
Elini tutup bana bakmasını sağladım.Yüzünü bana döndüğünde gözlerinin kıpkırmızı olduğunu anladım.
"Ali noldu bişey mi var?Moralin neye bazuk?"
Ben bu soruyu sormaz boynuma sarılıp ağlamaya başladı.Onu böyle hiç görmemiştim.
Ali eğlenceli,komik,neşeli çocuktu.Tamam çabuk sinirlenirdi ama daha hiç ağladığını görmemiştim.Ki yetimhanede yediği dayaklara rağmen ağlamazdı.
"Allahaşkına söyle neoldu."içine çekerek ağlıyordu.Kollarımı boynuna sıkıca sardım.Ben sarılınca oda belime sarıldı.
Bir süre öyle durduk.En sonunda onu kaldırıma çekip oturduk.
Ellerini yüzüne kapatmış öylece duruyordu.
"Ali anlatmayacak mısın?"
Ellerini yüzünden çekip kırmızı gözleriyle yüzüme baktı.
"Dili biz hiçbir zaman mutlu olamayacağız değil mi?"
"Onuda nereden çıkardın tabii ki olucaz..Anlat hadi dinliyorum."
Önüne döndü ayağıyla yeri eşelemeye başladı.Sanki bana anlatıp anlatmamak arasında gidip geliyordu.
"Uzun süredir bir kızı seviyorum.Ama onun haberi yok uzaktan.."
Bişey söylememi bekler gibi yüzüme baktı ben sadece elini tuttum.
"Hergün onu izledim.Arkadaşlarıyla konuşmasını,gülüşünü,sinirlenmesini..O kadar güzel ki..Bembeyaz teni var,galiba gözleri ela..Boyu kısa ama okadar tatlı ki kucağıma alsam kaybolucak.."
O anlatırken yüzünün halini izledikçe ne kadar sevdiğini iyice anlamıştı.Transa girmişti.
"Daha ilk senesi.Bilirsin ilk sene tüm okul yeni gelenleri göz hapsine alır.Arkadaşlarının hepsi birer kişiyle çıkmaya başladı ama o yalnız."
Elimi yavaştan sıkmaya başladı.
"Onun yalnız olması beni cesaretlendiriyor hem de sevindiriyordu.Bu arada adı ne biliyor musun?"
Gözlerini yine bana çevirmişti.Gülümsüyordu ama gözleri aksine ağlıyordu.Yavaşça sölemesi için başımı salladım.
"Adı ablam gibi Ayşe."Hala gülümsüyordu.
"Bugün okula bütün cesaretimi toplayıp gittim.Onun yanına doğru ilerlerken yanına okulun piçlerinden biri geldi.Gözümün önünde sarılıp öpüştüler."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞK KERE AŞK
RandomDilruba acıyla başlayan hayatına acıyla devam ederken, bırak aşık olmayı bir erkeğe ne hissedebileceğini bile bilmiyordu. Belki hayat ona bir kere değil birkaç kere öğretecekti aşkı.. HİKAYELERİN HEPSİ BANA AİT OLU HİÇBİRİ ÇALINTI DEĞİLDİR!!
