Si Ms. Ice

Chapter Thirteen

Blew's POV:
When i saw her crying, i feel so guilty. There are a lot of 'what if's' in my mind. What if malaman niya na lahat ng pagbabago na ginawa ko sa kanya ay deal? Tho, hindi naman talaga completely na pagbabago pero, i made her smile right? Mababaw para sa inyo, achievement para sa akin. Haaays. What if? What if? What if? Ugh! Nababaliw ako sa kakaisip ng mga 'what if!'

"Dude! You okay?" tanong sakin ni Roi nang magkita kami sa hallway. Alam ko, alam ko na dumating na si Sean. Tumawag sa akin kahapon si Ate Zeph. At sabi niya na dumating na ang gagong yun. Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. Hindi din alam nina Roi na kilala ko si Sean. Haaays. Ang hirap ng sitwasyon ko.

"Y-yeah. Alis muna ako." Pumunta ako sa garden at nagpahangin muna. Luckily, i saw Sean. Nagpapaspin ng bola gamit ang kanyang finger. Nakita niya ako at tumigil siya sa ginagawa niya, tumingin naman siya sa akin at lumapit. Walang nagsalita sa aming dalawa. Parehong may tensyon sa aming mga katawan.

"H-hey. It's been a long time." sabi niya at yumuko. Kahit na ako, nasaktan ako sa pag alis niya. Bakla man pakinggan. Pero, nag promise siya na sabay kami sa aming paghi-high school. But, he chose to leave.

"Yeah." i coldly said at aalis na sana ko ng bigla niyang hinawakan ang balikat ko.

"What?" iritadong tanong ko sa kanya. 30 minutes nalang at mag st-start na ang class namin.

"Can we talk?" i saw sadness, pain and disappointment in his eyes. Sa totoo lang, naawa ako sa kanya. Pero mas naawa talaga ako kay Ice eh, di ko alam kung bakit.

"10 minutes." i said with a blank expression. Then nag cross arms at sumandal sa pader.

"This wont take too long. Just take care of her. I know that i've left her but that doesn't mean im not going to clear things. I just came back here to make things settled. Just take care of her. Please Matt?" sabi niya and i saw that his sincere. Alam ko talaga ang nafe-feel nito. Sa tagal ba naman ng pagkakaibigan namin.

"Yes i will. Kahit na hindi mo pa yan sabihin sa akin, aalagaan ko parin siya at mamahalin. Hindi ko siya iiwan katulad ng ginawa mo." pinagdiinan ko talaga ang bawat salita na binitiwan ko. Still, im giving him the cold shoulders.

"Thanks, Matt. I missed hanging out with you. How's life?" sabi niya and I looked at my watch. Malapit na pala ang time.

"Let's just treat each other as strangers." Sabi ko sa kanya at umalis na. Labag man sa loob ko. Pero, dapat kong gawin ito eh. Dapat lang eh. Ayoko munang malaman ni Ice na kilala ko siya. Selfish na kung selfish pero, ayaw ko talaga mawala si Ice sa akin. Mahal ko na siya. Oo, tama yung nabasa niyo. Kaya pagbigyan niyo ako kahit ngayon lang.

Pagdating ko sa classroom, agad nahagilap ng mga mata ko ang pinakamagandang babae sa balat ng lupa. Hahahaha. Ang corny ah. Ang puffy ng eyes niya at kahit na alam ko nagpre-pretend lang siya na okay siya. Nag smile parin ako sa kanya at im trying to cheer her up.

"Good Morning Dyosa! Kumusta ang umaga mo? Ice ba?" Sabi ko sa kanya at nag thumbs up. Nag nod naman siya sa akin. Ganun?

"Nod lang? Di ba pwedeng 'Good Morning Gwapong Blake!' Di ba pwede?" kinukulit ko lang siya at ginaya ko ang accent niya. Tumawa naman siya ng malakas at tumingin sa kanya ang lahat.

"Hala! Ang ganda pala ni Ice kapag tumatawa noh?" sabi ng isang kaklase namin na cute.

"Oo nga! Palagi kasing cold eh!" sabi ng katabi ni cute girl.

"Lakasan niyo pa ang sinasabi niyo. Para marinig ko." sabi ni Ice at nagtaas ng kilay. Maldita!

"Ay. Sorry po." sabi ng dalawang babae at yumuko. Hinila ko naman si Ice at pinaupo ko siya sa tabi ko. Naglean naman siya sa shoulders ko. Hindi yata to nakatulog ng maayos kagabi. Kawawa naman ang mahal ko :( Charut! Hahahaha.