Taste of Hell

Chapter 4

Chapter 4

"Hey! Hi! Ah, Come in!"tuluyan ko nang binukas ang pinto at nakangiting sinalubong si Nikov na kadarating lang sa condo.

He's wearing a civilian clothes. Sinabi ko kasi sakanya na ayoko ng masiyadong formal o iyong halatang bodyguard siya. Hanggang ngayon kasi ay naiilang pa din ako na may bodyguard na ako ulit at hindi ko makalimutan iyong nangyare sa una kong naging bodyguard. He died while protecting me.

"Nag-almusal kana ba?"I asked him. Ganito din ang trato ko sa naunang bodyguard kaya sanay na ako na ganito ang pakikitungo.

"Tapos na. Hindi naman puwedeng pumunta ako dito ng hindi pa nag-aalmusal. Breakfast is the most important meal, Miss Astof."he answered.

Bigla ay nakaramdam ako ng ilang sa sinabi niya. Now, I don't know how to act! Hindi ko alam kung paano ko pakikitunguhan ang bagong bodyguard ko.

"Pero kung hindi ka pa kumakain puwede kitang sabayan kumain."napatingin ako ng magsalita siyang muli.

"Talaga? Hindi pa nga ako kumakain  kakaalis lang din kasi ng bestfriend ko."I smiled at him."Anong gusto mong kainin? Ah, we only have pan, ham, eggs, nuggets and fried rice for breakfast. Ayos lang ba iyon sayo?"I asked him, in hesitant.

"I'll just have coffee."he answered.

"Oh. Sige ipagtitimpla kita."I voluntarily said.

Pagkatapos ko siyang gawan ng kape ay inilapag ko iyon sa table.

"And I have a favor to ask,"I said, shyly.

Nangunot naman ang noo niya."Hmm?"

"Puwede bang magpicture tayo?"I asked him. Nang makita kong nagsalubong ang kilay niya agad ko iyong sinundan ng paliwanag."I'm sorry. Ang weird nga naman ng hinihingi kong pabor sayo pero iyong bestfriend ko kasi gusto niya na may proof na kasama ko na ang bodyguard ko. Hindi kasi iyon mapapalagay kapag hindi ako nagsend. Ayoko siyang pagalalahanin lalo na at nasa biyahe iyon.

"You two must be really close, huh? You live together?"tanong niya, iba ang tono at hindi ko naman mawari kung ano iyon.

"Yeah."sagot ko."Can we take a picture for proof lang? Kahapon pa kasi ako kinukulit nun. Ah, is it okay?"

"Sure."tumango siya.

"Thank you!"

Pagkatapos naming magpicture ay isinend ko na iyon agad kay Eve. Naseen niya agad pero hindi siya nagreply. Siguro dahil hirap bumiyahe iyon.

'Call me later when you get there safe, Eve.'

Then I hit the send button. Katulad kanina ay naseen agad iyon ni Eve pero katulad kanina ay hindi siya ulit nagreply. Ibababa ko na sana ang cellphone ko at babalik na sa pagkain ng makitang typing si Eve.

Hinintay kong magreply siya pero maya-maya lang ay nawala na ang typing at wala siyang naging reply. Nangunot ang noo ko sa pagtataka at hindi ko alam kung bakit iba ang pakiramdam ko sa chatbox namin ni Eve.

Eve? Are you okay?

"Something happened? Are you all right, Miss Astof?"Nikov worried voice pulled me out from overthinking.

I smiled at him reassuringly before nodding my head."Yes...Yes, I'm fine. Ayos lang ako. Thank you."

2 hours had passed at wala pa ding paramdam si Eve. Hindi naman siya ganito kapag nasa biyahe before. Dahil mahiluhin siya sa biyahe hindi siya nakakapagtext kaya naman madalas ay sa tawag kami nag-uusap. And she update me from time to time. At madalas ay nabobored siya kaya kailangan niya ng makakausap para madistract siya at makalimutang nasa biyahe siya.

'Eve?'

'How are you?'

'I don't know why but I'm worried of you. Hindi ko alam kung nagiging paranoid lang ba ako o...please call me or just send me a voice message.'

Still no reply.

Hindi mapakali akong umupo sa couch at binukas ang tv. Napatingala ako ng makita si Nikov. He went outside for a while. Sabi niya ay titignan niya ang paligid. He said it's about his job.

"Hi. Nakabalik kana pala."I said to him.

Tumango siya at nanatili pa din saakin ang tingin."There is something wrong, right? Is it because of your best friend?"

Wala naman akong ibang mapaglalabasan nitong nararamdaman ko right now kundi siya lang, he's all I have.

"I don't know what's going on. It's not like hindi pa siya bumiyahe noon pero kasi..."I bite my lips worriedly."hindi pa siya nagchachat o kahit tumawag man lang. And she's not like that. Mahiluhin siya sa biyahe but she usually update me from time to time ngayon lang nangyare na wala siyang tawag o kahit chat man lang."

"She?"

"Yes. Si Eve. She's my bestfriend."I nodded.

"Did you try calling her phone?"he asked, tila nag-iisip na din.

Napailing ako."Hindi. Pero kanina naseen niya ang mga chat ko. Hindi ko alam pero iba ang pakiramdam ko ngayon e."pagsasabi ko ng totoo.

"Then call her now."utos niya.

Like what he told me I called Eve. Pero hindi siya sumasagot.

"Eve...pick it up. Ano bang nangyayare...you're making me anxious."wala sa sariling sambit ko habang panay lang ring sa kabilang linya.

"She's not picking it up."naiiling na sabi ko kay Nikov.

"Saan ba siya papunta? I'll try to track her car. Uutusan ko ang mga tauhan...I mean ang mga kasama ko sa ISPS."

"I...don't know the van's plate number but...maybe I can ask from her company."sagot ko at agad na dinial ang kompanyang pinagtratrabahuan ni Eve.

Pagkatapos kong mahingi ang plate number ay agad ko na iyong ibinigay kay Nikov. He told me to wait and he need to call someone.

Habang naghihintay ay hindi na ako mapalagay lalo na at noong tumawag ako sa kompanya na pinagtratrabahuan ni Eve sinabi saakin doon na hindi na din sila macontact.

Nang makabalik sa sala si Nikov agad akong tumayo at sinalubong siya.

"N-nahanap niyo ba ang van na sinasakyan nila Eve? They are fine right? Ayos lang naman siya hindi ba? Siguro mahina lang ang signal kaya ganon?"kinakabahang tanong ko sakanya pero hindi siya sumagot."Nikov?"untag ko sakanya.

"I'm sorry."was all he could say.

Sa tono at sa itsura niya hindi ko na kailangang magtanong. Alam na alam ko ang ganyang reaction.

"N-No! No! Please tell me you're just joking?"nanginginig na tanong ko."Hindi puwede! No! Not Eve please! Not her!"

"The van got into an accident. The passengers including the driver didn't make it."