Taste of Hell

Chapter 19

Chapter 19

"I regret killing your mother but I can't turn back time now. My regret won't bring her back."

Hindi ko alam kung nagi-illusion lang ba ako sa mga naririnig ko mula sa kaniya o talagang totoo ang mga iyon?

"Did you killed my friend?" matagal na tanong na iyon na bumabagabag sa isipan ko marahil isa iyon sa mga rason kung bakit sobra ang konsensya na nararamdaman ko sa pagkawala ni Eve.

"I didn't." umiling siya.

Pero hindi ko kayang paniwalaan siya. Ni hindi ko rin alam kung nagsasabi ba siya ng totoo.

"I just ordered some men to follow your friend but I did not order to harm her." paliwanag niya pa ng makita ang pagdududa sa mga mata ko.

"What do you want from me? If you're planning to kill me do it fas——"

"I'm not here to kill you." he shooked his head.

What I heard was some kind of food that was hard to swallow. Buong buhay ko nabuhay ako sa takot dahil sa kaniya pagkatapos isang araw maririnig ko ang mga sinabi niya kanina-kanina lang?

Pinagloloko ba ako ng mundo?

"Then what did you want?"

"I just want to see you. I know I've never been a good father to you. But you are still my daughter, Nevaeh. Isa kang Astof at..." he stop.

"Alam ko iyon. At kahit anong gawin ko kahit gustuhin ko man alam kong hindi ko mababago ang katotohanan na ikaw ang ama ko."

"I know." he said sadly. "But still I won't be gone from your life."

"W-What do you mean?" nangunot ang noo ko.

"I will always be around, Nevaeh."

Akmang aalis na siya pero naguguluhan pa rin ako kaya hinabol ko siya.

"Why?"

Napahinto siya at nilingon ako.

"Why are you doing this to me? Ano ba ang gusto mong mangyari!?"

"Just live your life to the fullest and you don't have to worry about me coming after for your life." then he left.

Just like that...ang matagal na bangungot na araw-araw na dumadalaw sa akin ay tumigil ng araw na iyon.

I met my father again after 13 years, he wasn't the same man before. He looks different...way different. Kung titignan mukha siyang isang disenteng lalaki. Matangkad siya at kahit na matagal ng nakulong mukhang inalaagaan pa rin ang pangangatawan sa loob ng kulungan. He don't look like he aged too! What is he? An immortal?

"Nevaeh?"

Napalingon ako kay Nikov na kapapasok lang ng silid, bahagyang nakakunot ang noo niya at nagtataka ang mukha.

"Why is the door open? You plan to go out? How are you feeling?" sunod-sunod niyang tanong.

Pero tanging isang ngiti lang ang naisagot ko sa kaniya. Sa sumunod na araw ay tuluyan ko ng hindi na-enjoy ang vacation sana namin ni Nikov. We stayed there for three days at ngayon na ang last day namin sa resort.

"Did something happened, Nevaeh? Pagod pa rin ba ang katawan mo?" he asked worriedly.

"H-Hindi naman na. Ayos na ako ngayon, Nikov hindi mo na kailangan mag-alala." marahan akong ngumiti sa kaniya.

He nodded.

"Pero kung hindi pa maganda ang pakiramdam mo sabihan mo ako para bukas na lang tayo bibiyahe pabalik." He said.

"Sige. Pero ayos lang talaga ako."

Napahinto ako ng makasalubong ko si Fox. Iba ang ngiti niya kumpara sa mga nagdaang araw na nagkikita kami.

"Fox."

He gave me a nod.

"Hello, Nevaeh!" naroon pa rin ang kakaibang ngiti niya. "Kamusta na ang pakiramdam mo?"

"Ayos naman na." sagot ko.

"Ganoon ba? Mabuti naman." namulsa siya. "Siya nga pala..."

I look at him attentively.

"Iyong police officer..." alam ko agad kung sino ang tinutukoy niya. "He's not really a police officer." He shooked his head.

"A-anong ibig mong sabihin?"

"He is an assassin sent to kill..." he trailed off. "...you."

"A-Ako?"

Tumango siya. "I'm not sure yet but I think it has a connection with your father."

Connection with my father?

"Kaya kung sakali na magpakita sa iyo ang papa mo sabihan mo ako at gusto ko siyang personal na makausap. Unfortunately even though how hard I asked to meet him in person he would just reject my invitation. Siguro dahil ay alam niyang may connection ako sa mga Gustaf." Fox said.

Hindi ko nasusundan ang mga sinasabi ni Fox at mas lalo lamang akong naguguluhan.

"Do you know who is my father?" kinakabahang tanong ko sa kaniya.

Mabagal siyang tumango sa akin at mas lalong lumapad ang ngiti niya.

"He was in prison for 13 years right?" he asked me. " I have no personal grudges against him. I actually want to talk to him for other matters."

"W-What do you want from him?"

"Bakit? Ipaparating mo ba sa ama mo ang mga sasabihin ko? Kung ganoon ay hindi na ako mahihirapan na makausap siya at makuha ang impormasyon na gusto kong malaman." naglakad siya at huminto sa gilid ko, sapat na para kaming dalawa lang ang makarinig sa kung ano ang sasabihin niya. "If you love Nikov make sure he wouldn't find out who really you are. Don't tell him about your father." pagkatapos ay tuluyan na siyang naglakad paalis.

"Nevaeh!"

Napalingon ako sa tumawag sa akin.

"N-Nikov..."

"You look pale? Ayos ka lang ba?" he asked worriedly.

"Y-yeah." I breathed.

"We're leaving now." imporma niya sa akin..

"O-Okay." sumunod na rin ako sa kaniya.

Sa biyahe ay tahimik lang ako at hindi maiwasang isipin ang naging pag-uusap namin ni Fox.

What does he mean by that? What did my father do to Gustaf family? Anong atraso niya sa pamilya ni Nikov?

C-Could it be? No! No!

I-I have to talk to him. Pero hindi ko alam kung paano ko macocontact ang tao na iyon. Would he come find me or would I have to look for him?

In an instant an unknown message appear on my phone's screen. Alam ko na agad kung sino iyon.

Sumulyap ako kay Nikov na nagmamaneho ng sasakyan at muling ibinalik ang atensyon sa screen ng cellphone ko at nagtipa ng mensahe.

'I need to see you. We need to meet.'

As much as I hate to see him again I can't do something about it because right now he's the only person who can answer all of this questions running on my head.