Taste of Hell

The Beginning

The Beginning

Habang nakakadena at naliligo sa sarili kong dugo wala akong magawa kundi panuorin ang sarili kong ina na dahan-dahang pinapahirapan at pinapatay ng halimaw na iyon!

"M-ma..."pagtangis ko. Pero tila ako lang ang nakarinig sa pagtawag ko, I groaned painfully as I watch that monster torturing my mother in the most cruel way I could ever imagine. I feel so hopeless. Nakatakas na sana kami kanina kung hindi lang dahil saakin. It's all my fault!

"And you dare to escape, huh."he mocked a laugh."You know you can't escape from me."he shooked his head.

He stabbed mom in chest. Napaubo si mama ng dugo. At napasigaw naman ako. Hindi ko kayang panuorin ang susunod na mangyayare. Hindi na niya kami bubuhayin! Sigurado ako doon. Pagkatapos niya kay mama ay ako naman ang isusunod niya.

Nanginginig ang buong katawan ko sa takot. Please! Save mom!

"P-please...l-let...h-her l-live."pagmamakaawa ni mama sa hirap na tinig. Pero tila walang narinig ang kausap at pagkatapos itinarak nito ang kutsilyo sa noo ni mama. Dilat ang mata ni mama ng mamatay siya.

Mas lalo akong napahagulgol ng iyak. Nang bumaling ito saakin ay nahigit ko ang hininga ko. No one will come to save us iyon ang napagtanto ko sa mga oras na iyon. Lumabo na ang paningin ko sa kakaiyak. Basang-basa ng luha ang mukha ko.

"Your turn,"tila naaaliw na sabi niya.

Kinuha nito ang latigo na nakapatong sa lamesa at naglakad papunta sa kinaroroonan ko.

"I wonder how long could you take it."nakangising sabi nito habang pinagmamasdan ang kabuuan ko puno ng latay at sugat.

I'm bleeding to death. Kung hindi lang humarang kanina si mama ay ako dapat ang unang papatayin niya.

Malakas niyang hinataw ang latigo sa katawan ko at sa sobrang daming beses niya iyong ginawa ay namanhid na ang buong katawan ko at hindi ko na maramdaman ang sakit ng pagbalatay nito sa katawan ko. May tumulo na malapot na kung ano sa noo ko at nang mapatingin ako sa sahig...pumapatak ang dugo sa noo ko doon.

"What's wrong with your face, huh?"mariin nitong hinawakan ang baba ko at iniangat."Oh...it's about your mom? Don't worry you'll see her soon...in hell."he grinned devilishly.

Sa oras na iyon alam kong katapusan ko na. O kahit makaligtas 'man ako hindi ko alam kung gugustuhin ko pa bang mabuhay.

Everything came in a blur. Sa pagkurap ko ay nakaupo na ko sa sofa habang nanunuod ng balita.

Naikuyom ko ang kamao ko ng pagkalipas ng 13 years ay muli ko nanamang makikita ang halimaw na iyon.

Nakalaya na ito!

Hindi ko alam kung paano ito nakalaya pagkatapos ng lahat ng ginawa niyang pagpapahirap saamin ni mama at ang pagpatay kay mama. Dapat nabulok siya sa kulungan at doon na namatay!

Napatingin ako sa gawi ng pinto ng living room ng pumasok doon ang kaibigan ko.

"I-I'm sorry..."natataranta nitong pinulot ang lahat ng pinamili sa grocery store.

Siguro nakita niya din ang balita.

Tumayo ako at nilapitan siya pagkatapos tumulong na din ako sa pagpupulot ng mga pinamili niya.

"You're such a clumsy, Eve."I shook my head then laughed.

Nang ilalagay ko na sa plastic na hawak niya ang napulot ko ay nakita ko ang pag-aalala sa mukha niya.

I smiled reassuringly at her."Don't worry, Eve. I'll be okay."paninigurado ko sakanya. Kinindatan ko pa siya pero napabuntong hininga lang siya at umiling."Would you really gonna be okay?"nag-aalalang tanong niya saakin.

Tinanguan ko siya."Yeah. I'll be fine."sagot ko.

"I know a friend..."she trailed off."...may naikuwento siya saaking tungkol sa ISPS. Hiningi ko ang calling card nun."she said.

"ISPS? At ano naman 'yon?"nagtatakang tanong ko.

"International Security and Protection Services. I'm sure makakatulong sila sayo lalo na at nakalaya na ang taong iyon mas lalo mo kailangan ng bodyguards at pahigpitin ang seguridad mo."she answered

Umiling ako."Paano mo naman nasabi na matutulungan ako ng ISPS na 'yan? Even the law can't protect me, Eve."I gritted my teeth.

"I know! Pero bakit hindi mo subukan? You're not safe now, lalo na at nakalaya na ang taong iyon. Hindi ba kahit noong nasa kulungan ito ay nagagawa ka pa din nitong takutin at pagbantaan? Then what now? Lalo na at malaya na itong balikan ka at saktan or worst...p-patayin."natatakot na sabi niya.

Napabuntong hininga ako."Fine. You win. Ibigay mo saakin ang calling card nila I'll contact them one of these days kapag hindi na busy ang schedule ko but for now I need to go."paalam ko dito. Tinapik ko ang balikat niya.

Bumaba naman ang tingin niya sa suot ko at doon niya lang nakita na bihis na bihis ako.

"Saan ang punta mo? Kailangan mo ba talagang umalis ngayon? Hindi ba puwedeng bukas na lang? Kakauwe mo lang from states ah."

"I have a rehearsal. Alam mo na next month na ang concert ko dito sa pilipinas."I chuckled.

Napatango naman siya at parang may naalala."Right. Your first concert here. Okay then, hahatiran kita ng dinner sa studio. What do you want for your dinner?"she asked. There's a reason kung bakit ito ang kauna-unahan kong concert sa pilipinas kahit pa ilang taon na kong nasa showbiz industry. I think this is the time to give what the fans demand here, a concert. It takes me years para paghandaan ang concert na gaganapin na sa susunod na buwan.

"Hmm..."napahawak ako sa baba ko na kunyare nag-iisip."Anything basta luto mo."I winked at her.

Mahina siyang natawa at napailing."Okay. Mag-iingat ka."she sighed.

"Copy that, mom!"sumaludo pa ako dito at sinundan ng halakhak iyon pagkatapos ay umalis na.

Nang makalabas ako ng bahay ay nanginginig akong naglakad papunta sa kotse ko. It's been 13 years pero ganito pa din ang takot na nararamdaman ko sa tuwing pinag-uusapan ang tungkol sa taong iyon.

The hell I've suffered from his hands is way too traumatic that even in my sleep it haunts me.