LOVING A SEMINARIAN

CHAPTER XII A PIECE OF JEALOUSY

JOYCE

LET'S TALK ABOUT COINCIDENCE.

Earlier I was exhausted thinking what reason I should say to Tatay so I won't be obliged to go to work but before I knew it I was already ready to leave. Ayokong magmukhang tanga sa paningin nila. After all it's a part of my job.

But God is so good to me. Binibigyan niya yata ako ng favor this time. Baka gusto niya naman na makaiwas ako kahit kunti sa mga hindi kaaya ayang pakiramdam.

I'm not saying that I like this guy because Johann is still the reason why I'm glad he's here. The point is he will definitely save me.

Jeff. Yeah .He's one of the visitors.

Isa pala siya sa nagtuturo sa kanila sa Arts. Kasama siya ng 6 na babaeng mukhang mas may alam pa sa pagpapacute kaysa sa magturo. Siyam sila lahat kasama ang 2 lalaki pa na abala sa pagsusulat sa kabilang table. While the girls sa table nila Johann nakikijoin.

Of course halata namang enjoy sila except for him which is weird. Matatawa ba ako o malulungkot dahil don? Well, parang natuwa ako ng kaunti.

Beside of the fact that they were shocked knowing Jeff know me, he also remain behave. Ang nakakatawa pa kasi he didn't even bothered looking at those girls who obviously trying to flirt with him, he was so busy looking at me and Jeff talking. Though hind niya alam na napapansin ko yon.

I'm not on their table, nasa counter ako at lumapit lang si Jeff sa akin.

Jeff is really funny. Totoo but hindi ko pa rin siya gusto. Every time he say something hindi ko mapigilang matawa at minsan nagtataka siya kasi hindi naman daw joke ang sinabi niya. So ano ngayon? Gusto ko lang tumawa. (I know its crazy). Ewan ko ba. Gusto ko lang makita ni Johann na masaya ako na nag eenjoy ako kahit na ang totoo gusto ko na talagang pumasok sa kusina at magtago.

"Alam mo kung alam ko lang na dito ka nagtatrabaho matagal na akong nalagi rito.Hai.I hate how fate didnt make a way about it. Meant to be talaga tayo eh ."

Ewan ko kung makapal lang talaga ang mukha niya o gusto niya lang ako patawanin. I forced a smile and laugh a little.

"You think so?"

"I believed so."

Kunwaring hinampas ko siya tumawa ulit.

"Alam mo ang corney mo pala no?"

Deritso na naman siyang tumingin sa mata ko. It just weird why it feels different when he looked at me compare to Johann stares at me.

"Sweet ako..baka yon ang ibig mong sabihin."

Nakakaumay na kasweetan ka mo.

Sa isip isip ko lang.

"Joyce!"

Napatingin ako sa kanila when Zach called my name.

"Kape nga ulit..Yong ma dark ha..para mapait.."

Tumayo ako at nag excuse kay Jeff at lumapit sa kanila.

"para kanino?"

pagtataka kong tanong.

Hindi sumagot si Zach nilipat niya lang ang tingin niya kay Johann na nakatingin rin sa akin. Galit ba siya?

"Hindi naman ..."

"sa gusto ko eh.."

putol niya sa aking sasabihin. Ang taong halos ilagay lahat ng asukal sa kape niya bigla nalang hihingi ng dark coffee? Tapos galit pa?