CHAPTER XXX DEFINING PAIN

174 2 1
                                    

JOYCE POV

How  pain is define?

Is it about the sleepless night you spent crying?

Heart bruised you bear?

Tears you spilled?

Breath you inhale?

How would it be define?How would it end?How would it be gone?

Sa isip ko alam ko mali pero sa puso ko he's the only right thing to me.

Kaya ko bang bawiin lahat ng mga sinabi ko?Kaya ko bang hilain siya at sabihing sa akin ka nalang? Kaya ko pa ba?May matitira pa ba sa akin?

Tatay is leaving.

Leaving me forever.

I let Johann go.

Go to be with his path.

And me?

I have nothing left but myself.

Bakit ang sakit? Bakit parang nakakapagod huminga?Bakit parang mas gusto ko nalang matulog habang buhay?

Tatay sent me a text that the Cafe will not be open today. He said he's going to go somewhere important. Salamat at hindi ko rin kayang bumangon. Sa totoo lang di ko na kayang mabuhay.

Drama ko. Alam ko. Kaya nakakainis kasi hindi naman ako ganito. Nakakabaliw kasi pinipilit kong wag damhin pero talagang andyan eh. Sumasaksak sa puso ko. Pailalim ng pailalim.

I checked my clock at malapit ng mag alas 10. Sa isip ko baka sa mga sandaling ito nagtataka na sila bakit sarado ang Cafe. Baka tinatanong na rin nila kung asan ako? Baka nag aalala na rin sila. O siya.

My tears dropped again. Ayan na naman. Nararamdaman ko na naman.

Tang Ina naman Joyce magtira ka naman ng konting likido sa katawan mo.

Wala na akong magagawa kasi kahit pigilan ko alam ko mas masasaktan lang ako.

Tumunog bigla ang doorbell. Matagal bago ko narating ang pinto. I'm not expecting anyone so I thought maybe some of my neighbors.

"Gail.."

What she want now.

She smile and give me her smug look.

"Ow..you okay?"

she asked.

"what do you think?"

Napataas siya ng kilay.

"I just came here to say thank you. I heard you did the right thing and Tito was so please to know. Im glad na after all you still have a brain.."

Biglang nagsitayuan ang lahat ng balahibo ko sa katawan. My devil side urge me to snap her. I held my breath trying to be calm.

"Umalis ka na bago pa kita mapatay.."

I told her.

"Sorry for.."

"Alis!!!Letche kang balakubak ka..Sabi ng alis eh !!"

Hindi ko na talaga kaya ang pagmumukha niya.Halos maubos ang boses ko para lang maisigaw ko yon ng malakas. She run like an afraid mouse wanting to save her life. Agad na umandar ang kotse niya paalis.

LOVING A SEMINARIANTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon