Gülen Dudaklardaki Acı Hissiyat

8. Geçmişin Tozlu Sayfaları

Merhaba okurlar !

Bu bölümü siyah yazmak istedim. Asdfghshjsjks

Herkese bir parça kırgınım . Geçen seneye baktığımda şu an ; anlıyorum ki bazı şeylerden vaz geçmişim. Olması mümkün olmayan şeylerden vaz geçmişim . Hiçbir şey toz pembe hayallerden ibaret değilmiş. Hayal etmek yerine , o şeyin gerçekleşmesi için çabalamak gerekmiş. Tabi , bazı şeyler için ne kadar çabalasan da çabala , boş orası ayrı. Mesela insanlarla ilgili bir hayal kurmayacaksın. Kırılırsın . Üzülürsün. Bu hayallerin başka şeyler olmalı . Ama abartacak şekilde de hayal kurulmaz . Hayal biter bir bakarsın ki , kendi çukurundasın olmak istediğin yerde değil. Mesela Üniversite sınavını mı kazanmak istiyorsun , gözlerinin önüne gitmek istediğin üniversite mi geliyor ?
Çok çalışırsın , başarmak için. Kazanırsın belki de.

Mesela bir insanla ilgili hayal kuruyorsun, gece gündüz . Bir yandan da çabalıyorsun. Ama bir de bakmışsın ki , onunla ilgili boşa hayal kurmuşsun. Onun hayatında hiçbir anlam ifade etmiyorsun . İnsanlar böyledir. Ne kadar çabalarsan çabala bazılarına boşunadır . Bir insana değmeyeceğini bile değişmeyeceğini bile bile onunla ilgili hayal kurmaya , çabalamaya çalışmayın. Şey demeyin ; Belki çabalarsam her şey değişir. Değişmez. Yazıyorum buraya. Baştan onun değişmeyeceğini biliyorsan boşa yorma kendini .

Kendimden örnek veriyim. Eskiden bir arkadaşım vardı. Kaç senemiz geçmiş tabi birlikte.. Ortaokulu beraber geçirmişiz. Başka arkadaşım yok. Çok severdim onu. Onun da beni çok sevdiğini düşünürdüm , çok güvenirdim ,her şeyimi onunla paylaşırdım. Her şey iyi geçti iki sene. Sonra son sene geldi tabii .
Sınıftaki bazı kişiler beni uyarıyordu , onun konusunda. Buna fazla güvenme , senin arkandan konuşuyor , bize şöyle şöyle dedi ; Diyorlardı. Ona bunu anlattım. Bana dedi ki , onlara inanma seni kıskanıyorlar sevdiğim için , yalan atıyorlar. Ne yalancıymış! Her şeye inandırırdı beni. En salakça olanı da şuydu. Benim yanımda onları kötülüyordu. Neler neler... Ben inanmadım tabi. Gün geçtikçe benden uzaklaştığını fark ettim. Arkadaşlarıyla takıldığını. Konuşmaya çalışsam dahi , soğuk yaptığını gibi...
Tabi o zamanlar çocuğum , şimdiki halim olsa ; böyle yaptığını görsem yüzüne bakmazdım. Hatta ortada hiçbir sebep yokken küstüğü bile oluyordu. Bir şey karşılığında barışıyordu. Ben öyle sevmişim ki bu salağı , gözüm bir şey görmüyor tabi. Şimdikiler ancak sevgililerine karşı böyle hissederler , ben arkadaşıma karşı böyle hissetmiştim . İşte geçti günler. ... Okulun son gününe bir hafta vardı diye hatırlıyorum. Kağıda bir şey yazmış . Arkadaşı verdi. Beni hiç sevmediğini , benimle hep bir şey karşılığında arkadaşlık ettiği yazıyordu. Tabi yıkıldım ben o an. O kadar sene beraber olduğum arkadaşımdan bunları duymuşum. Karne gününde bile okula moralim bozuk gittim . Karnem berbattı , karnemin berbat olması bile onun yüzündendi. Birkaç ay kendime gelemedim zaten . Eve kapandım iyice , şarkı dinledim sadece. Buray şarkılarını. O zaman çok dinlerdim. İndirip indirip dinlerdim komşuya bağlanıp. O günler de bana iyi geldi , şarkı sözlerinde kendimi buldum . Hâlâ da dinliyorum iyi geliyor. Bana zor günlerimde arkadaşlık etmişti , o şarkılar. İyice içime kapandığımda , hiçbir şey konuşamadığımda , o şarkılar çalardı , kendi yüreğimin acısını anlatırdı bana . Artık kimseyle yakın arkadaşlık kurmayacağıma söz vermiştim kendime.