Different girl 2: don't ask, don't tell #wattys2015

H2

Pov Cara

Ongelofelijk, alles ging zo snel! We kwamen hier aan en gingen alles inrichten, en twee dagen later kwam een groepje vampieren hier aanzetten. Een bleek mijn andere vorm te zijn en die had net haar mate gevonden, Sindy en Lola vonden hun mates, die 2 vampieren bleken te zijn en nu is het helemaal stil hier! Iedereen is naar zijn of haar huis, mam en pap zijn bezig met weetikveelwat en Faun en Brady liggen al te slapen, want ze zijn o zo moe, wat ik kan begrijpen na 2½ dag lopen. Dus nu zit ik op de bank een beetje dom te niksen, want het is pas 8 uur. Ik zet de Wii u aan op Wii kanaal en stop twilight Princess voor de GameCube erin. Ik pak een controller en begin met een nieuw account, de andere had ik gisteravond uitgespeeld.

Opeens hoor ik voetstappen en komt Brady de trap af. "Hey Cara, twilight Princess?" vraagt hij. Ik knik. "Waarom ben je wakker?" vraag ik. "Vampiers hebben amper slaap nodig, dus ik werd wakker en kon niet meer slapen." zegt hij. Ik knik. Weerwolven hebben ook maar 4 uur nodig, daarom ben ik altijd zo vroeg wakker. Hij loopt naar de keuken en pakt een glas water. Hij loopt terug en komt naast me zitten. Hij wilt wat zeggen maar ik kap hem af. "Niks zeggen, ik weet waar ik heen moet, ik heb dit spel al 17 keer gespeeld." zeg ik. Hij kijkt me verbaasd aan. "Indrukwekkend, ik ben pas bij de 13." zegt hij. Ik moet lachen om zijn opmerking. Ik ga weer verder met spelen en na een tijdje ben ik er klaar mee. "Wil jij spelen?" vraag ik voordat ik de wiiu helemaal afsluit. Hij knikt en ik geef hem een controller. Hij maakt een nieuw account aan en begint met spelen. Hij is behoorlijk goed moet ik toegeven.

Na een tijdje gamen en praten met Brady ga ik naar bed. Het is 12 uur, meer dan genoeg tijd dus. Ik kruip mijn bed in en ga lekker liggen. Na een paar minuten val ik in slaap.

*hij, hij is mijn mate. Hij is net als ik. Hij is zwart met beige, en hij heeft hoektanden. Hij is net als ik een weerpier. Ik zal je vinden mijn mate.*

Ik wordt wakker en kijk op de klok. Ongeveer negen uur, netjes. Die droom was echt heel raar. Ik ben toch geen weerpier, toch? Ohja! Vandaag wou mijn moeder ons allemaal om elf uur precies in de vergaderruimte spreken, helemaal vergeten! Ik kleed me snel aan en kam mijn haar. Ik loop de trap af en ga naar de woonkamer. "Hey Faun, hey Brady, willen jullie ontbijt?" vraag ik. "Nee hoor, we hebben net 'gegeten'." zegt Faun lachend. "Oh ik snap hem." zeg ik. Ik loop de keuken in en pak een boterham met hagelslag. Ik loop terug de kamer in en ga op de bank zitten. "Ik moet toegeven Brady, je bent goed." zeg ik met volle mond. Faun kijkt me aan alsof ik net zei dat ik een koe zag vliegen en Brady moet lachen. "Dankjewel." lacht hij. "Waar gaat dit over?"vraagt Faun. Brady en ik kijken elkaar aan en krijgen de slappe lach. " gister rond 9 uur was ik Zelda aan het spelen en hij kwam erbij zitten. Alle bij 2 uur gespeeld, ik een stukje verder dan hij, maar wat verwacht je." zeg ik met een knipoog. "Zulda, zilda? Wat?" vraagt Faun. "Zelda." zeg ik lachend. Ik zet de wiiu aan en laat Faun zien wat Zelda is.

Na een tijdje is het 10 voor 11 en gaan we naar de vergaderruimte. Er zitten al een paar mensen en ik loop naar mijn moeder toe. "Kan ik helpen?" vraag ik. Mijn moeder draait zich om en knikt. "Kan jij om elf uur de namen opnoemen? Dan kijken we of iedereen er is." vraagt mijn moeder. Ik knik en ga op het trapje zitten. Tien.. Negen... Acht... Zeven... Zes... Vijf... Vier... Drie... Twee... Een... 11uur. Ik loop het trapje op en tik tegen de microfoon. "Kunnen jullie allemaal je hand opsteken als ik je naam opnoem?" vraag ik. Het is helemaal stil en iedereen knikt. "Lisa. Danny. Melissa. Lola. Anthony. Sindy. Sascha. Bruno. Faun. Brady. Daan. Sander. Jessica. Valerie. Brady. Jasper. Maya. Pit. Emma. Axel. Nikkie. Ney. Killie." noem ik op. Bij iedere naam schiet er een hand omhoog. Ik loop naar mijn moeder en zeg dat iedereen er is. Ik ga naast Faun zittenben wacht op mijn moeder. Wat zal ze gaan zeggen?