Different girl 2: don't ask, don't tell #wattys2015

H5

Pov Cara

Iedereen is net thuis gekomen, en ik zit hier bij de jongen. Mijn moeder is net komen kijken en zei dat hij waarschijnlijk nu slaapt en niet meer bewusteloos is. Aan de ene kant ben ik opgelucht maar eerlijk, ik verveel me dood. Ik hoor wat gekreun uit het bed en ik zie de jongen met zijn ogen knipperen. "Waar ben ik? Wat is er gebeurt?" vraagt hij. Ik loop naar hem toe en ga op het bed zitten. "Hehe eindelijk je bent wakker. Je was in het bos en je was bewusteloos, je had een wond op je been en ik heb je naar mijn huis gebracht en je verzorgd." zeg ik lachend. "Echt? Dankjewel." fluistert hij. Hij heeft bijna geen stem meer wat ik kan begrijpen. "Wil je wat water?" vraag ik aan hem. Hij knikt. Ik pak een glas en loop naar de badkamer. Ik vul het glas met water en loop terug. "Alsjeblieft." lach ik. Ik geef hem het glas en hij drinkt het gulzig leeg. Ik moet lachen terwijl ik naar hem kijk. "Als je wilt kan je hier blijven tot je hersteld ben." bied ik aan. "Graag, ik weet niet waar ik anders heen moet." lacht hij. Ik lach ook weer. Ik probeert rechtop te zitten wat hem al aardig lukt gelukkig. "Hoe laat is het?" vraagt hij opeens. Ik kijk op mijn telefoon. "8 uur, we gaan dalijk eten." zeg ik. Hij knikt en slaat de deken van zich af. Hij kijkt naar het verband dat vakkundig om zijn been zit. "Heb jij dat gedaan?" vraagt hij. Ik knik. "Raar, het doet helemaal geen pijn meer." zegt hij. Ik haal mijn schouders op. "Zal wel goed zijn." zeg ik lachend. Hij knikt. Hij ruikt om zich heen waardoor ik weer moet lachen. "Wat?" vraag ik. "Ben jij een weerwolf?" vraagt hij. "Jij?" vraag ik. "Ja..." zegt hij. "Oké, ik ben inderdaad een weerwolf." lach ik. "Vandaar dat je gewoon een kamer over hebt." lacht hij. "Tja, als alpha heb je een groot huis." lach ik. "Ben je de dochter van de alpha?" vraagt hij. Ik moet lachen. "Nee, ik ben de alpha. Ik heet Cara trouwens." zeg ik. Zijn ogen worden groot. "Ik zit hier met de alpha bij haar roedel in haar huis in een random kamer en ik heb me nog niet eens voorgesteld!" roept hij. Ik moet nog harder lachen. "Hey relax, je bent ruim 4 uur bewusteloos geweest." zeg ik lachend. "Ik heet Alex, het is een grote eer alpha." zegt hij. Ik moet nog harder lachen. Ik ga weer bij hem op bed zitten en hij kijkt me raar aan. "Noem me gewoon Cara, alsjeblieft. Ik ben nog niet aan dat alphagedoe gewent." lach ik. "Tuurlijk alph- uuh Cara." zegt hij. Opeens komt Faun binnen lopen. "Cara kom je eten?" vraagt ze. Ik knik. "Denk je dat je kan lopen?" vraag ik aan Alex. Hij knikt en stapt uit het bed. Hij loopt langzaam achter me aan en ik wacht op hem bij de trap. Hij gaat stapje voor stapje de trap af en we lopen samen naar de eettafel. "Waar zijn mam en pap?" vraag ik aan Brady. "Je pa is naar een restaurant met je moeder, wij hebben eten gemaakt voor jullie." zegt hij lachend. Alex gaat op een stoel zitten en kijkt naar het eten. Ik moet lachen en ga aan het hoofd van de tafel zitten. Ik heb een glas cola en Alex fanta, en Faun en Brady hebben bloed. "Zijn jullie vampieren?" vraagt Alex opeens. Brady en Faun knikken. "Ja, we leven met wolf en vampier." zeg ik. Hij maakt een hmm geluid en gaat verder met eten. Na het eten doe ik de afwas en maakt Alex een beetje kennis met Brady en Faun. Als ik klaar ben ga ik bij hun zitten.

"Brady, mag ik?" zeg ik terwijl ik naar de wiiu wijs. Hij knikt vrolijk en zet de TV aan. Ik zet alles klaar en doe de cd erin. "Gaan jullie weer zulda spelen?" vraagt Faun. "Zelda!" zeggen Brady en ik tegelijk. We moeten lachen als we het gezicht van Faun zien. "Wacht spelen jullie Zelda?" vraagt Alex opeens. Ik knik. "Ja hoezo?" vraag ik. "Awesome! Ik ook in mijn ouwe pack." zegt hij. Faun slaakt een zucht en ik moet weer lachen. We praten gewoon verder als ik Zelda speel, ik weet toch wel waar ik heen moet.

"Jongens ik ben moe, ik ga naar bed." zegt Alex rond half één. "Ik ook denk ik, hier Brady ga jij maar spelen." zeg ik terwijl ik afsluit. Ik geef de controller aan Brady en help Alex de trap op. Alex loopt naar zijn tijdelijke kamer en ik pak een pyjama uit de kast en trek die aan. Ik loop bij Alex naar binnen en ga op het bed bij het raam liggen. Mijn moeder heeft iedere kamer hier ingericht met 2 bedden die je aan elkaar kan schuiven, behalve de mijne en die van haar en pap. Ik heb een hemelbed en bij hun heb ik nooit echt gekeken. "Wat doe je?" vraagt Alex. "Ik kom bij jou liggen. Stel dat er wat gebeurt vannacht dan kan je me gewoon wakker maken." zeg ik. "Oh bedankt." zegt hij met een glimlach. Ik loop naar het lichtknopje en doe hem uit. Ik kruip mijn bed in en ga lekker liggen. "Slaap wel." zeg ik. "Slaap wel." zegt Alex terug. Ik val al snel in slaap, maar met een ander gevoel dan in mijn eigen kamer. Ik weet niet wat voor een gevoel maar het voelt goed, dat sowieso.