Different girl 2: don't ask, don't tell #wattys2015

H30

Pov Cara

We lopen allemaal naar het veld toe. Een halve kilometer voor het veld stop ik en kijk iedereen aan. "Ik geloof in jullie." fluister ik. Ik krijg een paar flauwe glimlachen en Alex gaat naast me staan. "Klaar?" vraagt hij. Ik knik zacht en draai me om. "Wapens klaar. Bogen blijven achteraan. Pistolen en zwaarden voor. Dolken in het midden en zijkanten. Pistolen geven ook rugdekking aan boogschutters." zeg ik. Iedereen gaat op zijn of haar plek staan en we lopen het veld op. De roedel van Luka en de vampierclans staan al klaar. Zodra ze ons zien stormen ze op ons en elkaar af. Ik haal mijn zwaard uit de schede en ga klaar staan. Dit is het dan, de oorlog begint.

Wat is er toch met me? Ik hak iemands hoofd eraf en loop gewoon door. Ik kan echt niet tegen horror, maar dit is echt. Ik zwaai met mijn zwaard en er vallen drie doden op de grond. Ik loop gewoon om ze heen en ga verder met andere mensen. Ik zie een flits in mijn ooghoek en open de packlink. 'Tweede fase is begonnen. Verander in wolf of vampier. Vampieren let goed op, jullie zullen veranderen in ware vampieren. Succes en schrik niet.' link ik. Om mij heen verandert iedereen en ik verander uiteindelijk ook. Ik ben de grootste wolf hier, zelfs groter dan Luka! Ik mep wat wolven neer en bijt bij wat vampieren de kop eraf. Luka rent op mij af en...

Pov Alex

Er gaat een schok door mijn lijf. Het hele slagveld is stil en iedereen kijkt naar dezelfde plek. Ik verander terug in een mens en wurm me door de vampieren en wolven heen. Ik zie mijn broer staan, als mens. Hij kijkt voldaan en heeft een speer met bloed in zijn handen. Ik kijk naast hem, op de grond, en zie Cara liggen. Mijn wolf neemt het direct over en ik pak een pijl van mijn rug. Ik leg hem op mijn boog en span aan. Ik laat los en hij gaat recht door de schouder van Luka. Ik loop naar hem toe en trap hem in zijn maag. "Je hebt mijn mate vermoord!" roep ik kwaad. Ik pak de speer van de grond en zet hem op Luka's strottenhoofd. "Alex, doe het niet. Laat hem leven. Het is beter zo. De oorlog ging om mij, nu ik er niet meer ben is het afgelopen. Het is beter zo. Wordt gelukkig met iemand anders, alsjeblieft." hoor ik achter me. Ik draai me verbaasd om en kijk Cara aan. "Nnnee nee nee nee. Ik kan alleen van jou houden, je bent mijn mate." Stotter ik. "Alex, ga met de roedel naar huis. Vergeet me." zegt ze en met die woorden vallen haar ogen dicht. Ik zak door mijn knieën en begin te snikken. "Ik zal jou nooit vergeten. Je bent mijn mate." snik ik. Ik pak haar in mijn armen en voel haar bloed dat over mijn hand loopt. Ik loop terug naar de roedel en laat iedereen achter me. De oorlog is afgelopen, dat sowieso. Maar Cara is er niet meer. Ik loop de trap op en leg haar op ons bed. Ik ga naast haar zitten en laat haar haar door mijn handen glijden. Ik besef me één ding nu pas gied Dit kan niet, Cara is dood.