Different girl 2: don't ask, don't tell #wattys2015

H22

Pov Cara

"Hohoho wacht, broertje?" vraag ik. Alex knikt zacht en Luka kijkt, nou gewoon eigenlijk. "Waarom was je weg gelopen broertje?" vraagt Luka. Alex zet een stap achteruit en draait zich langzaam om. "Ik uhh, ben zo terug." zeg ik zacht en loop achter Alex aan. Ik leg een hand op zijn schouder en loop mee naar binnen. Ik ga op de bank zitten en schuif naar Alex toe. "Wil je het vertellen?" vraag ik zacht. Hij knikt en slikt langzaam. "Nou ik ben weggelopen op mijn dertiende met mijn 1 jaar jongere zusje. Ze was nog niet veranderd en bijna 13. Ik zag dat mijn vader dat erg vervelend vond en ik ben met haar gaan praten. Ze werd door mijn vader geslagen en uitgescholden en ik ben met haar weggelopen omdat ik wou dat zij het goed had. Ze is op haar 14de getransformeerd. Ik ben uiteindelijk verdwaalt in het bos en ben haar kwijtgeraakt, verder weet ik alleen maar dat jij me hebt gered." zegt hij zacht. Het eerste wat ik doe is mijn armen om hem heen slaan. "Ik zorg ervoor dat we haar vinden, hoe heet ze?" vraag ik. "Elisa." zegt hij zacht. Bij die naam breekt zijn stem. "We vinden haar wel, beloofd." zeg ik. Hij glimlacht zacht en zijn grip verstevigt om mij. "Het irritante is dat ik haar niet in familielink kan vinden." zegt hij gefrustreerd. Ik knik en ga wat gemakkelijker tegen hem aan zitten. Ik snuif zijn geur op en hij lacht zacht. Opeens heb ik een idee. "Familie ruikt toch als elkaar?" zeg ik. Het is echt een vage zin als je erover na denkt. Hij knikt verbaasd. "Dus jou zus ruikt hetzelfde als jij?" vraag ik. Hij knikt weer. Ik sta op en loop de deur uit. "Wacht Cara waar ga je heen!?!" roept Alex. Ik draai me om en kijk hem aan met een duhh gezicht. "Je zus zoeken duhh." zeg ik. Hij kijkt me verbaasd aan. Ik loop verder en verdwijn tussen de bomen. Ik voel een hand op mijn schouder en draai me om. "Ik ga mee." zegt Alex vastberaden. Ik knik en verander. Gelukkig heb ik mijn gave, anders was het zonde van deze jurk. Ik zorg ervoor dat Alexs kleren ook niet scheuren en snuif nog een keer zijn geur op. Al snel vindt ik een zwakke geur die er best wel op lijkt. Ik ren voor Alex uit en volg de geur. Na een eeuwigheid rennen zie ik een meisje half huilend in een boom. Er staan een paar rogues onder haar te grommen. Zonder er bij na te denken spring ik bovenop een bruinige wolf en bijt hem knock-out. Alex breekt er van 1 zijn poot en van een andere zijn nek. Eentje springt bij Elisa in de boom en komt gevaarlijk dichtbij. Ik blaf dreigend naar hem en hij valt uit de boom en komt 3 meter verderop neer. Ik blaf nog is en hij schuift een stuk op. *gefeliciteerd, je hebt je 3e wolvengave ontdekt!* lacht Alex via mindlink. Ik loop naar de wolf toe en kijk naar zijn nek. Dood. Ik heb net een wolf gedood. Ik draai me om naar Alex en verander terug. Alex verandert ook en kijkt naar Elisa. "Aaalex, jeje bbbent teruggg." stottert ze. Alex knikt zacht en loopt naar de boom. Elisa springt eruit en geeft een knuffel aan Alex. Een zachte grom verlaat mijn mond en verschrikt sla ik mijn hand voor mijn mond. Alex lacht en loopt naar me toe. "Cara, dit is Elisa mijn zus. Elisa, dit is Cara, mijn legendarische mate." zegt hij lachend. "Ahh, daarom gromde je dus." lacht Elisa. "Ja uhh sorry daarvoor dat was mijn wolf..." zeg ik zacht. Ze lacht en loopt naar me toe. "Dankzij Cara hebben we jou gevonden." lacht Alex. "Bedankt." zegt ze terwijl ze me een knuffel geeft. "Geen probleem hoor." lach ik zacht. Ik kijk op mijn telefoon en schrik. "Alex! We hebben nog een half uur! We moeten gaan!" schreeuw ik histirisch. Hij knikt en we veranderen in wolven. Alex kijkt vragend naar Elisa en die kijkt bezwaard naar beneden. "Ik uhh, kan niet meer veranderen." stottert ze. Alex gaat voor haar staan en knielt neer. Ze gaat rustig op zijn rug zitten en we beginnen met rennen.

"Lola! Ik heb wel genoeg make up op!" zucht ik. "Nog een klein stukje..." zegt ze. Ze haalt het kwastje van mijn oog en ik loop meteen naar de spiegel. Ik heb een enorme wingliner of hoe ze het ook noemde. Ik rol met mijn ogen en loop terug naar Lola. "Bedankt." lach ik. Ik loop naar beneden en kom Alex, Faun en Brady tegen. "Iedereen klaar?" vraag ik. Ze knikken en we lopen de deur uit. Iedereen zit al in de zaal. Alex, Faun Brady en ik gaan op de stoeltjes op het podium zitten. Sascha komt aanlopen en gaat naast mij zitten. Ze frunnikt zenuwachtig aan haar jurkje en tasje. Ik leg een hand op haar been en ze kijkt me verschrikt aan. "Het komt wel goed." fluister ik zacht. Ik geef haar een knuffel en ze kijkt me dankbaar aan. Mijn moeder begint met een toespraak en daarna mijn vader. Sascha loopt naar de microfoon en begint met spreken. "Ik zal een goede omega zijn voor deze roedel en zorg ervoor dat er niks met mijn nieuwe familie gaat gebeuren. Ik zweer mijn trouw aan onze alpha en luno en zal helpen waar ik kan." zegt ze. Mensen beginnen met klappen en Sascha gaat weer zitten. Brady houd zijn toespraak, dan Faun, dan Alex en dan loop ik naar voren. Het wordt helemaal stil in de zaal en ik wil wat zeggen maar het lukt niet. Ik wordt duizelig en voel me ligt. Ik voel dat ik geen grond onder mijn voeten heb en doe mijn ogen open. "Ze heeft oranje ogen!" klinkt er door de zaal. Ik begin met praten zondar dat ik praat. Mijn wolf praat tegen de mensen. "Ik zal eerlijk en vriendelijk zijn. Doorzetten en mijn beloftes na komen.

Ik zal trouw zijn aan mijn roedel en geloof vurig dat hun dat ook aan mij zullen zijn. Ik zal waardewust zijn en goed voor de natuur zorgen.

Ik zal behulpzaam zijn en mijzelf en andere respecteren. Ik zal mijn roedel helpen waar ik kan en zal er altijd voor hun zijn. Ik zal alles voor mijn roedel doen, alles."

Ik zak op de grond en wankel een beetje. Ik Knipper een paar keer en kijk de zaal rond. Een paar mensen huilen, een paar mensen lachen. Ik buig een soort van en loop terug naar mijn stoel. Mijn moeder zegt nog wat en Alex en ik lopen hand in hand naar voren. "Zullen jullie samen elkaar en de roedel steunen, niks van jullie privéleven jullie taak laten beïnvloeden en zorgen dat de roedel veilig is?" vraagt mijn moeder. Ik kijk naar Alex en hij glimlacht naar me. "Ja." zeggen we tegelijk.

Hehehey! Nieuw hoofdstuk! Deze tekening heb ik zelf getekend, wat vinden jullie? Zo zien de ogen van Cara eruit tijdens de toespraak. Ik heb die een beetje gebaseerd op de gidsenwet van scouting but who cares?!? Ik heb trouwens een instagram account nu, er komt veel over dit boek en andere boeken op! Ik heet x_maebeth en als jullie me zouden willen volgen heeeeel erg dankjewel! Wat vinden jullie van Elisa? Ik hoop leuk want ze wordt belangrijk! Ik hoop dat jullie het een leuk hoofdstuk vonden!