Bir Gece|Kim Namjoon

29

NAMJOON'un Ağzından

Ashe'i ilk ve son kez yattığımız odaya götürürken biraz endişeliydim. Birazdan söyleyeceğim şeyleri orada söylemek kötü bir etki bırakabilirdi ama en mantıklısı bu gibi gelmişti. Üç aydır birlikteydik ve ben bu birlikteliği daima devam ettirmek istiyordum. Hoseok ve Yoongi ile konuşup plan yapmıştım. Onlar bizden önce giderek odayı süslemişlerdi ve yaklaşık yarım saat önce de eve dönmüşlerdi.

Bara girerken kaşlarını çatan sevgilime sıkıca sarıldım.
"Odaya gidiyoruz. Bu seni rahatsız ediyorsa lütfen söyle." Kaşlarına rağmen başını iki yana sallayıp kollarını belime doladı.
"Hayır. Bunu aştık." Evet aşmıştık. O odadan bahsetmiş ve konuyu kapatmıştık. Yine de, ilk tanıştığımız yerde yapmak istiyordum. Orada mutlu bir son istiyordum.

Odaya girerken omuzları gerilse de sesini çıkarmadı. Onu yatağa oturttum. O ise odadaki balonları,yatağa serilmiş Gül yapraklarını ve yaktığım mumları izliyordu. Şaşırmış gibiydi. Beklemediğini biliyordum. Umarım erken olduğunu söylemezdi. Çünkü ben geç bile kaldığımı düşünüyordum.

Banyodan müzik setini çıkarttım. Ona yazıp bestelediğim şarkı çalmaya başladığında heyecanlıydım. Sözcükler dudaklarımdan dökülürken sırasıyla gözleri yaşlandı,ellerini yüzüne kapattı ve akan yaşların ardından bana gülümseyerek baktı. Her bir sözcüğü söylerken gözlerinin içine bakıyordum. Beni esir alan o karamel kahvesi gözlerinin içine.

Şarkım bittiğinde onun ayağa kalkmasına izin vermedim. Önünde diz çöktüm.
"Erken olduğunu düşünüyor olabilirsin. Ama ben düşünmüyorum. Seni seviyorum. Bundan eminim." Yaşlı gözlerini kırpıştırıp kollarını sıkıca omzuma doladı.
"Bu hayatımda duyduğum en güzel şarkıydı. Teşekkür ederim. Ben de seni seviyorum." Yavaşça ayrıldığımızda yüzünü ellerimin arasına alıp dudaklarına küçük bir öpücük kondurdum.

"Bu odada her şey başladı. Ve her şey bitsin istiyorum." Kaşları çatıldığında ona güven veren bir gülümsemeyle baktım. Endişelenmişti.
"Sana saygısızlık ettim. Sonraysa yaptığımın arkasında durmadım. Ama intikamını aldın. Beni kendine aşık ederek yaptın bunu. İçindeki güzelliği görmek için o güzelim karamellerine bakmak gerektiğini bilemedim. Her şeyi bildiğimi iddia ediyordum ama bildiğim hiçbir şey yoktu. Buna rağmen beni affettin ve benim için gururunla savaştın. Daha önce hiçkimse benim için savaşmamıştı. İşte o zaman anladım sevgilim."

Meraklı bakışları yüzümde gezerken yine de sessiz kaldı. Bitirmemi bekliyordu. Böyle anlayışlı ve iyi bir dinleyici olan bir sevgili için ne tür bir iyilik yapmıştım acaba.
"Seni seviyorum. Ve seveceğim. Buna eminim. Her şeyin başladığı bu odada bitirelim. Bu oda artık bizim için kötü bir anı olmasın. Son değil de,başlangıç olsun." Ellerini ellerimin arasına aldım önce. Sonraysa cebimden küçük kutuyu çıkardım.

"Birlikte yaşayalım. Kalbim,ruhum,beynim ve bedenim tamamen sana ait. Ben sana aidim. Evlen benimle." Gözleri tekrar yaşlanırken kararsızlıkla bana baktı. Hayır mı diyecekti? Bunu kaldırabileceğimden emin değildim. Kalp atışlarım deli gibi hızlanırken alt dudağımı ısırdım.

"Erken değil mi? Yani gerçekten emin misin?" Sorusuyla bütün bedenim gerilse de kararlılıkla başımı salladım.
"Eminim. Hayatımda hiç olmadığım kadar." Gülümseyip yanağıma bir öpücük kondurdu.

"Evet. Evlenelim." Söylediği şeyi anlamam biraz uzun sürdü. Gözlerimi kaç kez salak gibi kırpıştırdığımı bilmiyordum ama sonunda anladığımda az daha çığlık atacaktım. Ben,Kim Namjoon çığlık atacaktım. Kalbim delicesine hızlanırken sordum.
"Emin misin?" Bana sarılırken konuştu.
"Eminim. Hayatımda hiç olmadığım kadar."