Bir Gece|Kim Namjoon

23

NAMJOON'un Ağzından

"Seni seviyorum. Ve biliyorum,senden başka kimseyi sevmeyeceğim. Elimden yalnızca bu gelmeseydi, senin için sonuna dek giderdim." Son sözleri söylemek kalbimi yerinden adeta sökerken bir damla gözyaşı döktüm. Sonraysa arkamı dönüp kapıya hareket ettim.

Açıklamam hiçbir şey değiştirmezdi. Keşke değiştirebilseydi. Şimdi ne olacağını bilmiyordum. Ne yapacağımı,bundan sonra nasıl nefes alabileceğimi bilmiyordum. Hiçbir zaman,kimse için ilk seçenek olmayacaktım. Hiçbir kadın,beni Noenin hyungu sevdiği gibi sevmeyecekti. Omuzlarım çökerken kapı kolunu tuttum.

Bana arkadan sarılan kollarla kaskatı kesildim.
"Özür dilerim. Seni seviyorum. Lütfen gitme." Kalbim,durmuş muydu? Ağladığını belli eden titrek sesini doğru mu duymuştum? Beni sevdiğini mi söylemişti? Özür mü dilemişti? Ona dönmeye çalıştım ama bana daha sıkı sarılarak engel oldu.

"Dönme,ağlarken sümüklerim akıyor." Bu beni güldürdü. Bütün bedenim ısınırken zorla da olsa ona döndüm ve yaşlarla parıldayan gözlerine baktım. Yüzünü ellerinin arasına aldığımda kısacık bir an gözlerini kapattı.
"Ne söylediğinin farkında mısın?" Diye sordum. Başını sallayıp bana baktı.

"İkimiz de hatalar yaptık. Sen bir bok yedin,ben de intikamını aldım. Uzatmak istemiyorum. Seni severken kaybetmek istemiyorum. Senin bir daha tükenmeni istemiyorum. Seni bırakmayacağım. Benim için,ilk seçenek olacaksın." Söylediği şeylerin bende ne büyük bir etki yarattığı hakkında bir fikri var mıydı? Kalbimin nasıl maraton koşarcasına hızlandığını ve içimde büyük bir şeyin hareket ettiğini biliyor muydu?

"Beni üzmemek için böyle şeyler sö-" sözümü kesen şey bana sıkıca sarılması oldu.
"Ben de senin için savaşacağım. Daha önce savaşmadım. Geçmişimizi unutup baştan başlayalım. Çünkü seni seviyorum. Ama tabii sevgili olmamız gerekiyor çünkü seni öpmek isti-" bu sefer onun sesi kesilmişti. Sebebiyse dudaklarının üstüne kapanan dudaklarımdı.

Onu,hissettiğim herşeyi hissetmesi için öptüm. Bütün acım ve sevgimle. Delicesine sert bir şekilde. Ama bana anında karşılık verip kollarını boynuma doladı. Ellerim belini bulurken onu kendime sıkıca bastırdım. Bana yakın olmasını istiyordum. Artık benim sevgilimdi ve yanından bir saniye bile ayrılmayacaktım. Tabii Hoseok kapıyı çalmasaydı.

"Kumrular,sizi bölmek istemezdim ama benim acil gitmem lazım. Bir arkadaşın yardıma ihtiyacı varmış." Gözlerimi devirerek Ashe'e sarılmaya devam ettim.
"Haber vermeden de gidebilirdin." O da bana sarılıp kapının arkasındaki Hoseoka seslendi.
"Ayrıca kapı dinlemek çok ayıptır Hobi-sshi." Bunu gülerek söylemeseydi belki de hobie utanabilirdi.

"En başından beri birlikte olacağınızı biliyordum zaten. Benden birşey gizleyemezsiniz ki. Neyse,gidiyorum ben. Söylemeliyim ki,çok yakıştınız. İki salağın sonunda akıllanmasını sağladığım için mutluyum. Umarım bunu hatırlar ve çocuğunuza adımı falan verirsiniz." Ashe buna kıkırdadı ve ortaya bir görsel şölen çıktı.

"Seni nikah şahidimiz yapacağız." Dedim. Ashe utanıp gözlerini kaçırsa da onu göğsüme bastırıp sıkıca sarıldığımda karşılık olarak kollarını belime doladı.
"Şu yarım kalan birlikte uyuma işini tamamlasak mı?" Diye sordum ona bakarak. Başını sallayarak beni onaylayıp çekiştirerek yatağına yattı ve bana yer açtı. Ben yattığımda başı anında göğsümü buldu ve gözlerini kapadı.

İçimi büyük bir mutluluk ve huzur kaplarken,Tanrı'ya şükrettim. Bana bir şans daha verdiği,ve Ashe'i bulmamı sağladığı için.