~~PSİKOPAT TİKİLER ~~ (DÜZENLENİYOR)

(44) Kavga

Tahminen ne kadar sürecekti bu oyun? Gerçekten sıkılmıştım artık. Evime gidemiyorum burda kalamıyorum. Babamla yaşayamıyorum. Sevdiğim kişiyle olamıyorum. Peki ben ne yapacaktım? Artık ölsem de kurtulsam keşke. Etrafımdakiler de benim yüzümden mutsuz oluyor.

Derin nefesler aldıktan sonra Poyraz'a tekrar döndüğüm de gözlerinden ateş çıkarcasına sınıftakilere bakıyordu. Zilin çalmasıyla ayağı kalkıp "kimse kalkmasın yerinden" diyince hoca Poyraz'a dönüp "Allah allah niyeymiş" diyip bi yandan kalemlerini çantasına yerleştirdi. Poyraz sıradan çıkıp tahtaya yürüyünce hocaya "siz çıkabilirsiniz hocam benim arkadaşlarıma bi duyurum var" dediğin de hoca çantasını eline alıp Poyraz'ın önünden geçerken "zaten çıkıcaktım" diyip çıktı.

Poyraz hemen kapıyı kapatınca herkesten "ne oluyor" sesleri çıkmaya başladı. O sırada cenk yerinden kalkıp yanıma gelince Poyraz'ın yerine kayıp oturması için yer açtım. Mektubu masadan alıp okurken Poyraz'la göz göze geldiğimiz de gözlerimin içine bakıp "telefonları getirin bana" diyince kimse kalkmadı yerinden. Güneş "nedenmiş o?" diyince önündeki masaya ellerini koyup sınıfın hepsinin tek tek gözüne baktı. Derin bi nefes alıp "hemen herkes telefonunu buraya koysun" diyip sertçe masaya vurunca herkes tek tek telefonunu kalkıp masaya bıraktı. Tek tek telefonları kontrol edip "Büşra'ya haber uçuran kimse hemen söylesin uğraştırmasın beni" dediğin de kimseden ses çıkmadı.

Ateş kalkıp "abi ne oluyor ya" dediğin de eliyle Ateş'e dur işareti yapınca Ateş olduğu yerde durup bana döndü. Kafasını ne oluyor dercesine sallayınca Cenk'in elindeki mektubu gösterdim.
"Gelme sende getir telefonu" poyraz delirmiş olmalıydı. Ateş'ten de şüpheleniyor olamazdı. Yerimden kalkıp yanına gittim. Telefonları kontrol etmeye devam ediyordu. Elini tutup kendime çevirdim. Gözleri sinirden kan çanağına dönmüştü. Bi elini tutup diğer elimide yanağına koydum. "Sakin ol biraz böyle olmaz bırak çıksınlar zaten çoktan silmiştir herşeyi başka şekilde buluruz" dediğim de çaresiz bi şekilde bıraktı elindeki telefonu. Bana sarılınca herkes telefonunu alıp çıktı sınıftan.

"Sana bişey olmayacak tamam mı korkma sakın" dediğin de ondan ayrılıp gözlerine baktım çok korkuyordu. "Biliyorum sende korkma ama olur mu?" diyip sakinleşmesi için yanağından öptüm. Sınıfta ben, Poyraz, cenk ve Ateş dışında kimse kalmamıştı. Herkes çıktıktan sonra Miray ve Adem içeri girip "ya bizde sabahtan hoca derste sanıyoduk ondan girmedik niye inmiyorsunuz?" Miray'ın sitemiyle Poyraz'dan ayrıldığım da Cenk ayağı kalkıp elindeki mektubu Miray'a gösterince Miray koşup aldı elinden. Okumaya başladığında Adem "sesli oku" diyince başa alıp sesli okudu.

Biraz okuduktan sonra "yok artık ebesinin nikahı" diyince Poyraz tahtaya dönüp elleriyle yüzünü kapattı. Aşırı sinirliydi. Cenk'in yüzünü çözemiyordum. Normalde çoktan sınıfı yıkmıştı başımıza ama çok sakindi. Ateş Miray'ın omuzuna kolunu atıp "sakin ol" diyip çekti göğsüne.

Miray Ateş'in göğsünden kaldırdı kafasını "eee ne duruyoruz burda gidip bulalım bu salağı sıçalım ağzına bu ne ya oyun oynuyor resmen aptal!" diyince
Yanımda duran masaya Oturup konuşmalarını bekledim. Cenk "bu kızın derdi Poyraz değil mi?" diyince herkes ona döndü. İşaret Parmağını poyraz'a doğru kaldırıp "o zaman bunu sen halledeceksin" dediğin de Poyraz "önce indir o parmağı zaten ben halledicem de nasıl?" diyince Cenk elini indirip sınıfın için de düşünür şekilde volta atmaya başladı. Her zamankinden daha sakindi siniri bırakıp çözüm odaklı davranıyordu. Herkes masalara yaslanmış düşünüyordu.

"bu kız habire etrafımız da değil mi? " diyince yine herkes ona döndü. "ona haber uçurup seninle buluşmasını sağlayacaksın sonra da gidip adam akıllı konuşacaksın derdi neymiş. Bide ona sor sen kendin gittin niye şimdi böyle yapıyorsun bize sormak kolay cevabı onda ona sor." diyip yaslandı duvara. Poyraz'ın o kızla konuşma ihtimali bile deli etmişti beni. "Hayır olmaz o kız psikopat ya Poyraz'ın ona dönmemesine sinirlenip ona bişey yaparsa" dediğim de Miray beni onaylarcasına kafasını salladı.