~~PSİKOPAT TİKİLER ~~ (DÜZENLENİYOR)

(30) zarf

Hala kim olduğunu kimin onu bu hale getirdiğini öğrenememiştim. Ama sana söz veriyorum Hayalim öğrenip onu pişman edicem...

Cenk bizi öyle görünce kalkıp çıktı odadan. İyi de yaptı yoksa ben susmayacak illa bişey söyleyecektim.
Ateş kolunu mirayın boynuna sarıp göğsüne çekip oturmaya devam ederken bi yandan da "kim yaptı acaba" diye söyleni verdi. Hayal gözlerini ateşe çevirip "bilmiyorum ama insallah babam başını belaya sokmaz çok korkuyorum sonuçta iyiyim ben bişey yapmasın" babası için korkuyordu. Haklıydı. Ama babası bişey yapmasa bile ben bunu yapanı yakaladığım da öldürücem.

"korkma hayalim baban elini kana bulamaz sen yeter ki iyi ol" amacım onu sakinleştirmekti. Miray hemen başını ateşin göğsünden kaldırıp dikleşti. "Yaparsa da yapsın hak etti Piç sana bişey olacak diye adamın ödü koptu canı çıkıyordu nerdeyse, bunu onların yanına bırakmasın" miray'ın söylediklerine şaşırırken hayalime döndüğümde gözünden bi damla yaş aktığını gördüm.

"Yapma bitanem ağlama bişey olmayacak babana " elimle göz yaşını silerken korkulu gözlerle bana baktı.
"Kimseye olmasın " sesi titriyordu.

Elini kaldırıp dudağıma bastırdım. "Kimseye olmayacak " diyip avuç içini öpmeye devam ettim.

3 gün sonra..

Annem oda'ya girdiğinde yine hayal'imin başında oturmuş elini tutmuştum. Şaşkın gözlerle önce elimize sonra bana baktı artık öğrenirse öğrensin zaten hayalim olduğunu herkes biliyordu o da bilsin. Hayali'min elini öpüp miray'ın yanına geçtiğimde annemde gözlerini benden alıp hayalime çevirdi.

"Bugün nasılsınız? " annem bu ne resmiyet o senin gelinin gelinin.
Hayalim hafif doğrularak "biraz ağrım var ama daha iyiyim" diyince yarasına bakıp "çok güzel iyileşmeye devam ediyorsun çok zorlama kendini ihtiyacın olmadıkça kalkma yerinden arada pozisyon değiştir kan dolaşımın güzel ilerlesin. " hayalim kafasını sallayıp "peki ne zaman çıkarım" diyince annem gülümseyip "bizden sıkıldın mı? " dedi işte tam da istediğim gelin kaynana.

İstemsizce onlara gülümserken annemin o diktatör bakışları tekrar üzerime döndü. "Poyraz bey biraz bakar mısınız " diyince kapıya yöneldi "bi sorun mu var? " hayalimin sesiyle ona dönüp "yok gülüm geliyorum birazdan " diyip odadan çıktım.

Annem hemen kapının önünde elleri bağlı durmuş beni bekliyordu. "Efendim annecim" dediğimde hemen yan tarafına bakıp ademi görünce kolumdan tutup kendisiyle birlikte yürümeye başladı. Peşinden sürüklenircesine giderken bi odaya girdi. Bende mecburi istikamet arkasından girdim.

"Anlat dinliyorum" diyince "annem burdan çıkalım kafamı toparlayayım herşeyi anlatıcam"

"Olmaz şimdi anlat" dediğinde iki kolunu tutup "annem sonra anlatıcam dedim" diyince "peki bakalım öyle olsun ama gözüm üzerinde tamam mı? " dediğinde yanağından öpüp "tamam babam bilmesin olur mu şimdilik" diyince "peki" diyip gülümsedi.

Odadan çıktığımızda tekrar hayalin yanına gidicektim ki babası içeri girmişti. Odasının yanındaki bekleme alanında oturmaya başladığımda cenk gelip tam karşıma oturdu. Kötü Bakışları üzerimdeydi ama sikimde bile değildi. Tek derdim hayalimin iyi olması ve bunun kimin yaptığını bilmek..

Ben bunları düşünürken Ali amca kapıyı çarpıp odadan merdivenlere doğru hızlı adımlarla yürüyünce hemen içeri girdim. Hayalim ağlıyordu, odada sadece miray kalmıştı kafamı ne oldu der gibi salladığımda miray "hayal hastanede kalmak istemiyor babası da o zaman bursaya gidelim orda benimle kalacaksın diyor onuda kabul etmiyor tartıştılar"

Yanına oturup elini tuttum. "Hayalim baban senin için endişeleniyor ve haklı da, neden gitmek istemiyorsun?  Hem bende seninle gelirim." diyince kafasını olumsuz anlamda sallayıp "ben bursaya dönmem bilmediğin şeyler var" geçen gün miray'ın anlattıklarını kastediyordu.