Chapter 23
Lisa's P.O.V
~FLASHBACK~
Antagal naman ni Jennie, 30 minutes ng wala, di pa bumabalik? *nakatingin sa oras* hintayin ko na lang. Naghihintay lamang ako sa kaniya patingin tingin si direksyon nung huli ko siya makita nakatingin sa mga taong naglalakad ,batang nagtatakbuhan pero siya wala pa? Isa't kalahating oras ko na siyang hinihintay bakit di na siya bumalik? Asan ka na ba Jennie? Bakit antagal mo? Sabe mo babalik ka rin? Sabe mo saglit ka lang! Pero inabot ka na ng oras! Minsan di ko maintindihan ang ugali mo.
Hanggang sa umulan na di pa din ako umaalis sa kinauupuan ko, sabe niya babalik siya kaya naghintay ako.
Magdidilim na ,wala pa rin siya ? Wala ng tao ako na lang ang nandito umuwi na kaya siya? Di man lang niya ako sinabihan iniwan na lamang niya ako rito! *naawa ako sa sarili bigla at nalungkot para akong tangang naghintay* Hindi ba niya naalala na may kasama siya? Na may taong naghihintay pa sa kanya. Kahit malamig hindi ko iniinda, wala akong pakialam sa ulan ang iniisip ko si Jennie bakit di na ako binalikan.
Hanggang sa magpasya na akong umuwi.
Ngunit bago ko ginawa yun tumingin pa ako sa direksyon san ko siya huling nakita saka ko nilibot ang tingin ko sa paligid hanggang naglakad na ako paalis.
~END OF FLASHBACK~
Days had passed . . . .
Ilang araw na ang lumipas mula iwan ako ni Jennie.
Hindi ko alam kung bakit ginawa niya yun sa akin?
Pumunta ako sa bahay nila sinabe lahat sa akin ni Mama at Papa maging si Chae ang nangyari.
Hindi ko aakalaing hindi ganon kalakas ang pagmamahal niya.
Pero anong magagawa ko hanggang ganon lang talaga siguro?
Minsan gusto ko ng kumawala sa buhay na meron ako iniyak ko ang lahat matapos malaman ang dahilan niya.
Pero hinayaan ko na siya pero sobrang sakit para akong nanghihina ilang araw na rin akong lagi naglalasing.
Hindi na rin ako sumasama sa laban kapag may hamon.
Alam ko nagaalala na sa akin mga kaibigan ko.
Akala ko ang pagmamahal at siya ang magbibigay sa akin ng kahinaan pero ang pag-iwan pala niya ang magpapabagsak sa akin.
Hindi ako pumapasok sa school.
Hindi ko naasikaso ang company at higit sa lahat andito lamang ako sa kwarto nagmumukmok.
Pinuntahan din ako ni Mama Jade at Papa Robert dahil sa pag-aalala pero hindi ko sila pinapatuloy sa silid ko ayuko ng ibang tao gusto ko mapag-isa gusto ko ng katahimikan ayaw ko ng maingay gusto ko lamang dito sa kwarto.
Halos di na rin ako kumakain hindi ko akalaing ganito pala magiging epekto nito sa akin.
Jennie! bakit mo ako iniwan?
Hindi ko na kilala sarili ko ano na kaya istura ko?
Lumipas pa ang isang buwan ganito pa rin ang buhay ko hindi lumalabas ng kwarto.
Jisoo's P.O.V
Kawawa naman si youngmaster.
Iba pala ang impact sa kaniya ang ginawa ni Jennie.
Naiintindihan ko naman si Jennie tama nga naman siya dahil di normal ang buhay ang gaya nameng gangster.
Napapaisip tuloy kaming M-hooligans dahil sa ganong ginawa ni Jennie.
Pakiramdam ko baka gawin din nila sa amin yun pero kung sakali man hinanda na namen ang sarili namen.
Seulgi: *umiiyak* pakiramdam ko pilay tayo dahil sa kalagayan ni youngmaster!
Jisoo: *may lungkot sa mukha ko while caressing Seul's back* Magpakatatag tayong lahat kapag ang isa sa atin down!
Dara: Tama! Di ba nga pangako natin mula pagkabata magiging malakas tayo para sa kaibigan natin?
Jooe: *umiiyak* tama buhayin natin yun muli para kay Youngmaster!
Jungkook: *lumuluha din* Fight lamang!
Bambam: *nagpapalakas ng loob* Para kay youngmaster!
Taehyung: Pero nag-aalala na ako talaga kay Youngmaster! Dun ko nakita kung gaano niya kamahal ni Youngmaster si Jennie!
Jisoo: basta kahit ganon! Tayo muna bahala sa company! Kaya naman natin mga humahamon sa atin eh! Nga lang kulang ang saya kapag wala ang pinakamataas sa atin!
Jungkook: Tama! Hayaan muna natin si Youngmaster! Balang araw magiging ok din siya! Time heals!
Jeongyeon: para kay Youngmaster! Para sa atin!
M-Hooligans: AJA!
Rosè's P.O.V
Lagi kami nila Nayeon, Nancy, Irene at Iu sa bahay ni Lisa.
Dahil sa kalagayan niya nag-aalala na kami dahil isang buwan na siyang nagkukulong pumupunta lang sina TiMa at TiPa dito para kausapin si Lisa pero wala din ayaw niya hindi kumikibo.
Lagi kami pinagtatabuyan pati mga kaibigan niya umiiyak na actually lahat kami nalulungkot at nasasaktan.
Umiiyak din dahil sa kalagayan ni Lisa hindi pa namen sinasabe kay Jennie ang kalagayan ni Lisa pero minsan tinatanong niya pero ang tanging sinasabe ko na lang okey lang siya kahit hindi.
Minsan pag wala na kami maisagot sinasabe na lang namen na di namen siya nakikita na walang kinikwento ang M-H.
Natatakot kami baka ano gawin niya? Paano kapag di na kayanin ang sakit ni Lisa baka tapusin na niya ang buhay niya.
Nung ka-videochat ko si Jennie, kita ko ang lungkot mugto rin ang mata ako lamang ang napagsabihan ni Jennie, na nagdurusa siya sa ngayon dahil din sa sakit na meron siya hindi din madali sa kaniya ang iwan ang taong pinakamamahal niya.
Hindi ko alam na nanghina si Jennie para sa kanila marami sinabe sa akin si Jennie, sa kalagayan niya ngayon dun sa Calatagan, Batangas naawa na ako sa kalagayan ng dalawa di ko na mapigilan ang luha ko, pero isa lang ang alam nameng makakapag pabuti kay Lisa, si Jennie lang.
Pero nagdecide ang M-Hooligans na wag ng gambalain pa si Jennie, naiintindihan nila ang situation ni Jennie.
Hindi naman nila siya masisisi.
Ginawa nila yun kahit masakit para sa kanilang kaibigan, lagi kami umaasa na darating ang araw na lumubas si Lisa sa kwarto niya makita namen ulit ang ngiti niya.
Someone's P.O.V
Nakuha ko rin ang kahinaan mo Lim. Tama lang ang ginawa kong guluhin ang utak ng mahal mo. Magtatagumpay din ako ,not now but soon! *BANG* Habang tutok ang baril sa larawan ni Lim. *evil laugh*
