Klişe

I

"Uyumuş gibi görünüyor."

Fısıldarken bile tüm dünyayı uyandıracak ses çıkardığının farkında mısın acaba? 

Ya da benim seni bakışlarımla öldürebileceğimin?

Ya da Arda'nın yatağında ona sarılarak uyumayı istediğimin?

Ya da bizi biraz rahat bırakman için defolup ne işin varsa bir an önce oraya gidebileceğinin?

"Sonsuza kadar kaçamazsın İlhan. Gel de konuşalım."

"Öf."

Bir de bu her haltı ben bilirim, herkesi ben yönetirim tavrına soksam?

Ağır ağır hareket edeyim ki beklemekten dibi düşsün hıyarın.

Sakin davranacağım. Ona 'İşte sen busun, çocuk gibisin.' dedirtmeyeceğim.

Bağırmak yok, sakin sakin ebesini bellemek var.

Tipe bak! Kurulmuş gene köşesine, benim ayağına gitmemi bekliyor. 

Nah giderim!

"Kahve içeceğim."

Paşa keyfin isterse mutfağa gel. İstemezse cehenneme gidebilirsin! 

Kesin arkamdan tip tip bakıyordur tipitip!

Neyse geldi.

"Bu saatte kahve içmezdin."

"Benimle ilgili yorum yapmaktan vazgeç."

Tebrikler! İlk saniyeden sakinlik alaşağı...

"Tamam, sen bilirsin."

Böyle alttan alıyor olması daha çok sinirimi bozuyor. Sen bu değilsin Sinan!

"İkna oldun mu?"

Arkam dönük konuşacağım için kusura bak lütfen.

"Henüz değil."

"Yine DNA diyeceksen yeni bir tane yaptırabiliriz. Açıkçası ben de olsam aynısını isterdim. Sonuçta öteki seçenekl-",

"Kes şunu! Hayvan pazarından koyun seçer gibi belirlediğin baba adaylarına dair hikayeni dinlemek istemiyorum."

"Peki ne dinlemek istiyorsun?"

Dayanamayacağım, çok arsız biri ya!

"Beni buraya getirerek ne olmasını amaçladığını bilmek mesela. Madem çocuğa babası olduğunu söyledin, bana ne bok yemek düşecek pardon? Tamam kendin bir yol seçmişsin, zor da bir süreç olmuş belli ki ama bu durumun normal olmadığını göremedin mi? Bu nasıl bir bencilliktir ya?"

"Dışarıdan bakınca öyle göründüğünün farkındayım. Aslında çocuk fikri epey büyük bir hataymış, onun da farkındayım. Ama olan oldu. Bundan sonra olac-"

"Hayır. Olan olmadı. Benim için her şey daha yeni oluyor ve bu bok gibi hissedişimin tek sebebi senken senin de böyle sakin davranman beni deli ediyor."

"Zor olduğunu biliyorum."

"Bir şey bildiğin yok. Abi ben buraya niye geldim? Hayatımı yoluna koymak, tek başıma yaşayabilecek imkanları sağlamak için. Yani farkındaysan ben daha kendimi doyuramıyorum. Annem hâlâ odama yemek getiriyor. Abim tepemde. Arkadaşlarım değil çocuk sahibi olmak, evlenmeyi bile hayal etmiyor."

"Hayatını olumsuz etkileyecek bir durum yok İlhan. Arda'nın bugününden de geleceğinden de ben sorumluyum. Sana bu anlamda ihtiyacı yok."

"Oh, kalbim ferahladı. Sağ ol ya!"

"Ne dememi istiyorsun, anlamıyorum ki. Özür mü istiyorsun?"

Ayağa kalkarak beni korkutacağını sanıyorsan yanılıyorsun.

"Acayip pişkinsin."

Bakışa bak. 

"Sabrımın bir sınırı olduğunu bil, yeter."

"Allah Allah! Sadece senin mi sabrın var sanıyorsun?"

"İlhan. Adam gibi dinleyip anlamaya çalışmayacaksan söyle."

"Adamlığı bir kadından öğrenecek değilim."

Dilimi...

"Baba ben susadım."

Ha siktir! Bir bu eksikti. Bakma lan sen de öyle! Benden daha çok bağırdığından uyandı çocuk.

"Gel vereyim canım."

"Ben veririm."

Babası benim çünkü! Çıldıracağım ya!

"Ben hallederim İlhan Hoca'm."

Ciddi misin? Ben mi haksız oldum şimdi? Bu nasıl bir şey ya?

"Bu gece babayla uyumak ister misin?"

Yok devenin nalı! Hiç adil savaşmıyorsun.

Salak.

"Hı hı."

"O zaman gel de bana iyi geceler öpücüğü ver Ardacığım."

Sinan delisi de bok yesin bu sırada.

Ohooo! Hele hain domdoma bak sen. Babasının kucağından inmeden veriyor öpücüğü. Ailecek hainsiniz, ne diyeyim!

Şeytan diyor çık git.

Ama şimdilik sadece yatağa...