Defne anlam veremediği bir rahatlık hissetmişti. Bilinci açılmış ama gözlerini hala açamamıştı. Gülümseyerek gerinmeye çalışınca onu göğüslerinin hemen altından tutan ve hareket etmesine izin vermeyen Ömer'in kolunu hissetti. Gözlerini hemen açıp başını ona doğru çevirdi.
Yüz üstü omzunun dibinde yatıyordu. Burnu omuzuna değiyordu ve bir kolu onu sıkı sıkı sarıyordu.
Kocaman bir gülümseme yayıldı dudaklarına. Uyurken bile onu etkilemeyi başarıyordu. Başını diğer tarafa çevirip komidinin üstünde ki küçük saate baktı. Saat neredeyse on olmuştu.
Hiii ne kadar uyumşuz ya saat kaç olmuş.
Ömer kıpırdanıp Defneyi daha da kendine çekti.
Allahım bayılacağım. Defne sen de ne biçim bir kız oldun gelmişsin adamın yanına çırılçıplak yatmışsın. Utanmaz mısın sen nesin böyle?
D: Ay saçmalama o senin kocan!
Eli ile hemen ağzını kapatıp Ömere baktı. Nefesi aynı düzende, yüzünde ise bir değişiklik yoktu. Uyuyordu hala.
Evet o benim kocam. Kociş. Öyle mi seslensem ona. Ayy hayır bir düşünsene Ömere kociş diyorum insanların içinde ne karizması kalır ne de başka bir şey. Dalga konusu yaparlar aşkımı. Yok yok ben direkt Ömer koçum falan diyeyim ha?
D: O da olmaz salak.
Bir tutamadın ağzını!
Kendi kendine tartışmayı bırakıp Ömer'in kolunun biraz gevsemesini fırsat bilip yan bir şekilde ona doğru döndü. Muhteşem yüz hatlarını hayranlıkla izliyordu. Bir elini kaldırıp saçlarını sevmeye başladı. Onları geriye doğru iterek sevmişti kocasını. Ömer'i saçlarına dokunmak ona çok huzur veriyordu.
Elini yüzüne doğru getirip bu sefer sakallarını okşamaya başladı. Bir an düşündü. Ömer'in nesini daha çok seviyorum diye. Ama bir türlü bir şeyini seçememişti. Her şeyine hayrandı.
Bakışına, kokusuna, dövmesine, saçlarına, sakallarına, dün geceki dokunuşlarına...
Geceyi hatırlayınca yanakları kızarmaya başlamıştı. Şimdi yanında uyurken çok da güzel bakıyordu ona. Ama uyanınca gözlerine nasıl bakacağını bilemiyordu.
Dün gece ilkleri ardından iki kez daha hissetmişti onu. Ömer her defasında bunun bir başlangıç olduğunu ve bunun bin katının daha güzel geceleri olacağını söylemişti. Ama Defne inanmıyordu. Yaşadığı hislerin daha güzelleri olması ona imkansız gibi geliyordu.
D: Uyandırayım mı ki acaba? Saat de kaç oldu yuh ama ya bukadar mı uyuduk?
Ö: Hava aydınlanınca anca uyuduğumuzu varsayarsak çok bir şey uyumadık bence.
Gözlerini açmadan ve hiç bir şekilde kıpırdamadan konuşmuştu. Defne onun sesini duyduğu an elini yüzünden çekti. Korkmuştu.
D: S-sen ne zaman uyandın?
Ö: Kocan olduğumu hatırladığın andan beri.
D: Yaa özür dilerim uyandırmak istemedim aslında.
Ömer koluna biraz geriye çekerek elini Defnenin çıplak belinde gezdirmeye başladı.
Ö: Günaydın kadınım.
D: Günaydın...
Bakışlarını kaçırmıştı.
Ö: Nasıl hissediyorsun kendini?
D: Çok farklı.
Diye heyecanla konuşmuştu.
D: Yani... Nasıl anlatsam? Sanki üstümden bir yük kalkmış gibi. Hiç olmadığım kadar rahatlamış hissediyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Formaliteden Aşk
Novela JuvenilYeniden Aşk ve Bitmeyen Aşk'ın yazarından... Defne ve Ömer... Birbirinin sadece tek tük ismini duyduğu ve hiç bir zaman birbirini görmediği iki genç insan... Sırf babaları istiyor diye evlenmek durumunda kalsalardı sizce nasıl bir tepki vereceklerd...
