Formaliteden Aşk

93. bölüm - Sonuca Varmak Şart

Ömer'in söylediği şeye kimse anlam verememişti. Ömer de daha fazla aklındakinden bahsetmemişti. Zamanı geldiğinde herkesin öğreneceğini söyleyince de diğerleri "bizden de mi saklıyorsun" diye söylenmeye başlamışlardı.

Defne ve Ömer eve gitmeden önce Gülşenin evine uğramışlardı. Kendi sorunlarından Tarık'ı boşladıklarını düşünüyorlardı.

Ellerine bir sürü poşetle geldiklerinde tabii ki en çok sevinen Can olmuştu. Ona oyuncakların yanı sıra bir sürü meyve, sebze ve daha bir sürü farklı yiyecekler getirmişlerdi. Gülşen ne kadar gerek yoktu dese de Ömer'in içi anca böyle rahatlıyordu. Anca böyle onlara gerçekten yardım ettiğini ve Defne için yaptıklarına teşekkür ettiğini hissediyordu.

Dağdaki evden döndüklerinde Tarık hem Cana daha yakın olabilmek için hem de yalnız kalmak çok zor olacağı için Gülşenin evinde kalıyordu. Aslında sadece Canı değil eski karısını da sürekli görmek ona iyi gelmişti. Ayrı odalarda yatıyorlardı ama geri kalan kısımda bir evli hayatı yaşıyorlardı.

Gülşen çayları herkese tek tek dağıtınca Tarıkın yanına ikili koltuğa oturdu.

Ö: Eee nasıl gidiyor Tarık? Var mı bir ilerleme?

T: Şimdilik aynısı abi.

D: Fizyoterapist geliyor mu?

G: Her gün geliyor. Egzersiz yaptırıyor. Aslında bugün sağ ayağının parmak uçlarını çok hafif olsa da hareket ettirdi.

Ö: E bu mükemmel bir haber. İlerleme var yani.

T: Ben hemen ümitlenmek istemiyorum. Bir daha yapamadım çünkü. Tek seferlik oldu. Galiba... Alışmaya başladım böyle yaşamaya.

D: Saçmalama Tarık. İyileşeceksin sen. Yavaş yavaş hissiyatını geri kazanacaksın. Öyle konuşma lütfen kendimi daha da kötü hissediyorum.

T: Niye kendini kötü hissediyorsun yenge?

D: Benim yüzümden bu haldesin.

T: Yok yenge senin ne suçun var? Olacağı varmış olmuş. Kim olursa olsun ben zaten atlardım önüne. Kendini kötü hissetme lütfen.

D: Gülşencim bir şey lazım olduğunda Ömere ulaşamazsanız mutlaka beni arıyorsun tamam mı? Her zaman yanınızdayım.

G: Çok teşekkür ederiz Defne hanım. Çok şükür kendimize yetiyoruz şimdilik. Bir şey olursa da tabii ki sizi ararım. Bizim zaten başka kimsemiz yok.

C: Annemle babam yeniden evlendiler mi şimdi Ömer amca?

Diye kısık sesle sormuştu kucağında oturduğu Ömere.

Ö: Nereden çıktı şimdi bu?

C: Eskisi gibi aynı evdeyiz. Ama kavga etmiyorlar. Birbirlerine çok iyi davranıyorlar. Babam yürüyemediği için mi böyle?

Ö: Tabii ki hayır Cancım. Birbirlerini sevdikleri için böyle. Biraz inatçılar ama zamanla inatları da kırılır. Biraz daha sabır sadece.

C: Evli değiller mi şimdi? Gerçi babam başka odada uyuyor.

Ö: Birbirlerini sevmeleri için illa ki aynı odada kalmalarına gerek yok. Zamanla onlar da sevgilerini kabullenir ve belki de gerçekten evlenirler kim bilir.

C: Umarım... Ama evlenmeseler de böyle kalsalar ben yine sevinirim. Böyle çok güzel Ömer amca biliyor musun? Hiç kavga etmiyorlar akşamları beraber televizyon izliyoruz.

Ö: Mutlu olmana çok sevindim canım.

Diyerek canın başına bir öpücük bıraktı ve diğerlerin sohbetine geri döndü.