Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jeonights: Kemiklerimin arasından çiçekler büyüğüdüğünde nihayet güzel olacağım.
[3728 beğeni, 298 yorum, 428 kayıt.]
Inursky: Jeon, çok yorgun hissediyorum ve bu yorgunluğu ruhumdan nasıl söküp atarım hiçbir fikrim yok. Sanırım bir öneriye ya da hiç değilse 'Yalnız değilsin.' cümlesini işitmeye ihtiyacım var. > Jeonights: İnan, canım. Bu konuda nasihat verebilecek son kişiyim zira kamburumdan atamadığım müthiş acılarla güne başlıyorum her gün. Fakat yalnızlık konusuna gelecek olursak, ruhu bitap düşmüş tek kişi olmadığını temenni edebilirim. - (Yorumların devamını görüntüle...)
- 24 Aralık 2013.-
•
[2013 Aralık'ı, geçmiş]
Kim Taehyung, 3 saatlik kafa yakan bir dersin ardından rahatlamak için arkadaşlarıyla kahve alarak fakültenin geniş bahçesine çıktığında saat öğlen 2'ye geliyordu. Her ne kadar Karşılaştırmalı Dilbilgisi sevdiği bir ders olsa da aralıksız 3 saat boyunca Korece ve Almanca'dan karşılıklı çeviriler yapmak göründüğü kadar eğlenceli değildi ki büyük ihtimalle programa bakarak bu dersin eğlenceli olacağını düşünen tek kişi de kendisiydi.
Diğer günlere kıyasla daha soğuk olan havayı umursamak yerine parmakları arasında sıkıca tuttuğu kahve bardağından küçük yudumlar alarak atkısına sarınıyor, yanında anlamsız konulardan konuşan arkadaşlarını umursamadan kahvenin Jeongguk'un getirdiklerine kıyasla ne kadar tatsız olduğunu düşünüyordu ki tek tük kişinin olduğu bahçede o tanıdık siyah kabanı ve içerisindeki uzun boylu bedeni görmesiyle oturduğu banktan hızla ayaklanması uzun sürmedi. Ani hareketi yüzünden kendisine dönen Namjoon ve Jimin ikilisine kısa bir bakış atarak "Birazdan gelirim." demekle yetindiğinde ise amacı, bugün görmeyi beklediği son kişinin telaşlı adımlarına yetişmekti.
Arkadaşlarının oturduğu banktan hızla uzaklaşarak epey geniş bahçede koşar adımlarla yürümeye başladığında, aralarında çok da mesafe olmamasının avantajıyla genç çocuğa "Jeon!" diyerek seslendi. Onun, bahçenin ortasında aniden durarak kendisine döndüğünü gördüğünde ise iyice hızlanmış, dudaklarında istemsiz bir gülüş peydahlanırken sabahtan beri üzerinde olan keyifsizliğin yok oluşunu tüm uzuvlarında hissetmişti.
"Taehyung?" Sonunda karşı karşıya geldiklerinde elleri arasında tuttuğu dosyayı göğsüne sıkıca bastırmış Jeongguk'un şaşkın bakışları, Taehyung'un gülüşünü belirgin derecede büyütmesine sebep olurken ağzından çıkan nefesin soğuk havada süzülmesini es geçerek "Ne arıyorsun burada?" diye sordu fakat birkaç saniye içerisinde genç çocuğun kızarık yanaklarını ve yaşlanmış gözlerini görmesiyle sorusu yerini "İyi misin?" cümlesine bıraktı. Havanın soğuğundan mı bu hâle geldi emin olamamıştı ve sesinin de kaybolan gülüşüne eşlik ederek endişeli çıktığını fark edebiliyordu.
