Ölülerin Ruhları || Taekook

•30•

🎼 Tom Odell - Another Love

[2014 Şubat'ı, geçmiş]

Taehyung, masanın yüzeyinde tıkırdatmamak için ellerinin ayasına yaslamak zorunda kaldığı parmaklarıyla öylece karşısında konuşan profesörü dinlerken, temas kurduğu gözlerden kaçıp da amfinin duvarında asılı saate baktığında karşılaştığı manzarayla bir kez daha yutkundu. Ders karşılaştırmalı dilbilgisiydi ve normalde çok sevdiği fakat şimdi yalnızca olumsuz hislerle baktığı hocası birkaç güne ara tatile giriyor olduklarını umursamadan blok ders yaptığından nefeslenecek vakti dahi bulamamıştı ama sorun tam olarak bu değildi.

Dün gece planladıkları üzere ders çıkışı Jeongguk ile kütüphanenin önünde buluşup yeni açılan restorana gideceklerdi fakat dersin ortasında aniden kapanan telefonu ve üstüne dersi gittikçe uzatan profesör yüzünden ne yapacağını şaşırmıştı. Ders bitiminde herhangi birinden şarj aleti alarak telefonun bataryasını doldurabileceğini de biliyordu fakat kullandığı eski bir telefon olduğu için açılması, Taehyung'un kütüphaneye gitmesinden daha uzun sürerdi. Üstelik bir başkasından arayıp genç çocuğa haber verebilmesi için sahip olması gereken numara da ezberinde değildi, bu yüzden son birkaç dakikadır stresten dudaklarını kemirip aldığı metalik tatla sinirlerinin daha da bozulmasına engel olamıyordu.

Asırlar gibi gelen fakat gerçek zamandan pek de bir şey götürmeyen dakikalar ardından profesörün son sözlerini söylemesiyle çoktan toparlamış olduğu kitaplarına sarılıp kendini amfiden dışarı attığında buluşmak için kararlaştırdıkları vaktin üzerinden 25 dakika geçmişti. Yanından geçtiği birkaç kişinin ilgiyle kendini izleyişine kör kesilen gözleri ve telaşlı adımlarıyla fakülteden çıkıp iliğini donduracak soğuğa adımladığında ise eğer hızlı yürürse en fazla 10 dakikaya orada olacağını biliyordu bu yüzden yavaşlamadan fakat soluklanmayı da eksik etmeden bahçeden çıktı.

Fakültenin arka sokaklarından ilerlediği 8. dakikada ve kütüphaneye de yalnızca bir sokak kalmışken arkasından tok bir sesle "Kim Taehyung!" denmesini beklemiyordu. Adımları yavaşlarken kabanının üstünden göğsüne yasladığı birkaç kitabındaki tutuşunu gevşeterek soluklandı ve hiç de aşina olmadığı sesin sahibini görmek için sessiz sokakta yavaş bir hareketle ardına döndü. Karşılaştığı suret pek de görmek isteyeceği bir bedene ait değildi, öyle ki kendinden belirgin bir farkla kısa olan çocuk az önceki hitabının aksine alaylı bir soru ifadesiyle tekrar "Kim Taehyung?" dediğinde suratını buruşturmadan edemedi. "Gökte ararken yerde buldum seni."

Karşısında duran ve henüz dün kantinde gördüğü üç bedeni sırasıyla tepeden tırnağa incelerken zihninde oradan oraya çarpıp duran düşüncelere kendini kaptırmamak için hızla fakat dışarıdan rahat duran bir tavırla "Tanışıyor muyuz?" dedi. Konuşacak gibi duran yalnızca ortadakiydi, diğer ikisi pis sırıtmalarıyla öylece kendisine bakmaktan öteye gitmiyordu ki tahmin ettiği üzere kısa boylu ve sarı saçlı olan çocuk dişlerini gösterecek bir sırıtmayla "Yok." dediğinde diğerleri onu sadece dinliyordu. "Tanışalım istedim o yüzden."

Taehyung bu tavrı elbet biliyor ve dışarıdan tiksinti dolu bakışları suretine yerleştirirken içinden yalnızca acıyordu. Hiçbir zaman insanların karşısına nefretle dikilip onlara zorbalık yapan biri olmamıştı ve böylelerine karşı hissettiği öfkeyi de saklayamıyordu. Yine de, Jeongguk'un kendisini beklediğini ve her ne söylerse söylesin anlaşılmayacağını bildiğinden tok bir sesle "Üzgünüm." diyerek onları geçiştirmeye çalıştı. "Değerli vaktimden birkaç dakikayı size ayırmayı çok isterdim fakat acelem var."