Kahkaha Hastanesi // Drarry

+

Draco ertesi gün Harry'nin odasına giderken istemsizce onun kişisel bakıcısı olduğu anı düşündü.

Savaş biteli bir kaç ay olmuştu. Harry'nin ilk tepkileri sadece şok olarak adlandırılmıştı başta. Ölmek, ama geri yaşama dönmek onda travmatik bir etki yaratmıştı ama herkes geçici olduğunu söylüyordu. Voldemort'un dönüşünü kabul etmedikleri gibi Harry'nin delirdiğini de kabul etmiyorlardı.

Bu yüzden Harry, Draco ve annesi adına şahitlik yaptığında şahitliği geçerli sayılmıştı. Lucius azkabana giderken Draco ve Narcissa Savaş Suçlusu değil, 'Savaş Mağduru' olarak hayatlarını sürdürüyorlardı.

Draco da yeni açılan 'Psikolojik Sorunları Çözme ve Ruhsal Rahatsızlıklar Tedavi Şubesi' isimli hastaneye başvuru göndermişti. İyi notları ve deneyimi sayesinde gireceğine inanıyordu.

Girdi de. İlk bir kaç ay stajyer olarak çalıştı ve işleyişi öğrendi. Üç aylık stajyerliği bitmeden bir kaç hafta önce kafeteryada kolunda serum olan ve hastalardan biri olduğu bariz belli olan Harry ile karşılaşmıştı.

Harry yanına geldiğinde sanki yıllardır görüşmeyen iki dost gibi muhabbet etmişlerdi. Draco ilk ve tek onu o kadar normal görmüştü.

Ertesi gün stajı acele ile bitirilerek Harry'nin özel ricası ile onun özel kişisel bakıcısı olmuştu. Bunda Draco'nun da fikrini almışlardı, o da seve seve kabul etmişti. Tanımadığı biri ile ilgileneceğine onunla ilgilenmeyi tercih etmişti. Hem onu ve annesini kötü bir gelecekten kurtardığı için kendini borçlu da hissediyordu.

İşte bu şekilde onun kişisel bakıcısı olmuştu.

Odaya girdi ve yemeği Harry'e uzattı. Harry bu sefer itaatkarca yemeği yemeye başladı ve Draco ile muhabbet etmeye başladı. Tabiki de normalce konuşmuyorlardı. Harry kan donduran kahkahalarını atarken Draco sakince dışarıda olan olaylardan bahsediyordu.

Beş yıldır neredeyse her günü beraber geçirdikleri için artık kahkahaları onu ürkütmüyordu.

Belki hoşuna gittiği bile söylenebilirdi.

Aslında herkes deli. Sadece bunu dışa vuruşumuz farklı. Kimi sürekli güler, kimi sürekli ağlar, kimi sürekli sinirli olur, kimi de hissiz olur. Harry gülmeyi seçmişti.

Gülmek en fazla zümrüt gözlere yakışıyordu.