Kahkaha Hastanesi // Drarry

+

Pazartesi olmuştu bile. Hatta neredeyse güneş batmak üzereydi. Kalım demir parmaklıkların olduğu pencereden içeriye çok az güneş ışığı giriyordu. Odanın çoğu lambayla aydınlatılıyordu.

Harry ise yatakta oturmuş yüzündeki yaraları Cedric'in temizlemesini bekliyordu.

Çünkü kaynaştırma programında çıkan kavgada yüzü tırnaklanarak soyulmuştu ve kavgayı başlatan kişi olduğu için ceza olarak yaraları büyüyle iyileşmeyecek, kendi kendine iyileşmesini bekleyecekti.

Tabiki de kavgaya karışmasının sebebini tahmin ediyorsunuzdur.

Harry o kaynaştırma programına hakkında konuşulacak şeylerin bilincinde gitmişti. Her zaman yaptığı gibi olaylara kulaklarını tıkayarak zaman geçirmek istiyordu.

Daha odaya girdiği gibi fısıldamaya bile gerek duyulmadan dedikodular başlamıştı.

"Bu Harry Potter değil mi? Hani şu deliren."

"Her hafta hastanenin dışına çıkarak kedi kesip kanını içtiğini duydum."

"Sürekli kahkaha attığını ve duyanların öldüğünü söylüyorlar."

"Korumasını öldürdüğü için her hafta farklı koruması olduğunu duydum bende."

"Duyduğuma göre kişisel bakıcısı bir aylık izine çıkmış."

"Bakıcısını da mı delirtti acaba?"

"Bakıcısı Draco Malfoy'muş. Kim olduğunu bilirsin sen ile iş birliği yapmış."

"Malfoy'un, hapisten kurtulması karşılığında Harry Potter'ın kuması olduğunu söylüyorlar."

"Aşağılık eşcinseller, Merlin lanetlesin. Onun yüzünden Hastane'nin adı kötüye çıktı. Buraya onun yüzünden Kahkaha Hastanesi diyorlar."

Bu kadar sözden sonra Harry tabiki de sakin kalamamıştı ve korumasının elinden kurtularak Draco'nun adını ağzına alan herkesi yumruklamaya başlamıştı. Kaynaştırma programı odası kısa sürede arbedeye dönerken korumalar olayı devralarak herkesi sakinleştirmişti.

Ve Harry odada on dakika bile kalamadan yaka paça dışarı çıkılmıştı.

Mcgonnagal'ın odasında kısa bir azarlanma ve bir daha kaynaştırma programına katılmama cezası ile Harry bakıcısı Cedric'le odaya geri gönderilmişti. Cedric onun suçlarını üstüne aldığı için cezası bu kadar hafifti ve Harry çocuğa karşı mahçup hissediyordu.

Bu yüzden de odada yaralarını temizlerken ona zorluk çıkarmamıştı.

Yaralarını çok yoktu, ne de olsa kavga uzun sürmemişti. Adamlardan bir tanesi kolunu tırnakları ile çizdiği için kolu sarılmıştı ve kafasını bir piyanonun kenarına çarptığı için de başına yara bandı yapıştırılmıştı.

İşi bittiğinde Cedric kafasını iki yana sallayarak çocuğu ayıpladı. "Biraz bile sakince duramıyorsun değil mi? Son zamanlarda her olayın altından sen çıkıyorsun."

"Eee," Harry kahkaha attı ve gerisi geri yattı. "Eğleniyorum en azından. Hakettiler. Birisi Draco'nun benim kumam olduğu gibi pis bir dedikodu yayıyordu çünkü."

"Draco için mi kavga ettin yani?"

"Evet," Dedi Harry basitlikle. "O pis ağızlarına Draco'nun adını almamalılardı."

Cedric kabullenişle kafasını eğdi. "Draco'ya niye bu kadar takıntılısın?"

"Bunu cevapladığımı sanıyordum."

"Onunla bir geleceğin olamaz."

"Gelecek ne?" Dedi Harry umursamazca. "Yarın hayatta olacağımın bir kanıtı yok ki. Ben şuana bakıyorum. Hele hele diğer insanlar sikimde değiller. Şuan umursadığım tek kişi Draco."

"Draco'nun annesi Narcissa'nın ona talip aradığını duydum. En yakın arkadaşlarından birisinin kızı Astoria Greengrass ile arasını yapacakmış."

"Mutlu olsun yeter. Ben olamıyorum bari o olsun." Dedi Harry dürüstçe.

"Onu seviyor musun?"

Harry durdu ve tavana baktı. "Bilmem. Ama başına kötü bir şey gelmesini istemiyorum. Mutlu olmasını istiyorum. Onu yalnız bırakmamak ve nasıl benim ihtiyacım varken yanında olduysa, bende onun ihtiyacı varken onun yanında olmak istiyorum."

Mırıldandı. "Bu aşk mı?"

"Bilmem." Dedi Cedric de onun gibi. "Bu duygular arkadaşlıkla karıştırılabilir."

"Arkadaşlık..." Dedi Harry düşünceli bir şekilde. "Ron'a karşı hiç böyle hissetmedim. Şahsen şuanda ne yaparsa yapsın umurumda olmaz. Ama Draco..."

Cedric sessiz kalınca Harry kahkaha attı. "Şimdi ben aşık mı oldum?"

"Büyüdün ufaklık." Dedi Cedric gülümseyerek.

Harry güldüğünde Cedric çocuğun saçlarını karıştırdı. "Şimdi dinlen biraz."

"Yarın görüşürüz Ced,"

"Görüşürüz ufaklık."

Harry uykudan mayışmışken sırıttı. "Senden sadece iki yaş küçüğüm."

"Bu ufaklık olduğun anlamına geliyor." Dedi Cedric de gülümseyerek.

"Görüşürüz bakalım, abi."

Cedric güldü ve odadan çıkarken kapıyı kapattı. Bu konuşmanın Harry'de bir sürü şeyi değiştireceğini hissedebiliyordu.