Kahkaha Hastanesi // Drarry

-

Aradan yarım saat geçmişken odaya Muggle Dünyasında Psikoloji Bölümünden mezun olmuş Cedric Diggory girmişti. Savaşta Voldemort tarafından fiziksel ve ruhsal yaralananlardan biriydi ve savaş sonrasında Muggle Dünyasına giderek Psikoloji bölümünü okumuştu.

Odaya girdiğinde Draco başını eğerek Cedric'e selam verdi. Cedric'te gülümseyerek kafasını eğdi ve peşinden odaya gelen şifacıya kafası ile Harry'i gösterdi.

Şifacı Harry uyansın diye ona kolundan bir iğne yaparken Cedric de Draco'nun karşısındaki koltuğa oturmuştu.

Harry gözlerini aralayarak beyaz odaya bakmıştı. "Geberebildim sonunda değil mi? Ah, siktir. Yine mi olmadı?" Kendi kendine güldü.

"Harry. Beni hatırladın mı, ben Cedric. Cedric Diggory."

Harry çocuğu süzmeye başladı. "Eskiden daha yakışıklıydın ama tanıdım. Neden buradasın?"

"Sana bazı sorular sormam gerek. Neden intihar ettin?"

"Çünkü benim o savaşta ölmem gerekiyordu, Voldemort öldüğünde bende ölmeliydim. Ama ölemedim çünkü sikik yargılarınız nedeni ile beni kurtarıyorsunuz. İntihar edemezmişim! Neden?! Sizin için mi hayattayım ben? Kendim için hayattayım ama artık yaşamak istemiyorum!" Dedi sinirli bir şekilde.

Cedric asası ile Harry'nin bileklerini yatağa sabitleyecek bir büyü yaptı. "Öncelikle sakin ol Harry. Ve lütfen bana düzgünce cevap ver. Neden intihar ettin?"

"Çünkü eğlenceli." Dedi Harry sakin, hatta keyifli bir sesle. "Düşünsene, elinde kendi hayatına son verme gücü var. O jileti koluma batırdığımda tek hissettiğim zevkti. Hemde kendime dokunacak kadar çok zevk almıştım. Canım acımadı, sadece bedenim zevk aldı. Çünkü bir ölü iyi veya kötü olsun her türlü duyguya açtır. Ben bir ölüyüm!" Kahkaha attı ve ayakları ile yatakta tepindi. Cedric soğukkanlı bir şekilde not almasına rağmen Draco'nun ayaklarına kara sular inmişti.

"Peki, neden jilet?" Dedi Cedric merakla. Harry keyifle kahkaha attı. "Çünkü hemen bulabileceğim ve en zevk vereni oydu. Kendimi iple assam sadece ayaklarım boşlukta dans ederdi. Kendimi suda boğsam ise zevk vermezdi. En iyisi oydu! Ah, isterdim ki elimde bir silah olsun. Kollarıma ve bacaklarıma şarjörleri boşaltayım. Kanımın vücumdan akmasını zevkle izler ve heyecanla çığlıklar atardım!"

Cedric bile tırsmış görünüyordu. Draco ise ilk kez, acaba Harry'nin kişisel bakıcısı olarak doğru şeyi yapıp yapmadığını sorguluyordu.

"Peki bu yaşadıklarını başka birine yaşatmak ister misin?" Dedi sadist olup olmadığını dolaylı yoldan anlamak için.

Harry korkmuş gibi kafasını iki yana salladı. "Hayır. Asla! Benim yüzümden yeterince insan acı çekti. Niye daha fazla çeksin ki? Hayır hayır! Olmaz! Ben acı çekmeliyim!"

Cedric kafasını salladı ve Harry'nin yatağa bağlı elini tutarak güven verircesine sıktı. "Sakin ol Harry. Burada güvendesin. Ben buradayım."

Harry sakinleşince Draco'ya baktı. "Endişelenme Dray. Bir daha yapmayacağım. Söz veriyorum."

Cedric büyüyü kaldırdığında Harry doğruldu ve Draco'ya sarıldı. Çocuğu bu kadar endişelendirdiği için kendini suçlu hissetmişti.

Draco da kollarını Harry'nin beline doladı. İkili sarılmayı bıraktığında Cedric ayağa kalkıp ikiliye gülümsemişti. "Draco yarım saat sonra odama gelip Harry'nin yeni dosyasını alırsın. Birkaç değişiklik yapmam lazım. Tamam mı?"

Draco kafa salladı. Cedric odadan çıktığında Harry Draco'yu yatağa çekti ve kucağına oturarak tekrar sarıldı. "Seni çok uğraştırdım. Üzgünüm. Bir daha sana yük olmamak için elimden geleni yapacağım."

"Bana yük değilsin Harry. Kendine zarar verme yeter. Şimdi uyu. Dinlenmen ve toparlanman lazım." Çocuğu kucağından indirdi ve bir bebek gibi yatırdı. "Yarım saate geleceğim. Uyumaya çalış. Gelince sargılarını değiştiririm."

Harry itaatkarca kafasını salladı. Gözleri yavaşça kapanırken Draco da kapıyı kapatarak odadan çıktı.