Her şey eve gelen yanlış bir kargoyla başladı...
Ben kim miyim?
Ben, Peri Ahsen Bennur.
Bu hikâyenin Tomu mu yoksa Jerrysi mi olduğumu örenmek istiyorsanız, mutlaka okuyun!
Şşt🤫 burda olanlar aramızda!
Bütün hakları: Peri'nin magazin dergilerind...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Evet ekip! Hazır mıyız!" dedim ellerimi birbirine çırparak. Çocuk gibi davrandığımı fark etmiştim ama umrumda değildi. 2 senenin sonunda Eceyi ikna edebilmiştik sonunda ve değmeğindi benim keyfime! Şu an Ecenin çalıştığı, yada eğer yakalanırsak eskiden çalıştığı, hastahanenin arkasındaydık. "Hazırız komutanım!" dedi Nur asker selamı vererek. Ece'yle kıkırdadık.
"Kızlar ben hala emin değ-" diyen Ecenin sözünü, Nur kafasına attığı şaplakla kesmişti. "Ayh!" diye bir ses çıktı Eceden. "Saçmalama Ece! Bütün planı kurduktan sonra vazgeçemezsin!" dedim hayıflanarak.
"Bana bak Ece! Eğer bir planı bozmaya kalk, o kirpiyi bulur senin münasip bir yerin-" diyerek küfür etmeye hazırlanan Nur'un ağzını hızla kapattım. "Tamam. Kesin!" Ikisine de bakarak olumsuzca kafamı iki tarafa sallamıştım. "Şimdi planın üzerinden son kez geçelim ve sonra şu herifin canına okuyalım!" dedim yine keyiflenerek. Nur'da ellerini birbirine sürtüp gülümsedi, kaşlarını indirip kaldırıyordu aynı zamanda. Kimseden ses çıkmayınca konuşmaya devam etmeye karar verdim.
"Ece sen bütün elektrikleri kesiyorsun." dedim ve Nura döndüm "Nur sen yılanı alıp yerine geçiyorsun! Ve Jeneratör devre dışı olur olmaz Mete'nin odasına fırlıyorsun. Jeneratörü Ecrin halledecek."
Tam o sırada yanımıza gelen Ecrin ile kafamı ona çevirdim. "Hah tam zamanında geldin. Bizde planın üzerinden son kez geçiyorduk." dedim gülümseyerek. Ecrin bize dışardan yardımcı olaçaktı. Kendisiyle üniversitede tanışmıştık ve kafalarımız uyuştuğundan arkadaş olmuştuk. O nasıl oluyor derseniz uzun bir hikaye. O bilisayar mühendisliği okuyordu üniversitede. Kantinde çıkan bir kavga sonuçu tanışmıştık.
Bu kavganın bizimle hiç bir alakasi olmamasına ramen, ikimizde dayaktan nasibimizi almıştık maalesef...Benim yediğim bir tokattan sonra yana doğru savrulmam ve onun yediği tekmeden sonra bana doğru savrulması sonuçu kafalarımız yumurta gibi tokuşmuştu! Ikimizin de hâlâ alnında aynı yara izleri duruyordu, lakin çok dikkatli bakılmadıkça fark edilmiyordu.
Onun da kendi arkadaş gurubu vardı ve onlarla daha sık takılıyordu üniversitedeyken. Geri kalan vakitlerde ise bizimleydi. Lakin üniversite bitince kendisi işleri nedeni ile başka bir şehire gitmek durumunda kalmıştı ve görüşemez olmuştuk. WhatsApp Grubumuz sayesinde her şeyiden haberi oluyordu tabiki.
Ecenin durumundan haberdardı ve o adama haddini bildirmek için yanıp tutuşanlar arasında yer alıyordu o da. Arayıp haber verir vermez soluğu burda almıştı.
"Ecrin sen Jeneratörü devre dışı bıraktığında, kameraların kayıt dışı olduğundan emin ol." Kafasıyla onayladı. "Bende anlaştığımız gibi en alttaki ağır hastaların kapılarını açıyorum." Susup onlara baktım. "Tamamdır! Ben yılanı odasına bırakır bırakmaz zaten kaçmaya başlar, korkak! Sonra Ece sen devreye girersin. Sana verdiğimiz kefeni giy, eğer kaçmaya kalkarsan seni gerçekten öldürürüm!" diyen kişi tahmin edin kimdi? Evet, Nur! Ve yanlış duymadınız, Eceye kefen giydiriyorduk ciddi, ciddi!
