Her şey eve gelen yanlış bir kargoyla başladı...
Ben kim miyim?
Ben, Peri Ahsen Bennur.
Bu hikâyenin Tomu mu yoksa Jerrysi mi olduğumu örenmek istiyorsanız, mutlaka okuyun!
Şşt🤫 burda olanlar aramızda!
Bütün hakları: Peri'nin magazin dergilerind...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aslanın beni öpmesinin ardından kendimi her an bayılacakmış gibi hissettiğim için ondan birkaç adım uzaklaşma kararı almıştım. Birbirimize uzun süre bön bön bakınca daha fazla dayanamayıp "Tamam kestuk, bitti!" diyerek araya girdim. Bu lafı da Aykızdan duymuştum bir seferinde. Şiveyle karışık konuşması hoşuma gidince aklıma kazınmıştı hemen.
Aslan sözlerimden sonra bana bakmayı bırakıp yutkunarak arkasını döndü. Ardından tekrar bir bardak su alıp içti. Bende yutkunup onun gibi bir bardak su alıp içtim.
Ikimiz yan yana tezgaha yaslanmış duruyorduk şimdi. Birkaç saniye öylece durunca daha fazla mutfakta durmak istemediğimi fark edip ve her an çarpılma tehlikesi barındırdığımızdan, Aslanın kazağının kolundan kısa bir süre çekip bırakmış, içeri doğru yürümeye başladım. Yaptığım hareketin peşimden gelmesini istemek olduğunu anlayınca peşime takılmıştı hemen. Gülümseyerek şöminenin karşısına geçip oturduk.
Içimde bir şey tutamama gibi bir huyum olduğundan pat diye lafa girdim. Aslında böyle bir soru soracağım kırk yıl düşünsem aklıma gelmezdi ama her kız gibi benim de boş bir anıma denk gelmişti işte ponciklerim. "Ee, biz şimdi ne olacağız?"
Merakla sorduğum soruyla doğruca yanımda oturan Aslanın gözlerinin içine bakıyordum. Kesinlikle bu soruyu sorarken "Artık helalimsin!" diyip alnımdan öpmesini beklemiyordum, ama en azından bir cevabı hak ettiğimi düşünmüştüm o dakikalarda. Tabi hayatta hiçbir şey planladığım gibi gittmediği gibi bu durumda da sıçmış sıvamıştım...
Aslan bir süre konuşmamıştı sorumun ardından. Sanki daha önce bunu hiç düşünmemiş gibiydi. Aniden sormamla şoka girmiş gibi duruyordu. Bir süre sonra kendine gelir gibi irkilmiş ve bir şeyler söylemek için ağzını açıp kapatmıştı. Ama ne diyeceğini bilmediği için sustu.
Konuşma işini beceremeyeceğini anlayınca ben devir almaya karar vermiştim bu işi. "Ne oldu, çok şaşırmış duruyorsun. Böyle bir soru beklemiyor muydun? Halbuki beni öpmeden önce bunu düşünmüş olmalıydın, değil mi?" Kaşlarımı havaya dikmiş bilmiş bir şekilde ona bakıyordum. Aslanın suratındaysa her zamanki gibi hiçbir ifade yoktu.
"Ne dememi bekliyorsun Peri?" diyerek sonunda konuşmayı becerebilmişti. Haspam ayol! Ne dememi bekliyorsun diyor birde! "Askerlik arkadaşıyız demeni olmadığı kesin!" diyerek hafiften çirkefleştiğimi fark edince boğazımı temizleyip, dik bir oturuşa geçmiştim hemen. Bu benim 'Hanımefendilik çizgime geçiyorum, artık seni tınlamam' deme şeklimdi. Yani gardımı alıyordum!
Saçlarımı ustaca arkaya doğru savurup ona bakmaya devam ettim. "Askerlik arkadaşı değiliz, için rahat olabilir." demesiyle içimden cinnet geçirmeye başlamıştım. Ama dışardan bakan biri çok sakin olduğumu ve hiçbir şeyi umursamadığımı düşünebilirdi.
