Her şey eve gelen yanlış bir kargoyla başladı...
Ben kim miyim?
Ben, Peri Ahsen Bennur.
Bu hikâyenin Tomu mu yoksa Jerrysi mi olduğumu örenmek istiyorsanız, mutlaka okuyun!
Şşt🤫 burda olanlar aramızda!
Bütün hakları: Peri'nin magazin dergilerind...
Keyifli okumalar ve bol kahkahalar dilerim. 💛🕊 (O kadar iyi bir yazarım ki, sizi üzmemek için bütün işimin güçümün arasında bölüm düzenliyorum. Ehehehehe asla ders çalışmaktan kaçmıyorun asla!)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sarı şatafatlı elbisemle tıngır mıngır yürüyerek yanlarına gitmemle, hepsinin ağzı beş karış açık kalmış bir şekilde bana baka kalmışlardı. Ah, evet güzelim ama böyle bakmayın ayol! Içimden kötü kadın kahkahaları atarken Aslana bakıp ukala bir şekilde sırıtarak elimi belime yerleştirdim. Ulan Peri, anan da mı mankendi be kızım!
O burda keyif kahvesini içerken ben ne badireler atlatmıştım!
Elindeki kahve bardağını masaya bırakmıştı beni görmesiyle ama bu beni tabii ki tatmin etmedi. 'Ulan şeref yoksunuuu!' diye bağırmak gelse de içimden hanımefendilik çizgimi bozmadan ve zaten belalarını benden bulacakları için hiçbir tepki vermeden konuşmalarını bekledim.
Ben yanlarına gelmeden önce 3. Dünya Savaşını çıkartmak istercesine kavga eden kızlar durulmuş bana bakıyorlardı. Onlarda beni birden karşılarında görmeyi beklemiyorlardı. Tebessüm ettim onların bu hallerine. Canımın içleri yaa! Görüyor musun Pakize! Kos koça Ajanların haklarından nasıl da geliyorlardı biz gelmeden önce! Heyt be kimin kızları işte!
"A-a-ama! Sen! Nasıl?!" diyerek kekeleyen koça götlü ve göbekli beni uçaktan attığını öğrendiğim adama baktım saçlarımı geriye doğru savurarak. "Nasıl mı kurtuldum? Ya da nasıl mı hâlâ tek parça ve taş gibi hatunum?" diyerek tek kaşımı kaldırdım bilmişlikle.
Ah şu hatun kelimesi de Abdülhamit sağolsun ağzıma takılmıştı, bir türlü kurtulamıyordum...
5 gün önce
Son sözlerimden sonra bayılmış olacağım ki yavaş yavaş kendime gelirken nerde olduğumu anlamaya çalışıyordum şu an. Burası hiç benim rahat ve konforlu koltuğuma benzemiyordu! Elimle yeri yokladım. Hemde hiç benzemiyordu! Çimenlerin ellerimi gıdıklamasıyla kıkırdadım. O dakikalar tamamen çölde olduğumu unutmuştum.
Belki de akşam kızlarla çok cozutmuştuk ve sonunda bayılmıştım? Onlarda beni yatağa taşımak yerine yerde bırakmışlardı. Olamaz mıydı yani? Olabilirdi! Daha önce yaşanmıştı sonuçta. Ama tabiki de durumun bu olmadığını az çok hatırlıyordum. Rüya olması için içimden dualar ediyordum.
Gözümün tekini açıp karşılaşmak istemediğim görüntüyle karşılaşınca maalesef kendi kendimi kandırmalarım sonuç vermedi. "Hayır ya! Hayır!" diyerek gözümü geri kapattım. "Kabus görüyorsun Peri, Kabus! Uyancaksın... Uyancaksın!" diyerek bir elimle kolumu çimdikledim.
