Careless Fire[completed] (seductive Men Series#2)

Kabanata 18

ELIJAH'S POV//

"Kathleen?!" kaagad na sigaw ni Emman, napalingon naman kami nila Eljake sa tinawag niya, at kaagad na kumirot ang puso ko sa nakita.

Kathleen.

She's alive.

Nakita ko ang pagkunot ng noo niya, hanggang sa nakilala niya ako, bigla siyang tumakbo papunta sa direksyon ko at niyakap ako, gulat pa rin ako sa lahat ng nangyari, nakita ko namang napanganga sila Ezekiel.

Umiyak siya sa balikat ko "E-Elijah? Akala ko hindi na kita makikita,I'm so happy to finally see you" umiiyak na usal niya

"Kath? Kathleen Cuison?" tanong ni Ejay, napabitaw siya sa yakap sa akin.

"hi Ejay" bati niya dito, I can't believe this! I'm seeing her! I'm seeing the girl I loved before!

Ganun pa rin siya, masiyahin, pero mas gumanda siya ngayon.

I got an accident years ago, at ganoon din siya pero paano siya nakaligtas? Walang nakaligtas sa plane crash na 'yun. Wala. Commatose ako noon, and nagka amnesia, pero nakaalala ako after years and I pretend na hanggang ngayon ay hindi ko pa rin siya nakikilala, I want to escape the pain.

Nag-uusap sila ni Ejay, nilapitan naman ako ni Emman "remember Friend,you have your girlfriend" Paalala niya sa akin at tinapik ang balikat ko.

"How can she survive in that plane crash?" tanong ni Ezekiel, napailing nalang sila.

Lumapit sa akin si Kathleen  "did you forget me Elijah?" tanong niya, nakita ko ang paglunok niya ng malalim.

Umiling ako, I can't pretend, yes. I miss her.

"i know you Kath" tanging sabi ko, nakita ko naman ang pagngiti niya

"then you remember me as your girlf--"

"I'm getting married, I have my fiancee, I love her so much, and I already forgot what we had before" Putol ko sa Sinasabi niya, nakita ko naman ang pagkapahiya sa mukha niya.

"o-ow? O-okay, a-ahm I thought I can ahm go back to you, dahil i survive the plane crash years ago,I'm the only survivor,I did everything para maka balik Sa'yo Elijah, everything" wika niya, naramdaman ko naman ang pag-alis nila Emman sa tabi ko at kanya-kanyang umalis. Nandito kami ngayon sa mall, bibili sana kami ng new suits,kaso nakita namin siya

"I'm sorry, I thought you're dead, I'm sorry but may mahal na akong Iba" sabi ko, nakita ko ang pag tango niya at pag iyak, napapatingin ang ilang tao sa amin, kaya dinaluhan ko siya at niyakap

"ssshhh,I treasure what we have years ago Kath, but respect this, I only love my woman now"

Pagkatapos ng usapan ay umuwi ako sa bahay, naabutan ko naman siyang mugto ang Mata pero hindi ko na muna pinansin, gulo ang isip ko ngayon.

"Kumain ka na?" tanong niya sa akin, pero nasa kay Kathleen pa rin ang isip ko.

"Elijah?" tawag niya ulit sa akin, kaya napabaling ako sa kanya,nakonsensya naman ako

"a-ahh Y-yeah, y-yeah, Kumain na ako kasabay ko sila Ezekiel kaninang Kumain at tsaka dumating na din si Elizard" wala sa sariling sabi ko

"Kumain ka na ba? And...wait..bakit Mugto ang mata mo? Did you cry? Bakit?" nag-aalalang tanong ko, napansin ko kasi ang namamaga niyang mata, problemado siya.

"nasobrahan lang siguro ng tulog" walang gana niyang sagot at pumasok sa kwarto namin, anong problema niya? Damn! Gulong gulo ang isip ko ngayon.

"may problema ka ba?" tanong ko, at sinundan siya sa kwarto at nakita ko ang pag kuha niya ng mga sobreng may sulat ni kathleen, shit? Shit! Paano niya yan nahanap?

"s-saan mo yan nakuha? Nangealam ka ba?! Ha?!" galit kong tanong, shit! Ayaw kitang sigawan pero nagiguilty ako!

"sorry, hindi ko alam na---" nakayukong sabi niya pero pinutol ko na ang sasabihin niya.

"bakit mo ba kasi pinapakealaman ang mga gamit ko?!" sigaw ko sa kanya, damn! Napakawalang kwenta ko talaga!

Bakit niya pinakealam yun?! Alam kong masasaktan siya! Bakit ko ba kasi hindi nasunog ang mga sulat na yun! Nasasaktan siya e!

"na curios lang K-kasi ako"

"then?! Shit that damn reason!! Ayoko ng maalala siya okay?!! Bakit mo pa hinahalungkat?! Kinalimutan ko na yan!!! At ngayon? Shit! Bumabalik na naman ang mga alaala, ayoko ng maalala ang babaeng yan" sigaw ko sa kanya, I'm sorry Amariyah, I'm sorry pero kailangan kong sabihin sayo ito

"Naaalala mo na pala siya?"

"matagal na, matagal ko na siyang naalala"

"mahal mo pa?" shit! Anong klaseng tanong yan?!

"sino?" Kunwari kong tanong

"siya"

Umiwas ako ng tingin

"a-ah o-okay, b-bibisitahin ko lang sila P-papa" paalam niya, I know, nasasaktan siya, so hahayaan ko muna siya ngayon.

Kinuha ko ang cellphone ko at tinawagan si Emman. "yow?"

"sunduin mo si Amariyah, ihatid mo sa kanila, nasa harapan siya ng bahay, I know umiiyak siya ngayon"

"copy that! What happen? Alam na ba niya?"

"shit! Wag kang chismoso Emman! Sunduin mo na!"

"oo nga po e! Hahaha, 'yan tangina ang dami mong chixs!"

Napabuga naman ako ng hangin, god! Amariyah! Gulong gulo pa ako ngayon, please wag mo akong iwan.

"Iho?kumusta? Anong nangyari kay Amariyah? Bakit yun umiiyak?" biglang tanong ni manang ng umupo ako sa dinning.

"hays. Manang nakita ko si Kathleen, she's alive manang, anong gagawin ko? Nasaktan ko si Amariyah, nagiguilty ako manang, shit!" sigaw ko, kaagad naman niya akong dinaluhan at niyakap, napayakap naman ako kay manang at umiyak sa balikat niya.

Sa lahat siya lang yung naiiyakan ko na hindi ako hinuhusgahan., mahal na mahal ko si manang parang mama ko na siya.

" Gulong gulo na ako manang" hikbi kong sabi, hindi nakakabakla ang umiyak.

"maayos mo din ang lahat Iho, sa ngayon magpahinga na muna kayo, hanggang sa maliwanagan ka na at ang nararamdaman mo"

Napangiti ako, sa mundong ito may isa talaga akong karamay sa lahat at 'yun ay si manang.