𝐃𝐄𝐀𝐑 𝐖𝐈𝐍𝐓𝐄𝐑 | 𝐆𝐆𝐔𝐊𝐌𝐈𝐍

•삼십구•

《Έχεις τα χάλια σου σήμερα.》είπε ο Yungi κοιτώντας τον Jeongguk να ξαπλώνει στο τραπέζι της τραπεζαρίας.《Θέλω να σας πω αλλά μην το πείτε στον Jin και τον Taehyung. Θέλω να μείνει μεταξύ μας.》τους είπε μόλις σήκωσε το κεφάλι του.

《Έγινε κάτι σοβαρό;》ρώτησε ο Hoseok.《Ναι.》του απάντησε.《Υποσχεθείτε ότι δεν θα το πείτε.》συνέχισε.

《Ναι φυσικά.》είπε ο Namjun.《Ένας τύπος Min-Ki βίασε τον Jimin.》τους ψιθύρισε και είδε το βλέμμα όλων των αγοριών να παγώνει.

《Τι; Μην κάνεις τέτοιες πλάκες.》είπε ο Yungi.《Δεν είναι πλάκα, όταν με πήρε και έκλαιγε τις προάλλες αυτό μου είπε.》είπε ο Jeongguk.《Πως έγινε αυτό;》ρώτησε ο Hoseok.《Του έριξε κάτι στο ποτό του και τον έκανε να ζαλίζετε. Πάλι καλά δεν θυμάται ολόκληρη την βραδιά δεν ξέρω αν μπορούσε να το διαχειριστεί.》είπε ο μικρότερος και πέρασε τα χέρια του ανάμεσα από τα μαλλιά του όσο έτρεμαν.

《Θα τον καταγγείλει;》ρώτησε ο Yungi.《Ναι, το έκανε χθες. Μιλούσα μαζί του όσο πήγαινε στο τμήμα με μια φίλη του.》είπε ο μικρότερος όσο κοιτούσε το χέρι του να τρέμει.《Εσύ πως είσαι;》ρώτησε ο Hoseok και κράτησε το χέρι του Jeongguk που έτρεμε.

《Πως να είμαι;》ρώτησε ρητορικά.《Θέλω να πάω εκεί και να τον σκίσω.》συνέχισε.《Πρέπει να το ανεχτείς για λίγο καιρό ακόμα.》είπε ο Namjun.《Αν θες το οτιδήποτε μπορείς να μας το πεις.》είπε ο Yungi.

《Μακάρι να υπήρχε κάτι που να μπορούσα να κάνω.》είπε ο μικρότερος και τράβηξε πίσω το χέρι του.《Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να του συμπαρασταθείς, είμαι σίγουρος ότι είναι συντετριμμένος.》είπε ο Namjun.

《Το ξέρω, κάνω ότι καλύτερο μπορώ.》είπε ο μικρότερος.《Θες να πας σπίτι να κοιμηθείς; Δείχνεις χάλια.》είπε ο Hoseok κοιτώντας τους μαύρους κύκλος που διακοσμούσαν τα μάτια του Jeongguk.《Όχι, έχω εργαστήριο σήμερα και δεν μπορώ να λείψω, έχω κάνει ήδη την απουσία μου.》είπε ο μικρότερος.

《Καλή δύναμη τότε.》είπε ο Namjun κοιτώντας τον πληγωμένο Jeongguk.

《Παιδιά, τι κάνω;》ρώτησε ο Jeongguk με τα χέρια του στα μάτια του.《Ει, είσαι καλά;》ρώτησε ο Yungi και κατέβασε τα χέρια του μικρότερου, τότε τα αγόρια είδαν τον κολλητό τους να κλαίει.

《Τι έγινε; Τι σκέφτηκες πάλι;》ρώτησε ο Namjun.《Απλά,》είπε ο Jeongguk και σκούπισε τα μάτια του με τα μανίκια της μπλούζας του.

《Πριν λίγες μέρες λέγαμε ότι προσπαθούσαμε να κάνουμε να λειτουργήσει η σχέση από απόσταση και γίνεται αυτό και δεν μπορώ να του συμπαρασταθώ σαν ένα σωστό αγόρι.》είπε.

《Gguk ξέρω ότι είναι δύσκολο με την απόσταση και όλα αλλά κάνεις ότι καλύτερο μπορείς και είσαι δίπλα στον Jimin. Είμαι σίγουρος ότι το εκτιμάει.》είπε ο Hoseok.《Σίγουρα το εκτιμάει αλλά έτσι δεν μπορώ να τον βοηθήσω.》είπε ο μικρότερος.《Jeongguk και κοντά να ήσουν δεν θα μπορούσες να κάνεις κάτι περισσότερο, πρέπει να το ξεπεράσει μόνος του.》είπε ο Namjun.

《Θα μπορούσα να είμαι εκεί να τον αγκαλιάσω και να τον παρηγορήσω.》έκλαψε.《Το σιχαίνομαι να σε βλέπω έτσι.》είπε ο Hoseok. Τότε το τηλέφωνο του Jeongguk ξεκίνησε να χτυπάει και μόλις είδε ποιος τον καλούσε αμέσως σκούπισε τα δάκρυα του και έβηξε ελάχιστα για να φτιάξει την φωνή του.

《Έλα Jagi, τι έγινε;》είπε ο Jeongguk προσπαθώντας να ακουστεί χαρούμενος.《Δεν μπορώ να κοιμηθώ και σκέφτηκα να σε πάρω μιας και είναι μεσημέρι, μήπως έχεις μάθημα;》τον ρώτησε ο Jimin.《Όχι ακόμα, κάθομαι με τα αγόρια στην λέσχη.》του απάντησε.

《Δώσ'τους χαιρετίσματα μετά.》είπε ο Jimin.《Θα τους δώσω, γιατί δεν μπορείς να κοιμηθείς Minnie; Σε απασχολεί τίποτα;》ρώτησε ο μικρότερος.

《Όχι κάτι ιδιαίτερο, αυτές τις μέρες κοιμάμαι πολύ δύσκολα.》είπε ο Jimin.《Jiminah, δεν ξέρω πως θα σου φανεί αλλά το σκεφτόμουν αυτές τις μέρες. Μήπως θες να πας σε κάποιον ψυχολόγο εκεί; Μήπως σε βοηθήσει.》είπε ο Jeongguk.

《Μου το είπε και ο γιατρός που με εξέτασε αυτό αλλά θέλω να πάω όταν έρθω το καλοκαίρι και μετά να κάνουμε συνεδρίες διαδικτυακά.》είπε ο μεγαλύτερος.《Είσαι σίγουρος; Δεν θες κάποιον εκεί κοντά;》ρώτησε.

《Όχι, γιατί μόλις γυρίσω θέλω να τον έχω εκεί.》του απάντησε.《Θα αντέξω για λίγο καιρό ακόμα.》συνέχισε.《Σε πήρα κυρίως για να σου πω, να μην κατηγορείς τον εαυτό σου για ότι έγινε γιατί ξέρω ότι το κάνεις. Και ότι δεν μπορείς να είσαι δίπλα μου. Μου φτάνει που είσαι εκεί κάθε φορά που σε παίρνω τηλέφωνο και μου απαντάς με τη γλυκιά φωνή σου.》ξανά είπε, κάνοντας τον Jeongguk να βάλει πάλι τα κλάματα.

《Minnie-ah.》έκλαψε.《Gguk-ahh, μην κλαις. Είσαι τα πάντα μου και αν ξέρω ότι έχω εσένα στο πλευρό μου τότε δεν με νοιάζει τίποτα άλλο. Όσο μακριά και αν φύγω πάντα θα γυρνάω σε εσένα κάποια στιγμή γιατί εσύ είσαι το σπίτι μου. Οπότε μην κατηγορείς τον εαυτό σου για τίποτα, αυτά συμβαίνουν αλλά θα το ξεπεράσουμε μαζί, σωστά;》είπε ο Jimin προκαλώντας περισσότερα δάκρυα στον μικρότερο.《Σωστά.》είπε ο Jeongguk με πικρό χαμόγελο.

《Ωραία, νύσταξα λίγο, ίσως κοιμηθώ. Θα μιλήσουμε μετά εντάξει;》είπε ο Jimin καθώς χασμουριόταν.《Ναι Jagi, καληνύχτα, όνειρα γλυκά.》είπε ο μικρότερος με χαμόγελο.《Καλό μάθημα, σ'αγαπώ.》《Και εγώ.》του είπε και έκλεισε το τηλέφωνο.

《Τον αγαπάω τόσο πολύ.》είπε ο Jeongguk κοιτώντας με χαμόγελο το κινητό του.

©𝐋𝐚𝐜𝐡𝐫𝐢𝐦𝐜𝐬𝐞✦