𝐃𝐄𝐀𝐑 𝐖𝐈𝐍𝐓𝐄𝐑 | 𝐆𝐆𝐔𝐊𝐌𝐈𝐍

•일곱•

Κοιτούσε τουλάχιστον μία ώρα την επαφή του με το όνομα Park Jimin στο κινητό του σκεπτόμενος αν έπρεπε να του στείλει μήνυμα και να του πει να βρεθούν για να ψάξουν τον Taehyung ή να μην κάνει τίποτα και να κάτσει να διαβάσει.

Βέβαια θα έβλεπε τον γλυκό τρόπο που χαμογελούσαν τα μάτια του αλλά από την άλλη δεν ήταν σίγουρος αν ήθελε να μπει σε αυτή την διεργασία. Γενικώς δεν του άρεσε να βγαίνει έξω με άτομα που δεν ήξερε, απέφευγε ακόμα και τα ραντεβού με άλλα άτομα.

Από την άλλη όμως θα έπαιρνε πίσω το κουτί με τα πολυζητημένα γράμματα και θα τα ξανά διάβαζε. Σκέφτηκε όμως ότι πρέπει να ξεπεράσει τον Jimin που ζει σε αυτά τα γράμματα ή να ξεπεράσει τον τρόπο που έγραφε ο δεκαπεντάχρονος Jimin.

Έκλεισε το κινητό του και το έβαλε πάνω στο τραπεζάκι του καφέ και πήρε το γάλα μπανάνας που είχε. Πλησίασε το μπουκάλι στο στόμα του και ήπιε τρεις γουλιές από το αγαπημένο του γάλα. Ύστερα σηκώθηκε από τον καναπέ και πλησίασε την πολυθρόνα, στην οποία έβαζε τα γράμματα όταν τα είχε ακόμα. Αμέσως κούνησε το κεφάλι του πέρα δώθε όταν θυμήθηκε ότι δεν έχει άλλο το κουτί.

Περπάτησε μέχρι την βιβλιοθήκη που είχε για τα λογοτεχνικά του βιβλία και πήρε το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι. Είχε λίγες μέρες που αγόρασε το βιβλίο και αμέσως ξεκίνησε να το διαβάζει. Η αλήθεια ήταν πως του κίνησε το ενδιαφέρον όταν το διάβασε στα γράμματα του Jimin και ήθελε να μάθει τι το ξεχωριστό είχε αυτό το βιβλίο και ήθελε τόσο πολύ να δώσει στον Taehyung μια σπάνια έκδοση του.

Το βιβλίο είχε αρκετά αναπτυγμένο λεξιλόγιο, κάτι που του άρεσε διότι θα μπορούσε να εμπλουτίσει και το δικό του. Ξάπλωσε πάνω στο μεγάλο πουφ που είχε μέσα στο γραφείο του και συνέχισε το βιβλίο από το σημείο που το άφησε αλλά όσο το διάβαζε εικόνες του Jimin πετάγονταν στο μυαλό του.

Τον θυμάται με το μαύρο ίσιο παντελόνι του και το λευκό πουκάμισο με τα ανοιχτά μανίκια, του πήγαιναν τόσο πολύ και το μεγάλο μαύρο παλτό του που έκανε τον Jimin να μοιάζει τόσο μικρός στα μάτια του. Αυτό που λάτρεψε όμως ήταν τα στρόγγυλα γυαλιά του που τον έκαναν πραγματικά να θυμίζει με φοιτητή φιλολογίας.

《Γάμα το.》είπε στον εαυτό του και έβαλε τον σελιδοδείκτη στην μέση του βιβλίου. Με γρήγορο βάδην πήγε μέχρι το σαλόνι όπου ήταν το κινητό του και έστειλε μήνυμα σε αυτό το άτομο που σκεφτόταν όλη μέρα.

Jeongguk
Jimin καλησπέρα
Είμαι ο Jeongguk
Έχω χρόνο σήμερα το απόγευμα να ψάξουμε αν θέλεις.

Jimin
Ναι φυσικά!
Πες μου την διεύθυνση σου να έρθω

Jeongguk
Δεν χρειάζεται να έρθεις σπίτι μου
Ας συναντηθούμε κάπου

Jimin
Σκεφτόμουν μήπως ρωτούσαμε τους γείτονες σου μήπως ξέρουν που μπορεί να μετακόμισαν

Jeongguk
Ναι όντως
Πολύ καλή ιδέα

Jimin
Πες μου τότε την διεύθυνση σου

Jeongguk
xxx-xxx-xx

Jimin
Ουαου
Μένουμε πολύ κοντά
Σε λίγη ώρα θα είμαι εκεί

Αμέσως ο Jeongguk άφησε κάτω το κινητό του και έτρεξε για να ετοιμαστεί. Δεν ήθελε φυσικά να δείξει ότι τον περίμενε και έτσι έβαλε ένα ευρύχωρο τζιν με μία μαύρη κοντομάνικι μπλούζα, φυσικά μέσα από το τζιν. Πάντα του άρεσε να φοράει έτσι τις μπλούζες του. Φόρεσε και ένα μαύρο καρό πουκάμισο από πάνω διότι ξεκίνησε να κάνει κρύο καθώς πλησίαζε ο χειμώνας σιγά σιγά.

Όταν ντύθηκε πήγε στο μπάνιο και προσπαθούσε να κάνει τα μαλλιά του να μοιάζουν με το "δεν προσπάθησα πολύ αλλά τα περιποιήθηκα" στυλ. Μόλις σχεδόν τελείωσε τα φτιάχνει τα μαλλιά του χτύπησε το κουδούνι της εισόδου. Αστραπιαία σχεδόν έτρεξε προς το θυροτηλέφωνο και άνοιξε την πόρτα χωρίς να ρωτήσει ποιος ήταν.

Πρώτη φορά ένιωθε τέτοια ανυπομονησία για κάποιο άτομο που δεν ήξερε, ή πιο σωστά, τόσο ενθουσιασμό. Ενθουσιαζόταν με αυτόν τον τρόπο κάθε φορά που η παρέα του, του έλεγε ότι αγόρασαν φαγητό και πηγαίνουν στο σπίτι του.

Όσο το σκεφτόταν αυτό, χτύπησε και η πόρτα του διαμερίσματος του και την άνοιξε αμέσως.

©𝐋𝐚𝐜𝐡𝐫𝐢𝐦𝐜𝐬𝐞✦