𝐃𝐄𝐀𝐑 𝐖𝐈𝐍𝐓𝐄𝐑 | 𝐆𝐆𝐔𝐊𝐌𝐈𝐍

•십일•

《Και; Ακόμα δεν μου είπες γιατί δεν σε συμπαθούν στην πολυκατοικία σου.》είπε ο Jimin αφήνοντας το γυάλινο ποτήρι πάνω στο τραπέζι.《Α.》ανταποκρίθηκε με μια δόση αδιαφορίας ο Jeongguk.

《Απλά.》συνέχισε.《Επειδή το σπίτι που έχω το πληρώνει το ορφανοτροφείο που ήμουν μέχρι τα δεκαοχτώ μου.》ξανά είπε.《Λυπάμαι.》είπε αμέσως ο Jimin και πέρασε το χέρι του πάνω από του Jeongguk καθώς το χάϊδευε απαλά.《Μην λυπάσαι.》είπε ο μικρότερος κοιτώντας με χαμόγελο το χέρι του Jimin πάνω στο δικό του.

《Με έδωσαν επειδή δεν μπορούσαν να με μεγαλώσουν.》συνέχισε.《Και δεν έχεις καθόλου επαφή μαζί τους;》τον ρώτησε ο μεγαλύτερος.《Τους συνάντησα μία φορά αλλά δεν κρατήσαμε επαφές, έχουν και μία κόρη λίγο μικρότερη μου.》του απάντησε.

《Δικιά μου γνώμη.》είπε ο Jimin και πήρε πίσω το χέρι του.《Καλύτερα να έχεις χάσει γονείς που σε αγαπούσαν παρά να έχεις γονείς που δεν σε θέλουν.》συνέχισε.《Γιατί το λες αυτό;》ρώτησε ο μικρότερος.《Αν είχες γονείς που σε αγάπησαν γνωρίζεις πως είναι να σε αγαπάνε ενώ αν δεν σε θέλουν αυτό σου δημιουργεί πολλά ψυχολογικά. Τρώγεσαι με τον εαυτό σου.》του εξήγησε.

《Έχεις δίκιο αλλά αν χάσεις αυτούς που αγαπάς ο πόνος που νιώθεις είναι αφόρητος.》είπε ο Jeongguk και ήπιε λίγο από το καπουτσίνο του.《Είναι αλλά μετά θα μπορέσεις να μεταλαμπαδεύσεις αυτήν την αγάπη σε κάποιον άλλον.》αντιπαράθεσε ο μεγαλύτερος.

《Από την μητέρα σου;》ρώτησε ο μικρότερος κερδίζοντας ένα έκπληκτο βλέμμα από το άλλο αγόρι.《Γιατί το λες αυτό;》τον ρώτησε.《Από τα γράμματα σου κατάλαβα ότι είχες πολύ καλή σχέση με την μητέρα σου αλλά ο πατέρας σου σε θεωρεί λίγο αδιάφορο νομίζω.》του απάντησε κάνοντας τον Jimin να γελάσει αχνά.

《Αποστήθισες τα γράμματα;》γέλασε.《Λίγο πολύ.》είπε ντροπαλά ο Jeongguk.《Δεν ξέρω γιατί αλλά με συγκλόνισαν.》συνέχισε.《Πως και έτσι; Είναι απλά γράμματα.》ρώτησε ο μεγαλύτερος.

《Μάλλον επειδή μου ήρθε ένα πακέτο που δεν περίμενα και είχε μέσα τόσο γλυκά και ερωτικά γράμματα.》του εξολογήθηκε αφήνοντας το άλλο αγόρι χωρίς λόγια.

《Νομίζω ότι με έκαναν να ξυπνήσω επιτέλους.》συνέχισε.《Από τι;》τον ρώτησε ο μεγαλύτερος.《Από τον λήθαργο της άγνοιας, νομίζω. Δεν το έχω φιλοσοφίσει αρκετά.》του είπε ο Jeongguk σουφρώνοντας την μύτη του.

《Ξέρεις τι;》είπε γελώντας ο Jimin.《Σουφρώνεις την μύτη σου όταν σκέφτεσαι. Είναι χαριτωμένο.》του είπε με χαμόγελο.《Αλήθεια;》είπε έκπληκτο το άλλο αγόρι.《Και εσύ χτυπάς επίμονα το δάχτυλο σου όταν σκέφτεσαι.》συνέχισε.

《Προσπαθώ να το σταματήσω.》είπε ο μεγαλύτερος χαμηλώνοντας το κεφάλι του με τις ενοχές να μαζεύονται καθώς πολλά άτομα του έχουν πει ότι είναι σπαστικό και τους σπάει τα νεύρα.

《Όχι, γιατί να το σταματήσεις; Είναι κάτι ιδιαίτερο σε εσένα, δεν πρέπει να προσπαθείς να σταματάς πράγματα που σου έρχονται φυσικά.》είπε ο Jeongguk περνώντας το χέρι του πάνω από το χέρι του Jimin, ο οποίος με το δάχτυλο του χτυπούσε το τραπέζι αθόρυβα.《Όπως και με το χορό.》συνέχισε.

《Αλήθεια τώρα, μου έφτιαξες ψυχολογικό προφίλ από τα γράμματα;》τον ρώτησε ύποπτα ο μεγαλύτερος.《Αν μ'αρέσει κάτι, θυμάμαι τα πάντα από αυτό.》του απάντησε.

《Jeonggukaah σταμάτα να με πειράζεις.》γέλασε ο Jimin καθώς τα μάγουλα του πήραν μια ελαφριά κόκκινη απόχρωση.《Δεν σε πειράζω Minnie.》του είπε ο μικρότερος θαυμάζοντας τα πλέον κόκκινα μάγουλα του αγοριού απέναντι του.《Είμαι απλά ειλικρινής μαζί σου, όπως ήσουν και εσύ στα γράμματα σου. Νιώθω ότι το αξίζεις.》συνέχισε.

《Jeonggukaah αλήθεια μ'αρέσει η παρέα σου.》είπε ο Jimin χαμογελώντας στον μικρότερο.《Νιώθω ότι μπορώ να σου πω τα πάντα.》συνέχισε μεγαλώνοντας το χαμόγελο του, πλέον να μην φαίνονται τα μάτια του.

《Εμένα μ'αρέσει αυτό το υπέροχο χαμόγελο που έχεις.》είπε ο Jeongguk κοιτώντας τον μεγαλύτερο του με το πιο ερωτευμένο βλέμμα του.

©𝐋𝐚𝐜𝐡𝐫𝐢𝐦𝐜𝐬𝐞✦