𝐃𝐄𝐀𝐑 𝐖𝐈𝐍𝐓𝐄𝐑 | 𝐆𝐆𝐔𝐊𝐌𝐈𝐍

•삼십사•

《Γιατί είσαι τόσο ανήσυχος;》ρώτησε ο Hoseok όσο ανακάτευε το φαγητό του, κοιτώντας τον Jeongguk να παίρνει επανειλημμένα τηλέφωνο τον Jimin.《Ο Jimin δεν σηκώνει το τηλέφωνο.》είπε ο Yungi.《Και;》ρώτησε πάλι ο Hoseok.《Είχε πει ότι θα φάει μαζί μας και έχει κλειστό το τηλέφωνο του.》είπε ο Jeongguk.

《Δεν σου είχε πει ότι έχει κάποιες δουλειές να κάνει; Μάλλον θα είναι απασχολημένος.》είπε ο Yungi.《Μην αγχώνεσαι, δεν έγινε κάτι.》είπε και ο Namjun.

《Μάλλον έχετε δίκιο.》είπε ο Jeongguk και άφησε κάτω το κινητό του με έναν μεγάλο αναστεναγμό.《Απλά χθες μου έλεγε πολλά περίεργα και μου ζητούσε συγγνώμη στον ύπνο του και φοβάμαι μήπως έγινε κάτι.》συνέχισε.

《Ξέρεις τι ψυχούλα είναι ο Jimin, πιθανότατα να έσπασε κανέναν πιάτο σπίτι σου και να φοβάται να στο πει.》είπε ο Hoseok.《Μάλλον.》γέλασε νευρικά ο μικρότερος.

《Ναι μην ανησυχείς, το βράδυ λογικά θα σου στείλει μήνυμα.》είπε ο Namjun.

Ο Jeongguk δεν μίλησε και απλά συνέχισε να τρώει το φαγητό του ελπίζοντας πως από στιγμή σε στιγμή θα χτυπήσει το κινητό του και θα είναι ο Jimin στην άλλη γραμμή. Από χθες το βράδυ νιώθει μια ανασφάλεια να μεγαλώνει μέσα του και κάθε λεπτό που δεν μιλούσε μαζί του τόσο επιβεβαιωνόταν αυτή η ανασφάλεια.

Μόλις τελείωσε το φαγητό στη λέσχη συνέχισε κανόνικα τα υπόλοιπα μαθήματα του που κράτησαν μέχρι τις 6 το απόγευμα, στο μεταξύ σε κάθε διάλειμμα προσπαθούσε να πάρει τηλέφωνο τον Jimin αλλά το είχε ακόμα κλειστό.

Όταν όλα του τα μαθήματα τελείωσαν πέρασε από την σχολή του Jin μήπως τον πετύχει εκεί να τον ρωτήσει αν ήξερε που ήταν ο Jimin, για καλή του τύχη τον πέτυχε λίγο πριν ανέβει στο λεωφορείο.

《Jin!》τον φώναξε από μακριά. Το μεγαλύτερο αγόρι δεν ανέβηκε στο λεωφορείο και περίμενε τον Jeongguk να τον πλησίασει.

《Jeonggukahh.》του είπε όχι και τόσο εύθυμα.《Ξέρεις που είναι ο Jimin; Τον παίρνω όλη μέρα τηλέφωνο και το έχει κλειστό.》είπε το αγόρι.《Δεν στο είπε;》ρώτησε ο Jin παραξενεμένα.《Μου είπε ότι είχε κάποιες αγγαρείες να κάνει σήμερα.》του απάντησε.

《Jeonggukah.》είπε σχεδόν κλαμμένα.《Λυπάμαι που θα στο πω εγώ αυτό. Αυτό το παιδί τίποτα δεν ξέρει να κάνει.》συνέχισε.《Τι έγινε; Έπαθε κάτι;》ρώτησε ανήσυχα.《Μια χαρά είναι, απλά,》είπε κάπως κομμένα.《Έφυγε σήμερα.》συνέχισε.

《Έφυγε; Που πήγε; Εμένα γιατί δεν μου το είπε;》ρώτησε ο μικρότερος.《Ο πατέρας του τον ανάγκασε να συνεχίσει τις σπουδές του στην Αμερική. Η πτήση του ήταν πριν ώρες.》του απάντησε.