𝐃𝐄𝐀𝐑 𝐖𝐈𝐍𝐓𝐄𝐑 | 𝐆𝐆𝐔𝐊𝐌𝐈𝐍

•이십삼•

《Πάμε να παίξουμε κανένα παιχνίδι;》πρότεινε ο Jeongguk στην παρέα του καθώς περπατούσαν στο πεζοδρόμιο προς τα σπίτια τους.《Εγώ δεν μπορώ, θα έρθει ο αδελφός μου σπίτι να φάμε όλοι μαζί.》είπε ο Namjun.

《Εγώ είμαι μέσα.》είπε ο Hoseok.《Και εγώ.》πρόσθεσε ο Yungi.

《Αλήθεια, τι φάση με αυτόν τον αδελφό; Δεν μας έχεις πει πολλά.》είπε ο Jeongguk με τα χέρια του να ξεκουράζονται στο πίσω μέρος του κεφαλιού του όσο περπατούσε αργά.

《Aish, δεν μ'αρέσει να μιλάω για αυτόν δεν τον συμπαθώ και πολύ.》είπε ο Namjun.《Γιατί; Σου έκανε τίποτα;》ρώτησε ο Yungi.《Όχι απλά είναι περίεργη η κατάσταση μεταξύ μας. Επειδή ο πατέρας μου ήταν με την μάνα μου και έκαναν κρυφά εμένα όσο ήταν παντρεμένος με την μητέρα του.》τους εξήγησε.

《Κανονικό διπλό ταμπλό ο μπαμπάς Kim.》είπε ο Hoseok.《Δεν λες τίποτα.》αναστέναξε ο Namjun.《Χώρισε όμως μετά από χρόνια με την μητέρα του για την δικιά μου και επειδή ήμουν ο μεγαλύτερος γιος.》συνέχισε.《Κάτσε πρώτα παντρεύτηκε την μητέρα αυτού και μετά γνώρισε την μητέρα σου και έκαναν εσένα και μετά γέννηθηκε ο άλλος από την πρώτη γυναίκα;》ρώτησε ο Jeongguk.

《Με λίγα λόγια.》του απάντησε.《Αδελφέ αυτή και αν δεν είναι μπερδεμένη οικογένεια.》σχολίασε ο Hoseok.《Εμένα μου λες.》είπε ο Namjun τρίβοντας βεβιασμένα το μέτωπο του.《Με αναγκάζει ο πατέρας μου να τα πηγαίνω καλά μαζί του επειδή είμαστε αδέλφια αλλά δεν τον χωνεύω, ούτε αυτός εμένα.》συνέχισε.

《Η αλήθεια είναι ότι ούτε εγώ θα σε χώνευα αν ήμουν στην θέση του.》είπε ο Yungi.《Η αλήθεια είναι πως δεν φταίμε εμείς που ο πατέρας μας ήταν γκομενάκιας αλλά-》είπε ο Namjun αλλά η φωνή του μικρότερου τον διέκοψε.

《Ήταν τέτοιες οι συγκυρίες.》του είπε.《Αυτό ακριβώς.》απάντησε.

《Κάπου εδώ σας αφήνω.》είπε ο Namjun μόλις έφτασαν σε ένα μεγάλο σταυροδρόμι λίγο πριν το κέντρο.

《Καλή τύχη Hyung!》φώναξε ο Jeongguk βλέποντας τον μεγαλύτερο του να απομακρύνεται.

《Είσαι έτοιμος να σε σκίσω στο Tekken;》ρώτησε ο Yungi καθώς έσπρωξε τον μικρότερο της παρέας.《Μας μπέρδεψες Hyung.》απάντησε ο Jeongguk και ξεκίνησε να τρέχει μέχρι το μαγαζί με τα παιχνίδια αλλά οι μεγαλύτεροι δεν έτρεξαν από πίσω του.

Όσο έτρεχε και προσπαθούσε να αποφύγει τους άνθρωπους που έμπαιναν μπροστά του προσπάθησε να κοιτάξει πίσω του να δει αν οι άλλοι δύο κολλητοί του τον ακολουθούσαν αλλά πριν τους εντοπίσει έπεσε πάνω σε κάποιον και σωριάστηκε στο έδαφος.

《Jeonggukah; Πας καλά;》τον μάλωσε μια αντρική φωνή. Με έκπληξη γύρισε και είδε τον Jimin να τον κοιτάει με σταυρωμένα τα χέρια του μπροστά από το στήθος του και να χτυπάει νευρικά το πόδι του στο δάπεδο.

《Minnie-ah.》γέλασε νευρικά ο μικρότερος καθώς έξινε το κεφάλι του.《Πρόσεχε που πας.》τον μάλωσε πάλι και του έδωσε το χέρι του για να τον βοηθήσει να σηκωθεί.《Συγγνώμη.》είπε ο Jeongguk κοιτώντας απολογητικά τα παπούτσια του.《Που πήγαινες τρέχοντας;》ρώτησε ο Jimin.

《Θα πάμε με τα αγόρια να παίξουμε και έτρεξα για να τους πραλάβω αλλά μάλλον αυτοί δεν έτρεξαν.》του απάντησε ακόμα κοιτώντας το έδαφος.《Yah, πότε θα μάθεις; Δεν τρέχεις ποτέ μέσα σε κόσμο.》αναστέναξε ο μεγαλύτερος.

《Συγγνώμη.》ψιθύρισε ο μικρότερος.《Σταμάτα να λες συγγνώμη και σήκωσε το κεφάλι σου, δεν θα σε βάλω τιμωρία.》είπε ο Jimin και χάϊδεψε το μάγουλο του Jeongguk κάνοντας τον να κοκκινήσει.

《Εσύ τι κάνεις εδώ;》ρώτησε ο Jeongguk κοιτώντας το άλλο αγόρι στα μάτια.《Α ήρθα για λίγα ψώνια αλλά τελικά αγόρασα μερικά βιβλία μόνο από ένα παλαιοβιβλιοπωλείο που ξέρω.》είπε ο Jimin και πήρε πίσω το χέρι του.

《Να πάμε μαζί την επόμενη φορά.》είπε ενθουσιασμένα ο μικρότερος.《Φυσικά, θα σου στείλω μήνυμα όταν θέλω να ξαναπάω.》απάντησε με χαμόγελο ο Jimin και έφερε την σακούλα με τα βιβλία μπροστά στα πόδια του, πλέον κρατώντας την και με τα δύο του χέρια.

《Yah! Jeongguk-ahh!》ακούστηκε μια δυνατή φωνή πίσω από τον Jeongguk. Χωρίς να γυρίσει ο μικρότερος αμέσως κατσούφιασε κοιτώντας τον Jimin στα μάτια ζητώντας την βοήθεια του.

《Μην φεύγεις έτσι.》είπε ο Yungi και τον χτύπησε στο σβέρκο.《Aigo,όλο σε μπελάδες μας βάζεις.》τον μάλωσε ο Hoseok.《Συγγνώμη Hyung.》είπε ο Jeongguk μόλις γύρισε και τους υποκλίθηκε.

《Jiminssi, τι κάνεις εδώ;》ρώτησε ο Yungi μόλις είδε το αγόρι να χαμογελάει πίσω από τον Jeongguk.《Πήγαινα σπίτι μέχρι που ο Gguk έπεσε πάνω μου.》είπε το αγόρι.《Yah! Επέσες πάνω του;!》φώναξε ο Yungi στον μικρότερος και τον ξανά χτύπησε στο σβέρκο.

《Τον μάλωσα ήδη εγώ, νομίζω του φτάνει για μία μέρα.》είπε ο Jimin.《Θέλει όλη την ώρα, γιατί αλλιώς παραφέρεται.》είπε ο Hoseok.《Θες να έρθεις μαζί μας; Πάμε να παίξουμε τίποτα.》ρώτησε ο Yungi.

《Θα το ήθελα αλλά έχω να διορθώσω μερικές εργασίες μέχρι αύριο.》τον απέρριψε ευγενικά ο Jimin καθώς υποκλίθηκε μπροστά τους.《Την επόμενη φορά σίγουρα θα έρθω.》είπε ξανά με χαμόγελο.《Καλά τότε, Jiminssi, πρόσεχε στο γυρισμό.》είπε ο Yungi και υποκλίθηκε και αυτός.

《Γιατί δεν μπορείς να είσαι ευγενικός σαν τον Jimin;》παραπονέθηκε ο Hoseok μόλις το άλλο αγόρι είχε φύγει.《Είναι αυτός για εμένα.》είπε με χαμόγελο ο Jeongguk.

《Γιατί τι τον έχεις και είναι αυτός για εσένα;》ρώτησε ειρωνικά ο Yungi.

《Αγόρι μου τον έχω.》απάντησε νευρισμένα ο Jeongguk και ξεκίνησε να περπατάει πάλι.

©𝐋𝐚𝐜𝐡𝐫𝐢𝐦𝐜𝐬𝐞✦