𝐃𝐄𝐀𝐑 𝐖𝐈𝐍𝐓𝐄𝐑 | 𝐆𝐆𝐔𝐊𝐌𝐈𝐍

•여덟•

《Γεια.》είπε ο Jimin με το μεγάλο του χαμόγελο που εξαφάνιζε τα μάτια του όσο κρατούσε το κουτί με τα γράμματα στα χέρια του.《Γεια.》απάντησε με τον ίδιο τρόπο ο Jeongguk.《Θες να σου φέρω τίποτα;》τον ρώτησε καθώς έκανε στην άκρη για να περάσει μέσα ο μεγαλύτερος.

《Λίγο νερό αν μπορείς.》απάντησε το άλλο αγόρι όσο έβγαζε τα Oxford παπούτσια του στο χολ.《Αμέσως.》είπε ο Jeongguk και πήγε στην κουζίνα αφήνοντας τον Jimin να εξερευνήσει το σπίτι του. Άφησε το κουτί πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού και την προσοχή του τράβηξε το ανοιχτό λάπτοπ με την εργασία του Jeongguk.

《Μία εργασία μου είναι μην δίνεις σημασία.》είπε ο μικρότερος μόλις γύρισε από την κουζίνα με το ποτήρι νερό.《Είναι πολύ καλή.》είπε ο Jimin διαβάζοντας τον πρόλογο.《Από αυτά που καταλαβαίνω δηλαδή είναι πολύ καλή.》συνέχισε με χαμόγελο.《Αλήθεια; Την δουλεύω πολλές μέρες.》είπε ο Jeongguk και έδωσε το ποτήρι στον μεγαλύτερο του.

《Είναι πολύ καλή, συνήθως τα παιδιά από τις θετικές σχολές δεν γράφουν τόσο καλά, αν και θα μπορούσες να αλλάξεις μερικά πράγματα.》είπε ο Jimin και έκατσε στην πολυθρόνα από πίσω του. Τοποθέτησε την τσάντα-φακελό του πάνω στα σταυρωμένα πόδια του και συνέχισε να κοιτάει την εργασία.

《Μπορώ να στην διορθώσω αν θες.》ξανά είπε και σήκωσε το κεφάλι του να κοιτάξει τον Jeongguk που έπινε το γάλα μπανάνας του αλλά πνίγηκε με αυτό που άκουσε με αποτέλεσμα να κάνει τον Jimin να γελάσει.《Όχι όχι με τίποτα, δεν θα μπορούσα να σου ζητήσω κάτι τέτοιο.》του είπε ευγενικά και του υποκλίθηκε όσο στο άνω χείλος του είχε σχηματιστεί μία γραμμή από το γάλα.

《Έχεις κάτι εδώ.》είπε ο Jimin γελώντας δείχνοντας το άνω χείλος του. Μόλις ο μικρότερος το κατάλαβε, τρομαγμένα το σκούπισε αμέσως.《Δεν υπάρχει πρόβλημα αλήθεια, διορθώνω πολλές εργασίες μέσα στην εβδομάδα.》συνέχισε χωρίς να γελάσει αυτή τη φορα.《Free of charge, επειδή με βοηθάς να βρω τον Taehyung.》ξανά είπε κοιτώντας τα ροζ μάγουλα του μικρότερου από την ντροπή.

《Σωστά είναι και αυτό.》ψιθύρισε ο Jeongguk.《Θες να ξεκινήσουμε;》τον ρώτησε.《Ναι φυσικά, που πάμε;》ρώτησε ο μεγαλύτερος και σηκώθηκε από την πολυθρόνα.《Πάμε στον τέταρτο όροφο που μένει μία γιαγιά μόνη της, ξέρω ότι είναι πολλά χρόνια εδώ.》είπε ο μικρότερος.《Πάμε.》είπε όλο ζωντάνια ο Jimin κατευθυνόμενος προς την πόρτα.

Τα δύο αγόρια ανέβηκαν στον πάνω όροφο και περίμεναν την γιαγιά μέχρι να τους ανοίξει την πόρτα.